Στους χρόνους της καταστροφής
εικοσιδυό και πέρα
φονιάδες παραμόνευαν
το γέρο μου πατέρα.
Οι τοίχοι γέμιζαν αυτιά
οι νύχτες κρύα μάτια
οι πόρτες κρύβανε φωνές
σκιές τα σκαλοπάτια.
Πικροί καιροί σημαδιακοί
με δάκρυα κι αλάτι
με του δασκάλου τη φωνή
το χέρι του εργάτη.
Μαζί με κείνους στο σταυρό
παρά να προσκυνήσω
παρά να πάω μπρός σκυφτός
ορθός να πολεμήσω.
Τα χέρια νά ‘ναι σίδερα
και θα γυρίσει η σφαίρα
θα φέρει κάτω το φονιά
και πάνω τον πατέρα.
εικοσιδυό και πέρα
φονιάδες παραμόνευαν
το γέρο μου πατέρα.
Οι τοίχοι γέμιζαν αυτιά
οι νύχτες κρύα μάτια
οι πόρτες κρύβανε φωνές
σκιές τα σκαλοπάτια.
Πικροί καιροί σημαδιακοί
με δάκρυα κι αλάτι
με του δασκάλου τη φωνή
το χέρι του εργάτη.
Μαζί με κείνους στο σταυρό
παρά να προσκυνήσω
παρά να πάω μπρός σκυφτός
ορθός να πολεμήσω.
Τα χέρια νά ‘ναι σίδερα
και θα γυρίσει η σφαίρα
θα φέρει κάτω το φονιά
και πάνω τον πατέρα.
inviata da Riccardo Venturi - 16/3/2009 - 14:40
Lingua: Italiano
Versione italiana di Riccardo Venturi
Piacenza, 17 marzo 2009
Piacenza, 17 marzo 2009
Gli “anni della catastrofe” di questa canzone sono quelli della guerra greco-turca che portò alla disfatta dell'idea imperialistica della “Grande Grecia” (Μεγάλη Ελλάς). Nel 1922 la vittoriosa controffensiva della Turchia guidata da Atatürk portò all'espulsione in massa dei greci dall'Asia Minore: una grecità millenaria veniva così ad essere totalmente sradicata. Nella storia greca moderna si tratta della “catastrofe” per antonomasia: con la sconfitta e una massa di profughi senza più nulla, si aprì il periodo di instabilità, di colpi di stato continui e di dittature che portarono a quella, durata fino all'invasione nazifascista, di Metaxas. [RV]
NEGLI ANNI DELLA CATASTROFE
Negli anni della catastrofe,
- il '22 e oltre -
degli assassini erano all'agguato
del mio vecchio padre.
I muri si riempivano di orecchi,
le notti erano freddi occhi
le porte nascondevano voci,
gli scalini celavano ombre.
Tempi amari, pieni di cicatrici,
di lacrime e sangue
con la voce del maestro
e la mano del lavoratore.
Piuttosto che inginocchiarmi
davanti a una croce, piuttosto
che camminare a testa bassa
con loro, dritto, combattessi!
Le mani siano ferri
e girerà la sfera:
l'assassino andrà giù
e mio padre, in su.
Negli anni della catastrofe,
- il '22 e oltre -
degli assassini erano all'agguato
del mio vecchio padre.
I muri si riempivano di orecchi,
le notti erano freddi occhi
le porte nascondevano voci,
gli scalini celavano ombre.
Tempi amari, pieni di cicatrici,
di lacrime e sangue
con la voce del maestro
e la mano del lavoratore.
Piuttosto che inginocchiarmi
davanti a una croce, piuttosto
che camminare a testa bassa
con loro, dritto, combattessi!
Le mani siano ferri
e girerà la sfera:
l'assassino andrà giù
e mio padre, in su.
Lingua: Finlandese
Versione finlandese di Markus Torssonen
Markus Torssosen suomennos
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 21-11-2008 @ 11:49
stixoi.info
Markus Torssosen suomennos
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 21-11-2008 @ 11:49
stixoi.info
VUOSINA KATASTROFIN [1922]
Vuosina katastrofin
kaksikymmentä kaksi ja ennen
murhaajat väijyivät
vanhaa isääni.
Seinät täynnä korvia
yöt kylmiä silmiä
ovet kätkivät huutoja
varjot portaita.
Katkeria aikoja merkitsemiä
kyynelten suolaisten
opettajan äänen
käden työläisen.
Heidän kanssaan ristinmerkissä
sijaan kumartelemisen
sijaan kulkemisen kumarassa
pystyssä taistelen.
Kädet olkoot rautaiset
ja kääntyy luoti
pudottaa alas murhaajan
ja kohottaa ylös isän.
Vuosina katastrofin
kaksikymmentä kaksi ja ennen
murhaajat väijyivät
vanhaa isääni.
Seinät täynnä korvia
yöt kylmiä silmiä
ovet kätkivät huutoja
varjot portaita.
Katkeria aikoja merkitsemiä
kyynelten suolaisten
opettajan äänen
käden työläisen.
Heidän kanssaan ristinmerkissä
sijaan kumartelemisen
sijaan kulkemisen kumarassa
pystyssä taistelen.
Kädet olkoot rautaiset
ja kääntyy luoti
pudottaa alas murhaajan
ja kohottaa ylös isän.
inviata da CCG/AWS Staff - 16/3/2009 - 14:46
×
Το χρονικό
Στίχοι: Κ.Χ Μύρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Gli "Annali" di K.H.Myris
versi di K.H. Myris
Musica di Yannis Markopoulos
Prima interpretazione di Maria Dimitriadi
Gli "Annali" di K.H.Myris e Yannis Markopoulos
Το είχαν ακούσει η Ασπασία Παπαθανασίου, ο Τάκης Λαμπρίας, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Βασίλης Βασιλικός κ.α. Το 1970, συμπληρώθηκε με τέσσερα τραγούδια: το Π.Χ (το τραγούδι του Προμηθέα, όπου τρεις σταυρώνουν τον Τιτάνα και ο τίτλος έπαιζε ανάμεσα στο «Προ Χριστού» και στο «Παραδείγματος Χάριν»), Το λιονταρόπουλο (νανούρισμα αφιερωμένο στην κόρη μου που γεννήθηκε εκείνη τη χρονιά), Στο καφενείον "Η Ελλάς" και το τελικό τραγούδι, ("Πως να τραγουδήσω, πώς να σας μιλήσω") και βέβαια με την συνταρακτική φωνή του Νίκου Ξυλούρη. Επειδή δεν γνωρίζαμε τη μοίρα του έργου, στη λογοκρισία τα έστειλα με το ψευδώνυμο Κ.Χ.Μύρης, που το κράτησα έκτοτε ως γουρλίδικο.
Η λογοκρισία «έκοψε» δύο τραγούδια, που τώρα ο Γ.Μαρκόπουλος τα συμπεριέλαβε με τη φωνή του στην επανέκδοση τσε CD. Ο «Μύθος» του έργου οφείλεται στις ζωντανές εκτελέσεις στη «Λήδρα» όπου κάθε βράδυ συνέρρεαν πλήθη φοιτητών, συνειδητών πολιτών και αρκετών επωνύμων (Κ. Δοξιάδης, Γ. Σαββίδης, Χρ. Λαμπράκης, Σ.Φυντανίδης, Γ.Ρωμαίος, Τ.Λαμπρόπουλος, Αλ.Πατσιφάς κ.α.)
Ο Ρ. Μπήτον στην εισαγωγή του στη Νεοελληνική Λογοτεχνία, αφιερώνει μια σελίδα στο «κίνημα» που ξεκίνησε με το Χρονικό.
Li avevano ascoltati Aspasia Papathanasiou, Takis Lambrias, Marios Ploritis, Vasilis Vasilikos e altri; nel 1970 furono completati con quattro altre canzoni: Π.Χ. (la canzone di Prometeo, dove in tre crocifiggono il Titano -il titolo è un gioco di sigle tra Προ Χριστού “a.C., avanti Cristo” e παραδείγματος χάριν “p.es., per esempio”), Το λιονταρόπουλο (una ninna-nanna dedicata a mia figlia, che era nata in quegli anni), Στο καφενείον “Η Ελλάς” e la canzone finale (”Πώς να τραγουδήσω, πώς να μιλήσω”), con la voce senz'altro sconvolgente di Nikos Xylouris. Poiché non potevamo sapere che sorte avrebbe avuto l'opera, la mandai alla censura con lo pseudonimo di “K.H.Myris”, che da allora mi è rimasto come nome d'arte.
La censura tagliò due canzoni, che ora sono state reinserite da Yannis Markopoulos, e da lui cantate, nella riedizione del CD. Il “mito” dell'opera è dovuto alle rappresentazioni dal vivo alla “Lidra” [il locale ateniese di Xylouris, ndt.], dove ogni sera accorrevano frotte di studenti, di cittadini consapevoli e anche parecchie personalità (K. Doxiadis, G. Savvidis, Chr. Lambrakis, S. Fyndanidis, G. Romeos, T. Lambropoulos, A. Patsifàs e altri).
R. Beaton, nell'introduzione alla sua “Letteratura Greca Moderna”, dedica una pagina al “movimento” che ebbe inizio con gli “Annali”.