Μίκη Θεοδωράκη
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Σβησμένη φλόγα, που πάντα καίει
Σκέπασμα τάφου χωρίς νεκρούς.
Μάτια κλαμένα που σε κοιτάνε
σκέψεις κρυμμένες σε προσκαλούν.
Πίστη κι ελπίδα χαροπαλεύουν
πνεύμα κι αλήθεια στις φυλακές.
Άγιες προσπάθειες ναυαγισμένες
φωνές ανθρώπων σε προσκαλούν.
Σπόρος οργής πέφτει στο χώμα
μήνυμα πάλης τρέφει φτερά
σπίθα φεγγίζει μεσ' στο σκοτάδι
νέοι αγώνες σε προσκαλούν.
Στίχοι Αλέκου Παναγούλη
Τραγουδάν ο Μίκης Θεοδωράκη κι η Μαρία Φαραντούρη
Μαθάινοντας τον θάνατό σου
δεν μπόρεσα να κλάψω.
Στριφογύριζα
στο κρεβάτι του νοσοκομείου.
Θυμόμουνα την τελευταία μας συνάντηση.
Δεν θα τολμήσουν, έλεγες.
Δεν έχουν άλλο δρόμο, σ' απαντούσα.
Αυτός ο δρόμος θά 'ναι ο τάφος τους,
φώναζες με πίστη.
Ναι, Νικηφόρε, θά 'ναι ο τάφος τους.
Αυτή την υπόσχεση σου δίνουμε
αντί για μνημόσυνο.
Στίχοι Αλέκου Παναγούλη
Τραγουδάν ο Μίκης Θεοδωράκης, η Μαρία Φαραντούρη κι η Μαρία Δημητριάδη
Πάλης ξεκίνημα
νέοι αγώνες
οδηγοί της ελπίδας
οι πρώτοι νεκροί.
Όχι άλλα δάκρυα
κλείσαν οι τάφοι
λευτεριάς λίπασμα
οι πρώτοι νεκροί.
Λουλούδι φωτιάς
βγαίνει στους τάφους
μήνυμα στέλνουν
οι πρώτοι νεκροί.
Απάντηση θα πάρουν
ενότητα κι αγώνα
για νά 'βρουν ανάπαυση
οι πρώτοι νεκροί.
Στίχοι Μίκη Θεοδωράκη (και ανταρτικό τραγούδι)
Τραγουδάν η Μαρία Φαραντούρη κι η Μαρία Δημητριάδη
Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους
γυναίκες και άνδρες με όπλα στους ώμους
στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί
στη σάλπιγγα πλάι που μας προσκαλεί
'Οταν χτυπήσεις δυό φορές
κι ύστερα τρεις και πάλι δυό
Αλέξανδρε μου
θα 'ρθώ για να σ’ανοίξω.
Θα σου ’χω φαγητό ζεστό
θα σου ’χω ρούχο καθαρό
γωνιά για να σε κρύψω.
Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους
γυναίκες και άνδρες με όπλα στους ώμους
στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί
στη σάλπιγγα πλάι που μας προσκαλεί
'Οταν χτυπήσεις δυό φορές
κι ύστερα τρεις καὶ πάλι δυό
Αλέξανδρε μου
θα δω τὸ πρόσωπό σου.
Στα μάτια κρύβεις δυό φωτιές
ατα στήθη σου χίλιες καρδιές
μετράνε τον καημό σου.
Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους
γυναίκες και άνδρες με όπλα στους ώμους
στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί
στη σάλπιγγα πλάι που μας προσκαλεί
'Οταν χτυπήσεις δυό φορές
κι ύστερα τρεις καὶ πάλι δυό
Αλέξανδρε μου
σκέφτομαι το φευγιό σου.
Σε βλέπω σε κελί στενό
να σέρνεις πρώτος το χορό
πάνω στο θάνατό σου.
Στίχοι Γεωργίας Δεληγιάννη-Αναστασιάδης
Τραγουδάει η Μαρία Φαραντούρη
Ο πόνος λόγια δεν έχει,
η άβυσσο τέλος δεν έχει
κι η κόλαση μέτρο,
το χάος είναι άπιαστο…
Πιο πικρό κι απ΄ το φαρμάκι
δεν έχει, στον κόσμο δεν έχει
Κι όλες της γης οι οχιές
δαγκώνουν τα σπλάχνα μου
Ο πόνος λόγια δεν έχει
η άβυσσο, τέλος δεν έχει
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Ο πατέρας εξορία, και το σπίτι ορφανό,
ζούμε μες την τυραννία στο σκοτάδι το πηχτό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κλαίει κι μάνα τώρα μόνη, κλαίν’ τα δέντρα τα πουλιά
στη Πατρίδα μας νυχτώνει, ορφανή η αγκαλιά.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Μες τα σύρματα κλεισμένοι, μα η καρδιά μας πάντα ορθή
πάντα ο ίδιος όρκος μένει, λευτεριά και προκοπή.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις.
Πέρα από το γαλάζιο κύμα, το γαλάζιο ουρανό
μια μανούλα περιμένει χρόνια τώρα να τη δω.
Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις.
Χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει, μες στο σύρμα περπατώ
θα περάσουν μαύρες μέρες δίχως να σε ξαναδώ.
Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις.
Αλικαρνασσός, Παρθένι, Ωρωπός, Κορυδαλλός
ο λεβέντης περιμένει της ελευθεριάς το φως.
Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις.
Στίχοι Νότη Περγιάλη
Τραγουδάει η Μαρία Δημητριάδη
Σαν τον αητό φτερούγαγε στη στράτα
τον καμαρώνει η γειτονιά στα παραθύρια
με χαμηλά τα μαύρα του τα μάτια
λεβέντης εροβόλαγε.
μες την καρδιά του σίδερο.
Κυλάει το αίμα, σκέπασε τον ήλιο
κι ο χάρος εροβόλαγε.
Σφαλούν τα μάτια κι' οι καρδιές
σφαλούν τα παραθύρια
μετά χυμάει ο Χάροντας καβάλα
κι'εκείνος χαμογέλαγε.
Ποιός κατεβαίνει σήμερα στον Άδη;
Ποιόν κουβεντιάζει η γειτονιά κι ανανταριάζει;
Γιατί βουβά είναι τα βουνά κι οι κάμποι;
Λεβέντης εροβόλαγε.
Σαν τον αητό φτερούγαγε στη στράτα
τον καμαρώνει η γειτονιά στα παραθύρια
με χαμηλά τα μαύρα του τα μάτια
λεβέντης εροβόλαγε.
Είμαι καλά, πολύ καλά, για σας το ίδιο επιθυμώ.
Σ' όσους ρωτούν, δώστε φιλιά, δώστε θερμό χαιρετισμό.
Το δέμα τό 'λαβα προχτές, μα μην ξοδεύεστε πολύ.
Σαν πόρτες ήταν ανοιχτές κοντά σας όλη μου η ζωή.
Αύριο φεύγουν οι μισοί κι εμείς πηγαίνουμε γι' αλλού -
μπορεί στεριά, μπορεί νησί, ας γίνει θέλημα Θεού.
Σφυρίζει στην ταράτσα η ζωστήρα
σε παίρνουν και σε πάνε στην αυλή.
Ξωκλήσια και νησιά χωρίς αρμύρα
δεν θα θυμάσαι πια μεσ' τη ζωή
Κλειστό και χαμηλό το καμαράκι
Πριν από χρόνια θα 'ταν πλυσταριό.
Mα εσύ, μικρό παιδί, παλικαράκι,
φαρμάκωσες ετούτο τον καιρό
μ' ένα καρφί και μ' ένα καθρεφτάκι
τις φλέβες όταν έκοψες θαρρώ.
Μιλώ στη Παναγιά και στον Κριτή σου.
Τα χρόνια σου μετρώ με τον καημό.
Μα πες μου αν έχει ο βασανιστής σου
αν έχει μάτια, στόμα και λαιμό.
Κλειστό και χαμηλό το καμαράκι
Πριν από χρόνια θα 'ταν πλυσταριό.
Mα εσύ, μικρό παιδί, παλικαράκι,
φαρμάκωσες ετούτο τον καιρό
μ' ένα καρφί και μ' ένα καθρεφτάκι
τις φλέβες όταν έκοψες θαρρώ.
Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά
Nα την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;
Oυρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά -
σαν ψάρι μ' έχουν πιάσει μες στα δίχτυα.
Για κάποιον μες στον κόσμο είν' αργά.
Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;
Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά,
στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;
Πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά,
που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;
Για κάποιον μες στον κόσμο είν' αργά.
Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;
Απόψε μη μιλήσεις για ποιήματα
και για τον πόνο που σου σπάζει τα νεφρά.
Ο δίπλα δεν ακούει τα χτυπήματα
με τη βροχή, δεν πιάνουν τα μηνύματα.
Κλείσ' το παράθυρο και μπαίνουν τα νερά.
Μυρίζει ο διάδρομος ιώδιο
κι αυτόν στο βάθος τον φέραν σηκωτό.
Αποβραδίς τον είχαν στο υπόγειο -
ηλεκτρισμένο θα 'ταν το καλώδιο
που θα τ' αγγίζανε στο στόμα το κλειστό.
Απόψε μη μιλήσεις για ποιήματα
και για τον πόνο που σου σπάζει τα νεφρά.
Ο δίπλα δεν ακούει τα χτυπήματα
με τη βροχή, δεν πιάνουν τα μηνύματα.
Κλείσ' το παράθυρο και μπαίνουν τα νερά.
θ'
Αὐγεριναὶ τοῦ ἡλίου
ἀκτῖνες, τί προβαίνετε;
Τάχα ἀγαπάει νὰ βλέπῃ
ἔργα ληστῶν τὸ μάτι
τῶν οὐρανίων;
κε'
Ὦ Ἕλληνες, ὦ θεῖαι
ψυχαὶ πού εἰς τοὺς μεγάλους
κινδύνους φανερώνετε
ἄκαμπτον ἐνέργειαν
καὶ ὑψηλὴν φύσιν !
κζ'
Πῶς, πῶς τῆς ταλαιπώρου
πατρίδος δὲν πασχίζετε
νὰ σώσητε τὸν στέφανον
ἀπό τὰ χέρια ἀνόσια
ληστῶν τοσούτων;
κη'
Εἶναι πολλὰ τὰ πλήθη των
καὶ τρομερά εἰς τὴν ὄψιν,
ἀλλ' ἕνας Ἕλλην δύναται.
Ἕνας ἄνδρας γενναῖος
νὰ τὰ σκορπίσει.
α'
Ὅσοι τὸ χάλκαιον χέρι
βαρὺ φόβου αἰσθάνονται,
ζυγὸν δουλείας ἂς ἔχωσι
θέλει αρετὴ καὶ τόλμην
ἡ ἐλευθερία.
β'
Αὐτὴ (καὶ ὁ μύθος κρύπτει
νοῦν ἀληθείας) ἐπτέρωσε
τὸν Ἴκαρον καὶ ἂν ἔπεσεν
ὁ πτερωθείς κι ἐπνίγη
θαλασσωμένος.
γ'
Ἀφ΄ὑψηλὰ ὅμως ἔπεσε
καὶ ἀπέθανεν ἐλεύθερος.
Ἂν γένῃς σφάγιον ἅτιμον
ἑνός τυράννου, νόμιζε
φρικτὸν τὸν τάφον.
α'
Τῆς θαλάσσης καλήτερα
φουσκωμένα τὰ κύματα
νὰ πνίξουν τὴν πατρίδα μου
ὡσὰν ἀπελπισμένη
ἔρημον βάρκαν.
β'
Στὴν στεριάν, στὰ νησιά,
καλήτερα μία φλόγα
νὰ ἰδῶ παντοῦ χυμένην
τρώγουσαν πόλεις, δάση,
λαοὺς καὶ ἐλπίδας.
γ'
Καλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οἱ Ἕλληνες
νὰ τρέχωσι τὸν κόσμον
με ἐξαπλωμένην χεῖρα
ψωμοζητοῦντες.
ιε'
Τὸ ξίφος σφίγξατ' Ἕλληνες,
τὰ ὀμμάτια σας σηκώσατε
ἰδοῦ εἰς τοὺς οὐρανούς
προστάτης ὁ Θεός
μόνος σας εἶναι.
ις'
Κι ἄν ὁ Θεὸς καὶ τ' ἄρματα
μᾶς λείψωσι καλήτερα
πάλιν νὰ χρεμετίσωσι
ς'τὸν Κιθαιρώνα Τούρκων
ἄγριαι φοράδες.
ιζ'
Παρὰ ... ἆ! ὅσον εἶναι
τυφλὴ καὶ σκληροτέρα
ἡ τυρρανὶς τοσοῦτον
ταχυτέρως ἀνοίγονται
σωτήριοι θύραι.
Contributed by Gian Piero Testa - 2012/7/26 - 17:26
a.
di Gian Piero Testa [GPT]
b.
di Riccardo Venturi [RV]
Mikis Theodorakis
LE CANZONI DELLA LOTTA
Fiamma spenta che sempre arde,
pietra tombale senza morti.
Occhi piangenti che guardano,
pensieri nascosti ti chiamano.
Fede e speranza agonizzanti,
verità e intelletto imprigionati.
I sacri sforzi ridotti a relitti,
Grida di uomini ti chiamano.
Un seme di rabbia cade a terra,
un messaggio di lotta nutre le ali
Una scintilla riluce nel buio,
Nuove battaglie ti chiamano.
Versi di Alekos Panagoulis
Cantano Mikis Thedodorakis e Maria Farandouri
Trad. RV
Quando ho saputo della tua morte
non ho potuto piangere.
Mi rigiravo
nel letto dell'ospedale.
Mi ricordavo del nostro ultimo incontro.
"Non ne avranno il coraggio", dicevi,
"non hanno altra strada", ti rispondevo.
"E quella strada sarà la loro tomba!",
gridavi, pieno di fiducia.
Sì, Nikiforos, sarà la loro tomba.
E questa promessa te la facciamo
invece di una messa da requiem.
Versi di Alekos Panagoulis
Cantano Mikis Thedodorakis, Maria Farandouri e Maria Dimitriadi
Trad. GPT
Esordio di lotta
agoni nuovi
guide della speranza
i primi morti.
No altre lacrime
le tombe sono chiuse
concime della libertà
i primi morti.
Un fiore di fuoco
spunta sulle tombe
mandano un messaggio
i primi morti.
Avranno risposta
unità e lotta
perché trovino riposo
i primi morti.
Versi di Mikis Theodorakis (e canto partigiano)
Cantano Maria Farandouri e Maria Dimitriadi
Trad. GPT
In piedi ragazzi usciamo nelle strade
donne e uomini con le armi in spalla
All'onorata bandiera sempre fedeli
accanto alla tromba che vi chiama
Quando busserai due volte
e quindi tre e ancora due
Alessandro mio
verrò ad aprirti.
Avrò per te del cibo caldo
avrò per te un vestito pulito
e un angolo dove nasconderti.
In piedi ragazzi usciamo nelle strade
donne e uomini con le armi in spalla
All'onorata bandiera sempre fedeli
accanto alla tromba che vi chiama
Quando busserai due volte
e quindi tre e ancora due
Alessandro mio
vedrò il tuo viso.
Negli occhi nascondi due fiamme
nel tuo petto mille cuori
misurano il tuo dolore.
In piedi ragazzi usciamo nelle strade
donne e uomini con le armi in spalla
All'onorata bandiera sempre fedeli
accanto alla tromba che vi chiama
Quando busserai due volte
e quindi tre e ancora due
Alessandro mio
io penso alla tua fuga.
Ti vedo in una cella stretta
a aprire da solo la danza
sopra la tua morte.
Versi di Georgia Deliyanni-Anastasiadi
Canta Maria Farandouri
Trad. GPT
Il dolore non ha parole
l'abisso non ha fine
l'inferno non ha misura
il caos è inafferrabile.
Più amaro del veleno
nulla c'è al mondo, non c'è
E tutte le serpi della terra
mordono le tue viscere.
Versi di Mikis Theodorakis
Canta Mikis Theodorakis
Trad. RV
E tu, popolo torturato, non scordarti di Oropòs.
E tu, popolo torturato, non scordarti del fascismo.
Il padre in esilio, e la casa è orfana,
viviamo nella tirannia, nelle tenebre fitte.
E tu, popolo torturato, non scordarti di Oropòs.
E tu, popolo torturato, non scordarti del fascismo.
Piange ora la madre sola, piangono gli alberi e gli uccelli,
nella nostra patria è notte, l'abbraccio è orfano.
E tu, popolo torturato, non scordarti di Oropòs.
E tu, popolo torturato, non scordarti del fascismo.
Rinchiusi tra i fili spinati, ma il nostro cuore è sempre in piedi,
sempre vale lo stesso giuramento: libertà e progresso.
E tu, popolo torturato, non scordarti di Oropòs.
E tu, popolo torturato, non scordarti del fascismo.
Poiché non mi sono conformato alle indicazioni.
Oltre l'onda azzurra, oltre il cielo azzurro
una mamma aspetta, sono anni che non la vedo
Poiché non mi sono conformato alle indicazioni.
Il tempo passa, il tempo sorte, cammino su un filo,
passeranno giorni neri senza che io ti riveda.
Poiché non mi sono conformato alle indicazioni.
Alicarnasso, Partheni, Oropòs, Korydallòs,
e chi ha coraggio attende la luce della libertà.
Poiché non mi sono conformato alle indicazioni.
Versi di Notis Pergialis
Canta Maria Dimitriadi
Trad. GPT
lo ammiravano i vicini dalle finestre
con i suoi neri occhi abbassati
un valoroso mitragliava.
Nei suoi occhi una nuvola
nel suo cuore il ferro.
Scorse il sangue, coprì il sole
anche Caronte mitragliava.
Si chiudono gli occhi e i cuori
si chiudono le finestre
poi si avventa Caronte a cavallo
e quello sorrideva.
Chi scende oggi nell'Ade?
Di chi parla il vicinato di chi discute
Perché stanno in silenzio i monti e i campi?
Un valoroso mitragliava.
Sto bene, proprio bene, e così spero di voi.
A quanti vi chiedano di me, date i miei baci, date un saluto caloroso.
Il pacco l'ho ricevuto l'altrieri, ma non spendete troppo.
Vicino a voi la mia vita era tutta una porta aperta.
Domani se ne va una metà e noi andiamo da un'altra parte -
forse terraferma, forse un'isola, sia come Dio vuole.
La cinghia sibila sulla terrazza
ti prendono e ti spingono nel cortile
chiesette e isole senza salino
non le ricorderai mai più nella tua vita.
Chiusa e bassa la cameretta
Chissà quanti anni fa era una lavanderia.
Ma tu, ragazzino, piccolo audace,
hai avvelenato questo tempo
con un chiodo e una scheggia di specchietto
quando hai tagliato mi par di vederlo le tue vene.
Parlo alla Madonna e al tuo Giudice.
Mi brucia contare i tuoi anni.
Ma dimmi se chi ti ha torturato ha,
se ha degli occhi, una bocca e ha una gola.
Chiusa e bassa la cameretta
Chissà quanti anni fa era una lavanderia.
Ma tu, ragazzino, piccolo audace,
hai avvelenato questo tempo
con un chiodo e una scheggia di specchietto
quando hai tagliato mi par di vederlo le tue vene.
Chi, chi è in caccia della mia vita
Che la riduce in solitudine nella notte?
Rombano e fischiano dei camion -
come un pesce mi hanno preso nelle reti.
Per qualcuno al mondo è tardi ormai.
Chi, chi è in caccia della mia vita?
Chi, chi sta in agguato della mia vita,
chi prende la mira nelle gole del mondo?
Dov'è andato colui che sa parlare,
che ne sa di più e che può avere una fede?
Per qualcuno al mondo è tardi ormai.
Chi, chi è in caccia della mia vita?
Versi di Manos Eleftheriou
Cantano Maria Farandouri e Mikis Theodorakis
Trad. GPT
Stasera non parlare di poesie
e del dolore che ti spezza le reni.
Il vicino non sente il tuo picchiare
mentre piove, non ricevono i messaggi.
Chiudi la finestra sennò entra l'acqua.
Il corridoio puzza di iodio
e quello là in fondo l'hanno portato a braccia.
Da quando è scesa sera l'hanno tenuto in cantina -
doveva esserci la corrente in quel filo elettrico
che di certo gli passavano sulla bocca chiusa.
Stasera non parlare di poesie
e del dolore che ti spezza le reni.
Il vicino non sente il tuo picchiare
mentre piove, non ricevono i messaggi.
Chiudi la finestra sennò entra l'acqua.
9.
O raggi mattutini
del sole a che avanzate?
Forse veder compiacesi
opre di tai briganti
lo sguardo dei celesti ?
25.
O Greci miei, o anime
divine, che nei grandi
perigli palesate
vigore inesauribile
e altissima natura !
27
Come come potete l’anima
non dar che salvi il serto
alla percossa patria
da man sacrilega
di simili briganti ?
28.
Sono lor turbe innumeri
e terribili a vedersi,
ma un Greco può da solo,
un uomo sol che valga,
mandarle scompigliate.
1.
Quanti la pesa e bronzea
man di spavento sentono
s’abbian di servaggio il giogo:
virtù e coraggio vuole
la libertà.
2.
Fu lei a dar ali ad Icaro
(un vero il mito cela):
non cal se cadde alato
e ruinando in mare
in quello si affogò:
3.
Però che di somma altezza
ei cadde e morì libero.
Se mai tu di tiranno ti rendi armento vile
pensa qual spaventevole
tomba la tua sarà.
1.
E’ meglio che del mare
l’onde rigonfie anneghino
tutta la patria mia
se sua barca disperando
abbandonata lasci.
2.
Nell’isole e in terraferma
meglio ch’io veda un fuoco
tratto per ogni luogo,
città e foreste a rodere
e popoli e speranze.
3.
Meglio, sì meglio sia
che gli Elleni dispersi
meglio che a man protesa
tutta la terra corrano
pregando per un pane.
15.
Il ferro stringeste, Greci -
levaste in alto gli occhi -
ecco – negli alti cieli
è solamente Iddio
il vostro protettore.
16.
Se fosse ch’anco le armi
ne vengan meno, oh meglio
che rïedano a nitrire
sul Turco Citerone
le indomite giumente.
17.
Pure... ove più inesorabile
ahi di tiranno il giogo
e quanto più cieco sia,
tanto più preste s'aprono
le porte di salvezza.
Contributed by Gian Piero Testa - 2012/7/26 - 17:29
Riccardo Venturi - 2012/11/12 - 11:34
Riccardo Venturi - 2012/11/12 - 12:05
Riccardo Venturi - 2012/11/12 - 14:52
Gian Piero Testa - 2012/11/12 - 15:12
Riccardo Venturi - 2012/11/12 - 15:44
Riccardo Venturi - 2012/11/12 - 16:01
Riccardo Venturi - 2012/11/13 - 14:38
Riccardo Venturi - 2012/11/14 - 10:03
Riccardo Venturi - 2012/12/21 - 16:28
Bernart - 2013/8/21 - 09:00
Vasiloukos - 2015/9/13 - 19:07
Tristemente, non nè ricordo ne testo ne titolo...
Se a qualcuno venisse in mente un ovvio collegamento, sarebbe così gentile da avvisarmi?
leoskini - 2015/9/29 - 20:11
Qualcun'altro per caso ha la stessa impressione e qualche indizio?
leoskini - 2015/9/30 - 12:46
[ΔR-PLU] - 2015/11/25 - 19:21
Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους
γυναίκες και άνδρες με όπλα στους ώμους
στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί
στη σάλπιγγα πλάι που μας προσκαλεί!
στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί
στη σάλπιγγα πλάι που μας προσκαλεί!
[ΔR-PLU] - 2015/11/26 - 20:49
Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.
Στίχοι Αλέκου Παναγούλη, Μάνου Ελευθερίου, Γεωργίας Δεληγιάννη-Αναστασιάδης, Νότη Περγιάλη, Μίκη Θεοδωράκη
Μουσική του Μίκη Θεοδωράκη
Πρώτη εκτέλεση: Λονδίνο, 1971 (Τραγούδησαν: Μίκης Θεοδωράκης, Μαρία Φαραντουρη, Μαρία Δημητριάδη, Λάκης Καραλής)
Testi di Alekos Panagoulis, Manos Eleftheriou, Georgia Deliyanni-Anastasiadi, Notis Peryialis, Mikis Theodorakis.
Musica di MIkis Theodorakis
Prima esecuzione: Londra,1971 (Voci di Mikis Theodorakis, Maria Farandouri, Maria Dimitriadi, Lakis Karalis)
"Le Canzoni della Lotta" - 1971
Sparse nel sito ci sono ormai quasi tutte le "Canzoni della Lotta" di Mikis Theodorakis, quelle che furono composte dal novembre 1969 durante i due confini, l'ultima prigionia e infine l'esilio del compositore, da Brachati a Zatouna a Oropos e infine a Londra, da dove nel 1971 si diffusero nel mondo, mettendo in non poca difficoltà i colonnelli golpisti. Le stesse che si unirono poi, gioiose ma ammonitrici, ai canti di cui rimbombò lo stadio Karaiskakis nel novembre 1974, a dittatura finita.
Poiché ne mancavano solo quattro, ho pensato di fare una cosa utile postandole sotto il titolo ben noto dell'album, in modo che con il gioco dei link il visitatore possa trovarle tutte con poca fatica. Questo a maggior pro' del nostro glorioso sito: ma anche perché oggi il grande Mikis compie 87 anni; e un piccolo omaggio glielo volevo fare.
Χρόνια πολλά, Μίκη λεβέντη! (gpt)
LE CANZONI DELLA LOTTA
Tutti i titoli del disco "Τα τραγούδια του Αγώνα" con l'indicazione dell'autore dei testi e del luogo di composizione:
2. Στὸν Νικηφόρο Μανδηλαρᾶ (Αλέκου Παναγούλη 1971 Λονδίνο)
3. Οι πρώτοι νεκροί (Πάλης ξεκίνημα) (Αλέκου Παναγούλη 1971 Λονδίνο)
4. Αλέξανδρε μου ('Οταν χτυπήσεις δυο φορές) (Μ. Θεοδωράκη 1969 Ζάτουνα)
5. Ο θρήνος (Γεωργιας Δεληγιάννη-Αναστασιάδη 1968 Βραχάτι)
6. Κι εσύ λαέ βασανισμένε (Μη ξεχνάς τον Ωρωπό) (Μ. Θεοδωράκη 1970 Ωρωπός)
7. Διότι δεν συνεμορφώθην(Μ. Θεοδωράκη 1970 Ωρωπός)
8. Ο λεβέντης (Οδός Μπουμπουλίνας) (Νότη Περγιάλη 1968 Βραχάτι)
9) Η επιστολή (Μάνου Ελεφθερίου 1971 Λονδίνο)
10. Η αυλή(Μάνου Ελεφθερίου 1971 Λονδίνο)
11. Ποιος τη ζωή μου (Μάνου Ελεφθερίου 1971 Λονδίνο)
12. Κλείσ' το παράθυρο(Μάνου Ελεφθερίου 1971 Λονδίνο)
13. Τα ηφαιστεία (Ανδρέα Κάλβου Αρκαδία IV)
14. Εις Σἀμον (Ανδρέα Κάλβου Αρκαδία IV)
15. Αι ευχαί (Ανδρέα Κάλβου Αρκαδία IV)