Glen Hansard: Song of Good Hope

Traduzione italiana di Lorenzo Masetti

In questa intervista Glen Hansard racconta l'ispirazione per la canzone, che ha scritto per un amico a cui era stato diagnosticato un tumore e che ha dovuto lottare contro la malattia, ma ce l'ha fatta. Good Hope fa proprio riferimento al Capo di Buona Speranza, uno dei posti più pericolosi dove navigare come raccontano i marinai protagonisti del documentario Deep Water.

A memoria di Agitu Ideo Gudeta

Agitu Ideo Gudeta (01.01.1978 – 29.12.2020)


Łukasz Kulig (2020)
inedito

PRZENOŚNIE

Jak posłużyć się przenośnią,
By się wynieść stąd z godnością,
Słów trafnością do was trafić,
Ten co tutaj nie potrafi, nie potrafi?

Że uczyłem wszystkiego się w biegu,
Bo nie chciałem mieć zaległości,
A zadane prace domowe
Odrabiałem chodząc wciąż w gości.
A do domu miałem daleko,
Bo tak chciałem, nawet wolałem,
Dom za górą, za lasem, za rzeką
Jest, bo w bajkach o tym czytałem.
Że wierzyłem słowom na słowo,
Jak się słońcu wierzy w poranki,
Z pochyloną otwarcie głową
W kłamstw stroiłem ją dla was wianki.

Że mnie pamięć nie myli pomimo,
Że dość miejsca ciągle pomiędzy,
Że przez grzeczność nie chciałem wam zginąć,
Korzystałem, by wam oszczędzić.
Że wyszedłem nie ścieląc łóżka,
Że nie wziąłem na drogę kanapek,
Że poeta tak nie opuszcza
Własnych wierszy, dzieci, matek.
Że pożegnać się nie potrafił
Jeden taki, który zrozumiał:
Jak coś trafić się ma – to szlag trafi,
Bo przenośni trzeba znać umiar.

***

TRASLATI

Come usare la metafora,
Per andarsene da qua con dignità,
Come può trovarvi con la giustezza delle parole,
Uno che qua non ci sta, non è capace?

E che dovevo imparare tutto in corsa,
Perché non volevo restare indietro,
E i compiti a casa da fare
Gli sbrigavo facendo le visite.
E la casa era lontano,
Perché lo volevo io, mi stava bene così,
Una casa oltre la montagna, oltre il bosco, oltre il fiume
C’è, ne sono sicuro, ho letto nelle favole.
Che credevo nelle parole sulla parola,
Come si crede al sole quando giunge il mattino,
Con la testa apertamente abbassata
Che ornavo per voi di corone delle bugie.

E che non mi frega la memoria nonostante,
Che c’è ancora abbastanza spazio nel framezzo,
Che per la gentilezza non volevo morirvi,
Approfittavo per farvi risparmiare.
Che sono uscito senza fare il letto,
Che non ho preso manco un panino per viaggio,
Che un poeta non lascia mica così
Le proprie poesie, i bambini, le madri.
E che non sapeva salutare
Questo qua, che ha capito:
Se capita qualcosa di buono – si andrà a benedire di certo,
Perché bisogna conoscere la misura del traslato.