Καλήν εσπέραν αφεντάδες, καλώς ορίσατε κυράδες.
Μέλισσες μάζεψαν τη γύρη, την φέρανε στο πανηγύρι.
Οι μέλισσες ζυμώνουν μέλι, ήλιε μου φάε και μην σε μέλει.
Τα φίδια φέραν το φαρμάκι, τα παλικάρια το μεράκι.
Το μπρούσκο βράζει στο βαρέλι, ήλιε μου πιές και μη σε μέλει.
Με όσα κι αν πω κι ό,τι κι αν δείτε, να μη μου παραξενευτείτε.
Όσα χωράνε στην αλήθεια, δεν τα βαστάν τα παραμύθια.
Κελαηδάνε οι γαϊδάροι και γκαρίζουν τα πουλιά.
Βγάζει κρίνους η τσουκνίδα, σκόρδα η τριανταφυλλιά.
Η πορτοκαλιά κρεμμύδια και καρπούζια η μηλιά.
Θέλω να σ' έχω και να μ' έχεις, τα μυστικά μου να κατέχεις.
Τα μάτια σου είναι ο ουρανός μου και το τραγούδι σου ο καημός μου.
Γαλάζια θάλασσα η ποδιά σου, άστρα στολίζουν τα μαλλιά σου.
Ο αυγερινός σαν πρωτοφέξει, ο ήλιος θά 'ρθει να σε κλέψει.
Θά 'χει βιολιά για να χορέψεις και δώρα για να σε πλανέψει.
Βόσκουν βάρκες στο λιβάδι, χορταριάζει ο ουρανός.
Βγαίνει ο ήλιος απ' τη δύση, κακαρίζει ο αυγερινός
και τ' αυγά κλωσσάει ο λύκος, πού 'καμε ο πετεινός.
Άγιε μου Γιώργη καβαλλάρη έβγα ψηλά στο κεφαλάρι,
βάλε και την αρματωσιά σου, καβάλα στ' άλογο και βιάσου.
Το δράκο χτύπα να σκοτώσεις, την κοπελιά να 'λευτερώσεις.
Η κοπελιά είναι δική σου κι είναι γλυκιά σαν το ψωμί σου
και δροσερή σαν το κρασί σου, η κοπελιά είναι δική σου.
Μέλισσες μάζεψαν τη γύρη, την φέρανε στο πανηγύρι.
Οι μέλισσες ζυμώνουν μέλι, ήλιε μου φάε και μην σε μέλει.
Τα φίδια φέραν το φαρμάκι, τα παλικάρια το μεράκι.
Το μπρούσκο βράζει στο βαρέλι, ήλιε μου πιές και μη σε μέλει.
Με όσα κι αν πω κι ό,τι κι αν δείτε, να μη μου παραξενευτείτε.
Όσα χωράνε στην αλήθεια, δεν τα βαστάν τα παραμύθια.
Κελαηδάνε οι γαϊδάροι και γκαρίζουν τα πουλιά.
Βγάζει κρίνους η τσουκνίδα, σκόρδα η τριανταφυλλιά.
Η πορτοκαλιά κρεμμύδια και καρπούζια η μηλιά.
Θέλω να σ' έχω και να μ' έχεις, τα μυστικά μου να κατέχεις.
Τα μάτια σου είναι ο ουρανός μου και το τραγούδι σου ο καημός μου.
Γαλάζια θάλασσα η ποδιά σου, άστρα στολίζουν τα μαλλιά σου.
Ο αυγερινός σαν πρωτοφέξει, ο ήλιος θά 'ρθει να σε κλέψει.
Θά 'χει βιολιά για να χορέψεις και δώρα για να σε πλανέψει.
Βόσκουν βάρκες στο λιβάδι, χορταριάζει ο ουρανός.
Βγαίνει ο ήλιος απ' τη δύση, κακαρίζει ο αυγερινός
και τ' αυγά κλωσσάει ο λύκος, πού 'καμε ο πετεινός.
Άγιε μου Γιώργη καβαλλάρη έβγα ψηλά στο κεφαλάρι,
βάλε και την αρματωσιά σου, καβάλα στ' άλογο και βιάσου.
Το δράκο χτύπα να σκοτώσεις, την κοπελιά να 'λευτερώσεις.
Η κοπελιά είναι δική σου κι είναι γλυκιά σαν το ψωμί σου
και δροσερή σαν το κρασί σου, η κοπελιά είναι δική σου.
envoyé par Riccardo Venturi - Ελληνικό Τμήμα των ΑΠΤ - 28/6/2012 - 10:44
Langue: italien
Traduzione italiana di Riccardo Venturi
28 giugno 2012
28 giugno 2012
BUONA SERA, SIGNORE E SIGNORI
Buona sera a voi, signore! Buona sera a voi, signori!
Le api hanno raccolto il polline e l'hanno portato alla festa.
Le api fanno il miele, e tu mangia, sole mio, e fregatene.
I serpenti hanno portato il veleno, e gli eroi la passione.
Il vin brusco ribolle nella botte, e tu bevi, sole mio, e fregatene.
Qualunque cosa io dica, qualunque cosa vediate, non vi meravigliate.
Le fiabe non arrivano a quel che sta nella realtà.
Gli asini cinguettano e gli uccellini ragliano.
L'ortica fa spuntare gigli, agli dà il rosaio,
l'arancio dà cipolle e cocomeri il melo.
Voglio esser tuo, e tu mia; che tu conosca i miei segreti.
I tuoi occhi sono il mio cielo, il tuo canto è il mio dolore.
Mari azzurri i tuoi piedi, stelle ti adornano i capelli.
Lucifero t'illuminerà per prima, verrà il sole a rubarti,
avrà violini per farti ballare, e doni per sedurti.
Pascolan barche nel prato, si copre d'erba il cielo.
Sorge il sole a occidente, Lucifero schiamazza
e il lupo cova le uova che ha fatto il gallo.
San Giorgio mio cavaliere, affacciati lassù alla sorgente,
mettiti anche l'armatura, monta a cavallo e spicciati.
Colpisci il drago e ammazzalo per liberar la fanciulla.
La fanciulla è tua, è dolce come il tuo pane
e fresca come il tuo vino, sì, la fanciulla è tua.
Buona sera a voi, signore! Buona sera a voi, signori!
Le api hanno raccolto il polline e l'hanno portato alla festa.
Le api fanno il miele, e tu mangia, sole mio, e fregatene.
I serpenti hanno portato il veleno, e gli eroi la passione.
Il vin brusco ribolle nella botte, e tu bevi, sole mio, e fregatene.
Qualunque cosa io dica, qualunque cosa vediate, non vi meravigliate.
Le fiabe non arrivano a quel che sta nella realtà.
Gli asini cinguettano e gli uccellini ragliano.
L'ortica fa spuntare gigli, agli dà il rosaio,
l'arancio dà cipolle e cocomeri il melo.
Voglio esser tuo, e tu mia; che tu conosca i miei segreti.
I tuoi occhi sono il mio cielo, il tuo canto è il mio dolore.
Mari azzurri i tuoi piedi, stelle ti adornano i capelli.
Lucifero t'illuminerà per prima, verrà il sole a rubarti,
avrà violini per farti ballare, e doni per sedurti.
Pascolan barche nel prato, si copre d'erba il cielo.
Sorge il sole a occidente, Lucifero schiamazza
e il lupo cova le uova che ha fatto il gallo.
San Giorgio mio cavaliere, affacciati lassù alla sorgente,
mettiti anche l'armatura, monta a cavallo e spicciati.
Colpisci il drago e ammazzalo per liberar la fanciulla.
La fanciulla è tua, è dolce come il tuo pane
e fresca come il tuo vino, sì, la fanciulla è tua.
×
![]()
[1973]
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης, Τζένη Καρέζη
Από Το μεγάλο μας τσίρκο
Testo di Iakovos Kambanellis
Musica di Stavros Xarchakos
Interpreti: Nikos Xylouris e Jenny Karezi
Dal musical "Il nostro grande circo"
Στο «Μεγάλο μας τσίρκο» ο συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλλης κατέγραψε όλη την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, ενώ ο Σταύρος Ξαρχάκος προσέθεσε τη μελοποίηση και ο Νίκος Ξυλούρης συνέβαλε με τη μοναδική ερμηνεία του.
Το έργο ανέβηκε το 1973 από το θίασο της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου στο θέατρο «Αθήναιον». Εκτός από τον Νίκο Ξυλούρη, τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου απέδιδαν και τα μέλη του θιάσου.
Πρωταγωνιστικούς ρόλους είχαν οι Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Στέλιος Κωνσταντόπουλος, Νίκος Κούρος, Τίμος Περλέγκας.
Μαζί τους τραγουδούσαν και όλοι οι θεατές: «Φίλοι και αδέρφια» (Ν. Ξυλούρης, Τ. Περλέγκας), «Καλήν εσπέραν», «Τ' Ανάπλι», (Νίκος Ξυλούρης), «3η Σεπτεμβρίου» (Καζάκος - Καρέζη), το περίφημο «Προσκύνημα» με τον Νίκο Δημητράτο κ.ά.
Nel “Nostro grande circo”, lo scrittore Iakovos Kambanellis descrisse tutta la storia della Grecia moderna, mentre Stavros Xarchakos compose la musica e Nikos Xylouris ne fu l'unico interprete.
L'opera fu messa in scena nello stesso 1973 dalla compagnia di Jenny Karezi e Kostas Kazakos, al teatro “Athinaion”. Oltre che da Nikos Xylouris, le canzoni di Stavros Xarchakos furono eseguite dai membri del coro.
Ruoli da protagonisti ebbero Dionysis Papagiannopoulos, Stelios Konstandopoulos, Nikos Kouros e Timos Perlengas.
Assieme a loro, tutti gli spettatori furono chiamati a cantare Φίλοι και αδέρφια (Xylouris-Perlengas), Καλήν εσπέραν αφεντάδες, T' Ανάπλι (Xylouris), [[|3η Σεπτεμβρίου]] (Kazakos-Karezi), il celebre Προσκύνημα con Nikos Dimitratos e altre canzoni.
Le canzoni erano intervallate da brani di prosa recitata. [RV]
IL NOSTRO GRANDE CIRCO sono:
- Καλήν εσπέραν αφεντάδες
- T' Ανάπλι
- Φίλοι και αδέρφια
- Το τραγούδι της γκιλοτίνας
- Προσκύνημα
- Το μεγάλο μας τσίρκο
- Γυαλίσαν τα κουμπιά
- Ο μπροστάρης
- Ο ξεριζωμός
Nella canzone introduttiva dopo l' έναρξις recitata, sembra di sentire gli echi della famosa strofa in tedesco antico sul “mondo alla rovescia”: Aller wunder si geswigen, / das erde himel hât überstigen, / daz sult ir vür ein wunder wigen. / Erd ob un himel unter, / das sult ir hân besunder / vür aller wunder ein wunder. I fatti raccontati nel “Gran Circo Ellade” superano del la fantasia delle fiabe, e quindi cinguettano gli asini, ragliano i passerotti, le ortiche danno gigli e i rosai agli; e il lupo cova le uova fatte dal gallo. Una vero e proprio “circo delle meraviglie”, la Grecia post-indipendenza, con un re bavarese che “grecizza” e tutti i germi della tirannia e della dittatura moderna che vengono già abbondantemente seminati. Ci vorrebbe un San Giorgio, sì, che libera la bella fanciulla; e la bella fanciulla è la Grecia stessa. Ma di San Giorgi non se ne vedono più tanti in giro, e le cose possono continuare a andare alla rovescia. La storia stessa, alla rovescia, come del resto lo è stata non soltanto quella della Grecia, ma anche quella di altri paesi usciti da “risorgimenti” traditi e sconciati da re, grandi famiglie, borghesie cieche e militari ottusi e criminali (il riferimento all'Italia non è casuale). [RV]