So’ stato a lavorà tutta l’estate
e m’è rimasta solo fame e sete
Mi moje è bianca che pare de cera
e gnente c’ha da coce quanno è sera
Sembramo du’ fantasmi in controluce
pe’ baccajà nun c’è rimasta voce
e ‘sta chitara c’ha ‘na corda sola
e a mezzanotte er core ce ristora
Ma ‘sta canzone se la porta ‘r vento
più arta de San Pietro e Parlamento
‘sta Roma derelitta pija d’aceto
‘na mano c’ha davanti e l’artra dietro
Chi c’ha quarcosa se lo tiene stretto
e c’ha ‘r fucile carico ne’ lletto
se arza ogni mezz’ora a controllà
non fosse che quarcuno stia a magnà
Chi nun c’ha gnente campa a la giornata
se venne i panni e magna l’insalata
je conti l’ossa quanno ce sta er sole
la fame co' la fiacca lo rincore
Ma ‘sta canzone se la porta er vento
più arta de San Pietro e Parlamento
‘sta voce s’è scallata alla bon’ora
la Roma de’ poracci dorme ancora
E’ troppo tempo che nun magno gnente
me magnerei ‘na cinta de serpente
tanto sognà nun è che costa caro
me magnerei la sella der somaro
C’ho tanta fame che non pio più sonno
de giorno pe’ la fame pijo e m'addormo
dovrebbe escogità n’artro sistema
pe’ nun annà a dormì senza la cena
Ma ‘sta canzone se la porta er vento
più arta de San Pietro e Parlamento
‘sta Roma derelitta pija d’aceto
‘na mano c’ha davanti e l’artra dietro
e m’è rimasta solo fame e sete
Mi moje è bianca che pare de cera
e gnente c’ha da coce quanno è sera
Sembramo du’ fantasmi in controluce
pe’ baccajà nun c’è rimasta voce
e ‘sta chitara c’ha ‘na corda sola
e a mezzanotte er core ce ristora
Ma ‘sta canzone se la porta ‘r vento
più arta de San Pietro e Parlamento
‘sta Roma derelitta pija d’aceto
‘na mano c’ha davanti e l’artra dietro
Chi c’ha quarcosa se lo tiene stretto
e c’ha ‘r fucile carico ne’ lletto
se arza ogni mezz’ora a controllà
non fosse che quarcuno stia a magnà
Chi nun c’ha gnente campa a la giornata
se venne i panni e magna l’insalata
je conti l’ossa quanno ce sta er sole
la fame co' la fiacca lo rincore
Ma ‘sta canzone se la porta er vento
più arta de San Pietro e Parlamento
‘sta voce s’è scallata alla bon’ora
la Roma de’ poracci dorme ancora
E’ troppo tempo che nun magno gnente
me magnerei ‘na cinta de serpente
tanto sognà nun è che costa caro
me magnerei la sella der somaro
C’ho tanta fame che non pio più sonno
de giorno pe’ la fame pijo e m'addormo
dovrebbe escogità n’artro sistema
pe’ nun annà a dormì senza la cena
Ma ‘sta canzone se la porta er vento
più arta de San Pietro e Parlamento
‘sta Roma derelitta pija d’aceto
‘na mano c’ha davanti e l’artra dietro
envoyé par Bernart - 14/11/2013 - 21:26
Langue: polonais
Versione polacca di Krzysiek Wrona, bona a cantà.
Troppo gajarda raggà, la dovevo fà!
Troppo gajarda raggà, la dovevo fà!
PIEŚŃ GŁODUJĄCYCH
Przez całe lato ciężko harowałem
A nędzą jestem i samym pragnieniem
Ma żona blada jest jak w krypcie świeca
A garnki puste gdy ogień roznieca
I światło nas prześwietla jak dwa duchy
I ochrypliśmy już od ciągłych kłótni
Gitara ma ma tylko jedną strunę
I o północy pokrzepia nas czule
Lecz jeśli wiatr piosenkę tę pochwyci
Wzniesie ją wyżej niźli bazyliki
A Rzym przygasły już cierpliwość traci
Otwarta jedna dłoń, gdy druga karci
Kto ma cokolwiek bacznie to ukrywa
Pod łóżkiem ma giwerę i się zrywa
Co dwa kwadranse wstaje, kontroluje
Czy w okolicy kto nie bankietuje
Z dnia na dzień żyje ten co nic już nie ma
Coś z garderoby pchnie, sałatę wpieprza
Na słońcu żebra możesz mu policzyć
Sam głód się słania, jak tylko go widzi
Lecz jeśli wiatr piosenkę tę pochwyci
Wzniesie ją wyżej niźli bazyliki
A głos się rozgrzał i już w gardle chrypi
Nędzarze Rzymu się jeszcze nie zbudzili
Tak długo już głoduję, że gdybym miał
Ze skóry węża pas to bym go zjadł
Co tam, marzenia nie kosztują wiele
Zjadłbym i osła siodło jako deser
Głód gnębi mnie, nie sposób zmrużyć oczu
Za dnia przysypiam, chyba zdechnę z głodu
Potrzebny jest nam dziś plan całkiem nowy
By bez kolacji nie iść do alkowy
Lecz jeśli wiatr piosenkę tę pochwyci
Wzniesie ją wyżej niźli bazyliki
A Rzym przygasły już cierpliwość traci
Otwarta jedna dłoń, gdy druga karci
Przez całe lato ciężko harowałem
A nędzą jestem i samym pragnieniem
Ma żona blada jest jak w krypcie świeca
A garnki puste gdy ogień roznieca
I światło nas prześwietla jak dwa duchy
I ochrypliśmy już od ciągłych kłótni
Gitara ma ma tylko jedną strunę
I o północy pokrzepia nas czule
Lecz jeśli wiatr piosenkę tę pochwyci
Wzniesie ją wyżej niźli bazyliki
A Rzym przygasły już cierpliwość traci
Otwarta jedna dłoń, gdy druga karci
Kto ma cokolwiek bacznie to ukrywa
Pod łóżkiem ma giwerę i się zrywa
Co dwa kwadranse wstaje, kontroluje
Czy w okolicy kto nie bankietuje
Z dnia na dzień żyje ten co nic już nie ma
Coś z garderoby pchnie, sałatę wpieprza
Na słońcu żebra możesz mu policzyć
Sam głód się słania, jak tylko go widzi
Lecz jeśli wiatr piosenkę tę pochwyci
Wzniesie ją wyżej niźli bazyliki
A głos się rozgrzał i już w gardle chrypi
Nędzarze Rzymu się jeszcze nie zbudzili
Tak długo już głoduję, że gdybym miał
Ze skóry węża pas to bym go zjadł
Co tam, marzenia nie kosztują wiele
Zjadłbym i osła siodło jako deser
Głód gnębi mnie, nie sposób zmrużyć oczu
Za dnia przysypiam, chyba zdechnę z głodu
Potrzebny jest nam dziś plan całkiem nowy
By bez kolacji nie iść do alkowy
Lecz jeśli wiatr piosenkę tę pochwyci
Wzniesie ją wyżej niźli bazyliki
A Rzym przygasły już cierpliwość traci
Otwarta jedna dłoń, gdy druga karci
envoyé par Krzysiek Wrona - 16/11/2013 - 23:34
Langue: français
Version française – LE CHANT DES AFFAMÉS – Marco Valdo M.I. – 2013
Chanson italienne (Laziale Romanesco) - Il canto degli affamati – Il muro del canto – 2013
Paroles : Daniele Coccia
Musique : Il Muro del Canto
Nous avons déjà un Canto degli affamati (CHANT DES AFFAMÉS) du dix-neuvième... celui-ci est « LE NOUVEAU CHANT DES AFFAMÉS » contemporain... J'espère l'avoir transcrit assez bien à l'audition (même si je suis de Turin). Bienvenue aux corrections.
Chanson italienne (Laziale Romanesco) - Il canto degli affamati – Il muro del canto – 2013
Paroles : Daniele Coccia
Musique : Il Muro del Canto
Nous avons déjà un Canto degli affamati (CHANT DES AFFAMÉS) du dix-neuvième... celui-ci est « LE NOUVEAU CHANT DES AFFAMÉS » contemporain... J'espère l'avoir transcrit assez bien à l'audition (même si je suis de Turin). Bienvenue aux corrections.
LE CHANT DES AFFAMÉS
J'ai bossé tout l'été
Et soif et faim me sont restées
Ma femme est blanche comme la cire
Et pour la soirée rien à cuire
À contrejour, on dirait deux fantômes
Il ne nous reste que la voix qui proteste
Cette guitare qui n'a qu'une seule corde
Et à minuit, le cœur qui se restaure
Cette chanson le vent l'emporte
Plus haut que Saint Pierre et le Parlement
Cette Rome miséreuse, acide
Une main derrière, une main devant.
Celui qui a quelque chose le garde serré
Près du lit, il tient son fusil chargé
Il se lève toutes les demi-heures et contrôle
S'il n'y a pas quelqu'un qui mange
Celui qui n'a rien vit au jour le jour
Il vend ses habits et mange la salade
Il compte ses os tout au long du jour
Sa faim, sa faiblesse le rendent malade
Cette chanson le vent l'emporte
Plus haut que le Parlement et Saint Pierre
Cette voix s'est élevée de bonne heure
La Rome des pauvres dort encore
Je ne mange rien depuis trop de temps
Je mangerais une ceinture de serpent
Je n'y rêve même pas, tant elle est chère
Je mangerai la selle de l'âne.
J'ai tellement faim que sommeil je n'ai plus
Ça fait des jours que de faim, je ne dors plus
Un autre système, il faudrait inventer
Pour ne plus aller dormir sans manger
Cette chanson le vent l'emporte
Plus haut que Saint Pierre et le Parlement
Cette Rome miséreuse, acide
Une main derrière, une main devant.
J'ai bossé tout l'été
Et soif et faim me sont restées
Ma femme est blanche comme la cire
Et pour la soirée rien à cuire
À contrejour, on dirait deux fantômes
Il ne nous reste que la voix qui proteste
Cette guitare qui n'a qu'une seule corde
Et à minuit, le cœur qui se restaure
Cette chanson le vent l'emporte
Plus haut que Saint Pierre et le Parlement
Cette Rome miséreuse, acide
Une main derrière, une main devant.
Celui qui a quelque chose le garde serré
Près du lit, il tient son fusil chargé
Il se lève toutes les demi-heures et contrôle
S'il n'y a pas quelqu'un qui mange
Celui qui n'a rien vit au jour le jour
Il vend ses habits et mange la salade
Il compte ses os tout au long du jour
Sa faim, sa faiblesse le rendent malade
Cette chanson le vent l'emporte
Plus haut que le Parlement et Saint Pierre
Cette voix s'est élevée de bonne heure
La Rome des pauvres dort encore
Je ne mange rien depuis trop de temps
Je mangerais une ceinture de serpent
Je n'y rêve même pas, tant elle est chère
Je mangerai la selle de l'âne.
J'ai tellement faim que sommeil je n'ai plus
Ça fait des jours que de faim, je ne dors plus
Un autre système, il faudrait inventer
Pour ne plus aller dormir sans manger
Cette chanson le vent l'emporte
Plus haut que Saint Pierre et le Parlement
Cette Rome miséreuse, acide
Une main derrière, une main devant.
envoyé par Marco Valdo M.I. - 22/11/2013 - 16:00
"'Sta Roma derelitta PIJA d'aceto" (ovvero "si incazza", "si risente").
"JE conti l'ossa quanno ce sta er sole, la fame CO' LA FIACCA LO RINCORE" (eh...questa è un'espressione parecchio dialettale, ma credo il senso sia chiaro! :) ).
E infine è "la sella DER somaro"
"JE conti l'ossa quanno ce sta er sole, la fame CO' LA FIACCA LO RINCORE" (eh...questa è un'espressione parecchio dialettale, ma credo il senso sia chiaro! :) ).
E infine è "la sella DER somaro"
ErZagana - 16/11/2013 - 12:48
ErZagana, grazie delle correzioni!
Agli Admins: "pija d’aceto" sarebbe da correggere anche nella terza strofa...
Agli Admins: "pija d’aceto" sarebbe da correggere anche nella terza strofa...
Bernart da Torino - 17/11/2013 - 19:27
se VENNE i panni e magna
ma che significa: voce s'è SCALLATA alla bonora?
pija d'aceto: significa che sta Roma s'è rovinata, nel senso che era vino buono e s'è imbruschita, s'è trasformata in aceto?
ma che significa: voce s'è SCALLATA alla bonora?
pija d'aceto: significa che sta Roma s'è rovinata, nel senso che era vino buono e s'è imbruschita, s'è trasformata in aceto?
Adriano - 17/11/2013 - 22:41
Sempre se ho capito giusto (faccio presente che sono di Torino e che ho trascritto tutto all'ascolto), Daniele Coccia dice "scallata alla bon'ora"... Siccome in Rete ho trovato che "scallare" in romanesco vuol dire "scaldare" ("Ariscallà", riscaldare - "Nun te scallà", non ti scaldare, arrabbiare) allora ho inteso "questa voce si è scaldata di buon ora", cioè si è svegliata presto, prima di tutti gli altri romani...
Bernart - 18/11/2013 - 08:34
Confermo, però dovrò arrivedde quarche righa pure io nerra versione mia, pe' 'sto fatto de idiomo:
L'espressione per esteso è: "arimané (o restà) come ddon Farcuccio: co 'na mano davanti e n'antra de dietro", e fa riferimento ad un ipotetico prete di nome Falcuccio il quale, privato degli abiti, rimase per l'appunto ignudo, e dunque costretto a coprirsi le pudenda "con una mano davanti e un'altra dietro"
Er fonte:http://roma.andreapollett.com/S8/espid...
L'espressione per esteso è: "arimané (o restà) come ddon Farcuccio: co 'na mano davanti e n'antra de dietro", e fa riferimento ad un ipotetico prete di nome Falcuccio il quale, privato degli abiti, rimase per l'appunto ignudo, e dunque costretto a coprirsi le pudenda "con una mano davanti e un'altra dietro"
Er fonte:http://roma.andreapollett.com/S8/espid...
krzyś - 20/11/2013 - 00:38
"De giorno pe' la fame PIJO (o PIO) e m'addormo", ossia 'prendo e mi addormento', cioè 'all'improvviso mi addormento'.
Luca 'The River' - 15/7/2014 - 14:43
La correzione suggerita da Luca 'The River' - che saluto - si trova nella penultima strofa, secondo verso...
Bernart Bartleby - 15/7/2014 - 14:52
×
![]()
Parole di Daniele Coccia
Musica de Il Muro del Canto
Nell’album intitolato “Ancora ridi”
Abbiamo già un Canto degli affamati ottocentesco... questo è “Il (nuovo) canto degli affamati” dei giorni nostri... Spero di averlo trascritto abbastanza bene all’ascolto (anche se sono di Torino, neh!). Benvenuta ogni correzione.