1) Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου
(Στίχοι: Μιχάλης Σταυρακάκης)
Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου,
σκύβω το κεφάλι στα μαρτύριά σου
και θαυμάζω λαέ μου τα έργα σου.
Ματώνεις τη σκέψη σου,
ματώνεις τα νύχια σου λαέ μου
για να βγάλεις τον άρτο τον επιούσιο.
2) Οικογένεια
(Στίχοι: Μιχάλης Σταυρακάκης)
Εγώ, ο αδερφός μου κι η Ρηνιώ μας
σκάβαμε το χωράφι ολημερίς.
Ο πατέρας μου μπεκρής,
χτυπούσε τη μάνα μου κι εμάς τους τρεις,
μας γέμιζε βρισιές.
Η μάνα άρρωστη βαριά
δεν άντεξε στα βάσανα η μαύρη,
για να γιατρέψουμε τη μάνα μας
πουλήσαμε το χωράφι μας στον τσιφλικά,
και πια δεν έχομε χωράφι.
Η Ρηνιώ μας έχει φιλότιμο
και ξέρει ν' αγαπά και να λυπάται.
Μ' ένα φουστάνι μπαλωμένο
πότε γυρνά στις γειτονιές ζητώντας
τον πατέρα το μπεκρή και πότε ξαγρυπνά
στης μάνας μας το προσκεφάλι.
Τον πατέρα τον κλείσαν φυλακή,
η μάνα πέθανε ένα πρωινό.
Η Ρηνιώ μας ζητάει δουλειά,
την πήρε φαμέγια ο τσιφλικάς
και μαζί επήρε την τιμή της.
Η Ρηνιώ μας ένοιωθε ντροπή
και πια στο σπίτι δεν ξανάρθε.
Μια μέρα τον αδερφό μου τον πήραν στρατιώτη
να υπηρετήσει πατρίδα και θρησκεία,
να υπερασπίσει οικογένεια και τιμή.
3) Παράθυρο στη Μεσόγειο
(Ορχηστρικό)
4) Ξένος στρατιώτης
(Στίχοι: Μιχάλης Σταυρακάκης)
Τι γυρεύεις ξένε στρατιώτη
στα μέρη τα δικά μας;
Τι γυρεύεις ξένε στρατιώτη
στα δικά μας σπιτικά;
Εδώ είσαι ξένος κι άγνωστος,
εδώ είσαι ένας εχθρός.
Γύρισε πίσω ξένε στρατιώτη
στα μέρη τα δικά σου,
γύρισε πίσω ξένε στρατιώτη
στα δικά σου σπιτικά.
Εδώ είσαι ξένος κι άγνωστος,
εδώ είσαι ένας εχθρός.
5) Ως τον ύστατο χτύπο
(Στίχοι: Sahim Kasem)
Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου,
ίσως το στρώμα ξεπουλήσω και τα ρούχα μου.
Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης,
ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος.
Αλλά δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο
χτύπο της καρδιάς μου θ' αντιστέκομαι.
Ίσως αρπάξεις απ' τη γη μου και την τελευταία σπιθαμή,
ίσως θα ρίξεις στις φυλακές τη νιότη μου.
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου,
ίσως καθίσεις πάνω απ' το χωριό μας εφιάλτης.
Αλλά δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο
χτύπο της καρδιάς μου θ' αντιστέκομαι.
Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσει κάθε φως,
ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί.
Ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούργιο ρούχο στη γιορτή,
ίσως στις μέρες μου καρφώσεις το σταυρό.
Αλλά δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο
χτύπο της καρδιάς μου θ' αντιστέκομαι.
6) Πες μου τι σε τυραννάει
(Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου)
Τρεις η ώρα στο κρεβάτι και δε λες να κλείσεις μάτι
και δε λες να κλείσεις μάτι τρεις η ώρα στο κρεβάτι.
Πες μου τι σε τυραννάει χρόνια τώρα και βαστάει,
πες μου ποιος καημός σε κάνει και ο ύπνος δε σε πιάνει.
Τι να φταίει, τι να φταίει τι είναι εκείνο που μας καίει;
Τι είναι εκείνο που μας καίει, όλο λέω τι να φταίει.
Πες μου τι σε τυραννάει χρόνια τώρα και βαστάει,
πες μου ποιος καημός σε κάνει και ο ύπνος δε σε πιάνει.
Όπου να 'ναι ξημερώνει λίγο υπομονή ακόμη,
λίγο υπομονή ακόμη κι όπου να 'ναι ξημερώνει.
Πες μου τι σε τυραννάει χρόνια τώρα και βαστάει,
πες μου ποιος καημός σε κάνει και ο ύπνος δε σε πιάνει.
7) Χαϊμαλίνα
(Στίχοι: Μιχάλης Σταυρακάκης)
Τώρα που σου γράφω Χαϊμαλίνα απ' το πιο ψηλό βουνό της Κρήτης
προβοδώ τα πρόβατά μου στον ίσκιο ενός ασφένταμου.
Έχω πρόβατα λευκά σαν το λευκό μου χρώμα,
έχω πρόβατα μαύρα σαν το μαύρο σου το χρώμα.
Χαϊμαλίνα, το αίμα τους είναι ίδιο κόκκινο σαν το δικό μας αίμα.
Χαϊμαλίνα, ρωτάω τα πρόβατά μου πώς μοιράζουνε στα ίσια
τον ίσκιο ενός ασφένταμου κι έχουν λευκά και μαύρα
τα ίδια δικαιώματα ενώ οι άνθρωποι σκοτώνονται μοιράζοντας μια πήχη γης.
Εσύ Χαϊμαλίνα δεν γνωρίζεις εμάς τους λευκούς που φτιάχνουμε το τυρί,
τις γυναίκες μας που φτιάχνουνε τα ρούχα στο τελάρο.
Εσύ γνωρίζεις τους άγριους λευκούς που ήρθαν στην πατρίδα σου
και σκότωσαν τ' αδέρφια σου και κλέβουνε το βιος σου.
Αυτοί που κλέβουνε το βιος σου Χαϊμαλίνα, κλέβουν και το δικό μου το τυρί.
Τώρα που σου γράφω Χαϊμαλίνα απ' το πιο ψηλό βουνό της Κρήτης
προβοδώ τα πρόβατά μου.
8) Χειραψία
(Ορχηστρικό)
9) Μην κλαις
(Στίχοι: Μιχάλης Σταυρακάκης)
Μην κλαις για τη ζωή σου τη σκληρή,
μην κλαις τα άχαρα τα χρόνια.
Δεν θέλει δάκρυα η ζωή,
θέλει τραγούδι, θέλει αγώνα.
Κοίτα να δεις η νύχτα φεύγει
και η αυγή χαράζει ζωγραφιές,
χαρούμενος ο ήλιος ανατέλλει
κι ο κόσμος θα γεμίσει ομορφιές.
Μην κλαις τώρα που υποφέρεις
και πίστεψε πως όλα θα πάνε καλά.
Μην κλαις και πρέπει αυτό να ξέρεις,
δίχως αγώνα δεν έρχεται χαρά.
Κοίτα να δεις η νύχτα φεύγει
και η αυγή χαράζει ζωγραφιές,
χαρούμενος ο ήλιος ανατέλλει
κι ο κόσμος θα γεμίσει ομορφιές.
10) Τραγούδι της ειρήνης
(Στίχοι: Γιάννης Μαρκόπουλος)
Ειρήνη, τ' όνομά σου να γραφτεί
στους αιώνες των αιώνων, ειρήνη.
Τ' όνομά σου να γραφτεί στα κανόνια
που σκουριάζουν, ειρήνη.
Ειρήνη, θέλουμε ειρήνη!
Ειρήνη, τα παιδιά σε αγαπούν
οι μεγάλοι σε λατρεύουν, ειρήνη.
Σαν θεός αληθινός πάντα
στέλνεις την αγάπη ειρήνη,
του πολέμου το θεριό
το χτυπάς και το σκοτώνεις, ειρήνη.
Ειρήνη, θέλουμε ειρήνη!
(Στίχοι: Μιχάλης Σταυρακάκης)
Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου,
σκύβω το κεφάλι στα μαρτύριά σου
και θαυμάζω λαέ μου τα έργα σου.
Ματώνεις τη σκέψη σου,
ματώνεις τα νύχια σου λαέ μου
για να βγάλεις τον άρτο τον επιούσιο.
2) Οικογένεια
(Στίχοι: Μιχάλης Σταυρακάκης)
Εγώ, ο αδερφός μου κι η Ρηνιώ μας
σκάβαμε το χωράφι ολημερίς.
Ο πατέρας μου μπεκρής,
χτυπούσε τη μάνα μου κι εμάς τους τρεις,
μας γέμιζε βρισιές.
Η μάνα άρρωστη βαριά
δεν άντεξε στα βάσανα η μαύρη,
για να γιατρέψουμε τη μάνα μας
πουλήσαμε το χωράφι μας στον τσιφλικά,
και πια δεν έχομε χωράφι.
Η Ρηνιώ μας έχει φιλότιμο
και ξέρει ν' αγαπά και να λυπάται.
Μ' ένα φουστάνι μπαλωμένο
πότε γυρνά στις γειτονιές ζητώντας
τον πατέρα το μπεκρή και πότε ξαγρυπνά
στης μάνας μας το προσκεφάλι.
Τον πατέρα τον κλείσαν φυλακή,
η μάνα πέθανε ένα πρωινό.
Η Ρηνιώ μας ζητάει δουλειά,
την πήρε φαμέγια ο τσιφλικάς
και μαζί επήρε την τιμή της.
Η Ρηνιώ μας ένοιωθε ντροπή
και πια στο σπίτι δεν ξανάρθε.
Μια μέρα τον αδερφό μου τον πήραν στρατιώτη
να υπηρετήσει πατρίδα και θρησκεία,
να υπερασπίσει οικογένεια και τιμή.
3) Παράθυρο στη Μεσόγειο
(Ορχηστρικό)
4) Ξένος στρατιώτης
(Στίχοι: Μιχάλης Σταυρακάκης)
Τι γυρεύεις ξένε στρατιώτη
στα μέρη τα δικά μας;
Τι γυρεύεις ξένε στρατιώτη
στα δικά μας σπιτικά;
Εδώ είσαι ξένος κι άγνωστος,
εδώ είσαι ένας εχθρός.
Γύρισε πίσω ξένε στρατιώτη
στα μέρη τα δικά σου,
γύρισε πίσω ξένε στρατιώτη
στα δικά σου σπιτικά.
Εδώ είσαι ξένος κι άγνωστος,
εδώ είσαι ένας εχθρός.
5) Ως τον ύστατο χτύπο
(Στίχοι: Sahim Kasem)
Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου,
ίσως το στρώμα ξεπουλήσω και τα ρούχα μου.
Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης,
ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος.
Αλλά δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο
χτύπο της καρδιάς μου θ' αντιστέκομαι.
Ίσως αρπάξεις απ' τη γη μου και την τελευταία σπιθαμή,
ίσως θα ρίξεις στις φυλακές τη νιότη μου.
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου,
ίσως καθίσεις πάνω απ' το χωριό μας εφιάλτης.
Αλλά δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο
χτύπο της καρδιάς μου θ' αντιστέκομαι.
Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσει κάθε φως,
ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί.
Ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούργιο ρούχο στη γιορτή,
ίσως στις μέρες μου καρφώσεις το σταυρό.
Αλλά δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο
χτύπο της καρδιάς μου θ' αντιστέκομαι.
6) Πες μου τι σε τυραννάει
(Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου)
Τρεις η ώρα στο κρεβάτι και δε λες να κλείσεις μάτι
και δε λες να κλείσεις μάτι τρεις η ώρα στο κρεβάτι.
Πες μου τι σε τυραννάει χρόνια τώρα και βαστάει,
πες μου ποιος καημός σε κάνει και ο ύπνος δε σε πιάνει.
Τι να φταίει, τι να φταίει τι είναι εκείνο που μας καίει;
Τι είναι εκείνο που μας καίει, όλο λέω τι να φταίει.
Πες μου τι σε τυραννάει χρόνια τώρα και βαστάει,
πες μου ποιος καημός σε κάνει και ο ύπνος δε σε πιάνει.
Όπου να 'ναι ξημερώνει λίγο υπομονή ακόμη,
λίγο υπομονή ακόμη κι όπου να 'ναι ξημερώνει.
Πες μου τι σε τυραννάει χρόνια τώρα και βαστάει,
πες μου ποιος καημός σε κάνει και ο ύπνος δε σε πιάνει.
7) Χαϊμαλίνα
(Στίχοι: Μιχάλης Σταυρακάκης)
Τώρα που σου γράφω Χαϊμαλίνα απ' το πιο ψηλό βουνό της Κρήτης
προβοδώ τα πρόβατά μου στον ίσκιο ενός ασφένταμου.
Έχω πρόβατα λευκά σαν το λευκό μου χρώμα,
έχω πρόβατα μαύρα σαν το μαύρο σου το χρώμα.
Χαϊμαλίνα, το αίμα τους είναι ίδιο κόκκινο σαν το δικό μας αίμα.
Χαϊμαλίνα, ρωτάω τα πρόβατά μου πώς μοιράζουνε στα ίσια
τον ίσκιο ενός ασφένταμου κι έχουν λευκά και μαύρα
τα ίδια δικαιώματα ενώ οι άνθρωποι σκοτώνονται μοιράζοντας μια πήχη γης.
Εσύ Χαϊμαλίνα δεν γνωρίζεις εμάς τους λευκούς που φτιάχνουμε το τυρί,
τις γυναίκες μας που φτιάχνουνε τα ρούχα στο τελάρο.
Εσύ γνωρίζεις τους άγριους λευκούς που ήρθαν στην πατρίδα σου
και σκότωσαν τ' αδέρφια σου και κλέβουνε το βιος σου.
Αυτοί που κλέβουνε το βιος σου Χαϊμαλίνα, κλέβουν και το δικό μου το τυρί.
Τώρα που σου γράφω Χαϊμαλίνα απ' το πιο ψηλό βουνό της Κρήτης
προβοδώ τα πρόβατά μου.
8) Χειραψία
(Ορχηστρικό)
9) Μην κλαις
(Στίχοι: Μιχάλης Σταυρακάκης)
Μην κλαις για τη ζωή σου τη σκληρή,
μην κλαις τα άχαρα τα χρόνια.
Δεν θέλει δάκρυα η ζωή,
θέλει τραγούδι, θέλει αγώνα.
Κοίτα να δεις η νύχτα φεύγει
και η αυγή χαράζει ζωγραφιές,
χαρούμενος ο ήλιος ανατέλλει
κι ο κόσμος θα γεμίσει ομορφιές.
Μην κλαις τώρα που υποφέρεις
και πίστεψε πως όλα θα πάνε καλά.
Μην κλαις και πρέπει αυτό να ξέρεις,
δίχως αγώνα δεν έρχεται χαρά.
Κοίτα να δεις η νύχτα φεύγει
και η αυγή χαράζει ζωγραφιές,
χαρούμενος ο ήλιος ανατέλλει
κι ο κόσμος θα γεμίσει ομορφιές.
10) Τραγούδι της ειρήνης
(Στίχοι: Γιάννης Μαρκόπουλος)
Ειρήνη, τ' όνομά σου να γραφτεί
στους αιώνες των αιώνων, ειρήνη.
Τ' όνομά σου να γραφτεί στα κανόνια
που σκουριάζουν, ειρήνη.
Ειρήνη, θέλουμε ειρήνη!
Ειρήνη, τα παιδιά σε αγαπούν
οι μεγάλοι σε λατρεύουν, ειρήνη.
Σαν θεός αληθινός πάντα
στέλνεις την αγάπη ειρήνη,
του πολέμου το θεριό
το χτυπάς και το σκοτώνεις, ειρήνη.
Ειρήνη, θέλουμε ειρήνη!
inviata da Gian Piero Testa - 17/5/2012 - 19:10
Lingua: Italiano
Versione italiana di Gian Piero Testa
FINESTRA SUL MEDITERRANEO
1) M'INCHINO ALLA TUA GRAZIA, POPOLO MIO
(Testo di M. Stavrakakis)
M'inchino alla tua grazia, popolo mio
piego il capo ai tuoi martirî
e ammiro le tue opere, popolo mio.
Tu sanguini nei tuoi pensieri
tu sanguini nelle tue unghie, popolo mio
per buscare il pane quotidiano.
2) FAMIGLIA
(Testo di M. Stavrakakis)
Io, mio fratello e la nostra piccola Rina
zappavamo il campo da mattina a sera.
Nostro padre ubriacone
picchiava la madre e tutti noi tre
ci riempiva d'insulti.
La madre molto inferma
non ha resistito ai tormenti
per curare nostra madre
abbiamo venduto il campo al latifondista
e così non abbiamo più un campo.
La piccola nostra Rina è orgogliosa
e sa amare e soffrire.
Con una sottana rattoppata
un po' gira per i quartieri in cerca
del padre ubriacone e un po' veglia
al capezzale della nostra mamma.
Il padre l'hanno chiuso in prigione,
la mamma è morta una mattina.
La nostra piccola Rina cerca lavoro
e l'ha presa a servizio il latifondista
e insieme le ha preso l'onore.
La nostra piccola Rina provava vergogna
e non è più ritornata a casa.
Un giorno mio fratello l'hanno preso soldato
per servire patria e religione
e proteggere famiglia e onore.
3) FINESTRA SUL MEDITERRANEO
(Solo orchestra)
4) SOLDATO STRANIERO
(Testo di M. Stavrakakis)
Che cerchi soldato straniero
qui dalle nostre parti ?
Che cerchi soldato straniero
nelle nostre case ?
Qui sei straniero e sconosciuto
qui tu sei un nemico
Torna indietro soldato straniero
torna dalle tue parti
torna indietro soldato straniero
a casa tua
Qui sei straniero e sconosciuto
qui tu sei un nemico
5) FINO ALL'ULTIMO BATTITO
(Testo di Sahim Kassem)
Forse m'indurirò come il mio pane,
forse venderò il letto e i miei vestiti.
Forse farò lo spazzino lo spaccapietre lo scaricatore,
forse giacerò nudo e affamato.
Ma io non mercanteggio e fino all'ultimo
battito del mio cuore resisterò.
Forse saccheggerai dalla mia terra anche l'ultimo palmo,
forse getterai nelle prigioni la mia gioventù.
Forse mi ruberai l'eredità del nonno,
forse ti librerai come un incubo sul mio villaggio.
Ma io non mercanteggio e fino all'ultimo
battito del mio cuore resisterò.
Forse nelle mie notti si spegnerà ogni luce,
forse interromperò il bacio di mia madre,
forse alla festa vieterai ai miei figli una veste nuova,
forse inchioderai una croce sopra i miei giorni.
Ma io non mercanteggio e fino all'ultimo
battito del mio cuore resisterò.
6) DIMMI COSA TI TORMENTA
(Testo di Manos Eleftheriou)
Alle tre nel letto e non ti decidi a chiuder occhio
e non ti decidi a chiuder occhio nel letto alle tre.
Dimmi cosa da tanti anni si ostina a tormentarti,
dimmi quale dolore ti strugge e il sonno non ti prende.
Che può essere che può essere che cosa è quello che ci consuma?
Che cosa è quello che ci consuma, sempre dico che può essere.
Dimmi cosa da tanti anni si ostina a tormentarti,
dimmi quale dolore ti strugge e il sonno non ti prende
A dispetto di tutto sta per farsi giorno un poco di pazienza ancora,
un poco di pazienza a dispetto di tutto sta per farsi giorno.
Dimmi cosa da tanti anni si ostina a tormentarti,
dimmi quale dolore ti strugge e il sonno non ti prende.
7) HAIMALINA
(Testo di M. Stavrakakis)
Adesso che ti scrivo, Haimalina, dal monte più alto di Creta
sto sorvegliando le mie pecore sotto l'ombra dell'acero.
Ho pecore bianche come è bianco il mio colore
ho pecore nere come è il tuo colore nero,
Haimalina, il loro sangue è rosso esattamente come il nostro sangue.
Haimalina, io chiedo alle mie pecore come fanno a dividersi equamente
l'ombra di un acero e le bianche e le nere
hanno esattamente gli stessi diritti mentre gli uomini si ammazzano
per dividersi un palmo di terra.
Tu Haimalina non conosci noi bianchi che facciamo il formaggio,
le nostre donne che fanno i vestiti al telaio,
tu conosci i bianchi selvaggi che giunsero nella tua patria
e uccisero i tuoi fratelli e rubano la tua sostanza.
Quelli che rubano la tua sostanza, Haimalina
rubano anche il mio formaggio.
Mentre ti scrivo, Haimalina, dal monte più alto di Creta
sto sorvegliando le mie pecore.
8) TOCCO DI MANO
(Solo orchestra)
9) NON PIANGERE
(Testo di M. Stavrakakis)
Non piangere sulla tua vita dura,
non piangere sugli anni ingrati.
Non vuole lacrime la vita,
canto lei vuole, e lotta.
Guarda, vedi la notte che dilegua
e l'alba dipinge quadri di pittore,
il sole che dà gioia sta sorgendo
e il mondo si riempirà di ogni bellezza.
Non piangere ora che stai soffrendo
ma credi che tutto andrà bene.
Non piangere e questo bisogna che tu sappia,
senza lottare nessuna gioia arriva.
10) CANZONE DELLA PACE
(Testo di Yannis Markopoulos)
Pace, il tuo nome sia scritto
nei secoli dei secoli, pace
Il tuo nome sia scritto sulla ruggine
dei cannoni, pace.
Pace, vogliamo pace!
Pace, i bimbi ti amano
i vecchi ti adorano, pace
Come un dio vero sempre
mandi l'amore, pace,
la belva della guerra
la colpisci e la uccidi, pace
Pace, vogliamo pace !
1) M'INCHINO ALLA TUA GRAZIA, POPOLO MIO
(Testo di M. Stavrakakis)
M'inchino alla tua grazia, popolo mio
piego il capo ai tuoi martirî
e ammiro le tue opere, popolo mio.
Tu sanguini nei tuoi pensieri
tu sanguini nelle tue unghie, popolo mio
per buscare il pane quotidiano.
2) FAMIGLIA
(Testo di M. Stavrakakis)
Io, mio fratello e la nostra piccola Rina
zappavamo il campo da mattina a sera.
Nostro padre ubriacone
picchiava la madre e tutti noi tre
ci riempiva d'insulti.
La madre molto inferma
non ha resistito ai tormenti
per curare nostra madre
abbiamo venduto il campo al latifondista
e così non abbiamo più un campo.
La piccola nostra Rina è orgogliosa
e sa amare e soffrire.
Con una sottana rattoppata
un po' gira per i quartieri in cerca
del padre ubriacone e un po' veglia
al capezzale della nostra mamma.
Il padre l'hanno chiuso in prigione,
la mamma è morta una mattina.
La nostra piccola Rina cerca lavoro
e l'ha presa a servizio il latifondista
e insieme le ha preso l'onore.
La nostra piccola Rina provava vergogna
e non è più ritornata a casa.
Un giorno mio fratello l'hanno preso soldato
per servire patria e religione
e proteggere famiglia e onore.
3) FINESTRA SUL MEDITERRANEO
(Solo orchestra)
4) SOLDATO STRANIERO
(Testo di M. Stavrakakis)
Che cerchi soldato straniero
qui dalle nostre parti ?
Che cerchi soldato straniero
nelle nostre case ?
Qui sei straniero e sconosciuto
qui tu sei un nemico
Torna indietro soldato straniero
torna dalle tue parti
torna indietro soldato straniero
a casa tua
Qui sei straniero e sconosciuto
qui tu sei un nemico
5) FINO ALL'ULTIMO BATTITO
(Testo di Sahim Kassem)
Forse m'indurirò come il mio pane,
forse venderò il letto e i miei vestiti.
Forse farò lo spazzino lo spaccapietre lo scaricatore,
forse giacerò nudo e affamato.
Ma io non mercanteggio e fino all'ultimo
battito del mio cuore resisterò.
Forse saccheggerai dalla mia terra anche l'ultimo palmo,
forse getterai nelle prigioni la mia gioventù.
Forse mi ruberai l'eredità del nonno,
forse ti librerai come un incubo sul mio villaggio.
Ma io non mercanteggio e fino all'ultimo
battito del mio cuore resisterò.
Forse nelle mie notti si spegnerà ogni luce,
forse interromperò il bacio di mia madre,
forse alla festa vieterai ai miei figli una veste nuova,
forse inchioderai una croce sopra i miei giorni.
Ma io non mercanteggio e fino all'ultimo
battito del mio cuore resisterò.
6) DIMMI COSA TI TORMENTA
(Testo di Manos Eleftheriou)
Alle tre nel letto e non ti decidi a chiuder occhio
e non ti decidi a chiuder occhio nel letto alle tre.
Dimmi cosa da tanti anni si ostina a tormentarti,
dimmi quale dolore ti strugge e il sonno non ti prende.
Che può essere che può essere che cosa è quello che ci consuma?
Che cosa è quello che ci consuma, sempre dico che può essere.
Dimmi cosa da tanti anni si ostina a tormentarti,
dimmi quale dolore ti strugge e il sonno non ti prende
A dispetto di tutto sta per farsi giorno un poco di pazienza ancora,
un poco di pazienza a dispetto di tutto sta per farsi giorno.
Dimmi cosa da tanti anni si ostina a tormentarti,
dimmi quale dolore ti strugge e il sonno non ti prende.
7) HAIMALINA
(Testo di M. Stavrakakis)
Adesso che ti scrivo, Haimalina, dal monte più alto di Creta
sto sorvegliando le mie pecore sotto l'ombra dell'acero.
Ho pecore bianche come è bianco il mio colore
ho pecore nere come è il tuo colore nero,
Haimalina, il loro sangue è rosso esattamente come il nostro sangue.
Haimalina, io chiedo alle mie pecore come fanno a dividersi equamente
l'ombra di un acero e le bianche e le nere
hanno esattamente gli stessi diritti mentre gli uomini si ammazzano
per dividersi un palmo di terra.
Tu Haimalina non conosci noi bianchi che facciamo il formaggio,
le nostre donne che fanno i vestiti al telaio,
tu conosci i bianchi selvaggi che giunsero nella tua patria
e uccisero i tuoi fratelli e rubano la tua sostanza.
Quelli che rubano la tua sostanza, Haimalina
rubano anche il mio formaggio.
Mentre ti scrivo, Haimalina, dal monte più alto di Creta
sto sorvegliando le mie pecore.
8) TOCCO DI MANO
(Solo orchestra)
9) NON PIANGERE
(Testo di M. Stavrakakis)
Non piangere sulla tua vita dura,
non piangere sugli anni ingrati.
Non vuole lacrime la vita,
canto lei vuole, e lotta.
Guarda, vedi la notte che dilegua
e l'alba dipinge quadri di pittore,
il sole che dà gioia sta sorgendo
e il mondo si riempirà di ogni bellezza.
Non piangere ora che stai soffrendo
ma credi che tutto andrà bene.
Non piangere e questo bisogna che tu sappia,
senza lottare nessuna gioia arriva.
10) CANZONE DELLA PACE
(Testo di Yannis Markopoulos)
Pace, il tuo nome sia scritto
nei secoli dei secoli, pace
Il tuo nome sia scritto sulla ruggine
dei cannoni, pace.
Pace, vogliamo pace!
Pace, i bimbi ti amano
i vecchi ti adorano, pace
Come un dio vero sempre
mandi l'amore, pace,
la belva della guerra
la colpisci e la uccidi, pace
Pace, vogliamo pace !
inviata da Gian Piero Testa - 17/5/2012 - 19:11
×
![]()
Στίχοι: Μιχάλης Σταυρακάκης, Sahim Kasem, Μάνος Ελευθερίου, Γιάννης Μαρκόπουλος
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης / Χοροδία
" Παράθυρο στη Μεσόγειο" - 1983
Testi di Mihalis Stavrakakis, Sahim Kassem, Manos Eleftheriou, Yannis Markopoulos
Musica di Yannis Markopoulos
Prima esecuzione di Haralambos Garganourakis / Coro
"Παράθυρο στη Μεσόγειο"/Finestra sul Mediterraneo" - 1983
Con questo disco di quasi trent'anni fa, secondo me, questi tre cretesi innamorati della propria "ithaghénia", la loro indigenità isolana che comprende specificità esclusive di storia, di orgoglio e di ribellione, nonché di musica e di canto: ma che, rivissuta con sguardo e coscienza politica, non si erige a barriera verso nessuno al mondo, hanno prodotto, se non un capolavoro, certo un'opera assai degna. Parlo del compositore, che già è ben rappresentato in AWS, Yannis Markopoulos, una delle massime espressioni della musica greca in generale e di quella cretese in particolare, di Haràlambos Garganourakis, magico "liraris", cioè virtuoso dello strumento cretese principe e voce paragonabile a quella dell'indimenticabile Nikos Xylouris e, terzo, del poeta e agitatore comunista, oggi scomparso, Mihalis "Nidiotis" Stavrakakis (1928 - 2000) autore della maggior parte dei testi (gli altri sono di Manos Eleftheriou, dello stesso Markopoulos e di un arabo, Sahim Kassem, che non ho potuto identificare). Il fatto che "Finestra sul Mediterraneo" non sia stata sentita come un'opera di fondamentale importanza (forse perché va ad affiancarsi ad altre simili, ma di più speciale valore), non toglie che sia godibilissima da chi si lascia incantare dalle sonorità cretesi (quindi, almeno da me e da Riccardo...) e non disdegna affatto che un prodotto artistico tanto locale sia segnato da un respiro ideale che travalica mari e continenti. Purtroppo l'essere questa un'opera "minore" del grande Markopoulos mi ha ostacolato nella ricerca in you tube, da cui ho cavato a malapena una canzone. Giorgio certamente rimedierà e, allora, buon ascolto. (gpt)