Les sangliers sont lachés.
Je répète :
les sangliers sont lachés.
Les petits patrons font les grandes rivières de diamant.
Deux fois.
Les roses de l'Europe sont le festin de Satan.
Je répète :
les roses de l'Europe sont le festin de Satan.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
Voire pour le monde.
Chère vieille Europe, cher vieux continent, putain autoritaire, aristocrate
et libertaire, bourgeoise et ouvrière, pourpre et pomponnée de grands
siècles et colosses titubants. Regarde tes épaules voûtées, pas moyen
d'épousseter d'un seul geste, d'un seul, les vieilles pellicules, les peaux
mortes d'hier et tabula rasa... D'ici on pourrait croire à de la pourriture
noble et en suspention. il flotte encore dans l'air de cette odeur de
soufre. Sale vieille Europe, celle qui entre deux guerres et même encore
pendant caressait pour son bien le ventre des pays de ses lointains ailleurs
et la bite à la main arrosait de son sperme les sexes autochtones.
On se relève de ça ? On se relève de tout même des chutes sans fond.
Nous avons su monter nous avons su descendre, nous pouvons arrêter et nous
pouvons reprendre...
Europe des lumières ou alors des ténèbres ; à peine des lucioles dans les
théâtres d'ombre. A peine une étincelle dans la nuit qui s'installe et puis
se ressaisit, et puis l'aube nouvelle, après les crimes d'enfance, les
erreurs de jeunesse on n'arrache plus les ailes des libellules d'or.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
Voire pour le monde.
Amnistie, amnistie ou alors amnésie, qu'est-ce que vous volez que ça foute,
de toutes façons il faut bien avancer, pressons le pas camarade et puis
réalisons réalisons, il en restera toujours quelque chose allez !
Matérialiste alors ça fait qu'au moins on est sûr de n'pas de tromper, et du
tangible alors jusqu'à l'indigestion, du rationnel alors et jusqu'à en
crever, des logiques implacables mais toujours pas de sens... Eh princesse
de l'Histoire dans sa marche forcée, on finit par se perdre en passant sous
tes arches multiséculaires.
Voire pour le monde.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
On est passé de tes arcanes passées, passé de tes arcanes passées, on est
passé de tes arcanes passées, aux charmes technocrates... Alors l'Europe
alors l'Europe alors l'Europe.
Bruxelles, Schengen, Stasbourg, Maastricht, PIB, PIB, CEE, Euratom, OCDE et
GATT. Protégez-nous marché de cet AMI commun d'un monde si petit.
Euromonnaie unique, Nasdaq et CAC 40, orgiaque, idyllique, faites de la
poésie, soutenez la culture, produisez du spectacle et de l'entertainment
comme on dit chez nos frères d'Outre-Atlantique et toc anciens Européens,
nouveaux maîtres du monde pendant que le dragon asiatique rêve, fait ses
étirements, il est beau et puissant, crache du feu gentillement.
Pendant qu'Ernest Antoine Seillière fait son apparition et nous déclare sa
flamme il nous aime et nous dit : " Nous ne sommes pas comme les politiques
soumis à la pression de la rue. "
Et on entend au loin résonner les clameurs de la foule, les beaux mouvements
d'ensemble, les défilés glorieux et puis la lutte des classes.
Et maintenant c'est sérieux, eh bébé, c'est sérieux, on ne croit plus en
rien, nous montons de toutes pièces ce buisness et Basta, on chevauche pas
Pégase ça c'était pour l'extase c'est fini.
Extension, expansion si possible, mais pas de rêve à porter seulement des
dynamiques. D'abord la thune, bébé et le reste suivra et le reste viendra
c'est ce qu'on dit je crois en cette époque là bénie des globophages.
Chère vieille Europe, ta tête connaît à peine tes jambes qui souvent ne
comprennent pas tes bras comment ça marche encore déjà. Comment ça marche un
corps étranger à son corps on n'sait pas on s'en fout on s'embrasse quand
même et puis on a raison.
Sale vieille Europe, te souviens-tu de la force brutale, occident mal luné,
guerre brûlante, guerre froide, et enfin de guerre lasse et enfin de guerre
lasse.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
En veux-tu en voilà des écoles de la performance et voilà des patrons
créateurs du Global buisness dialogue ou Electronic commerce pour s'asseoir
en gloussant sur toutes les exceptions à commencer par ce truc machin
culturel.
Histoires de producteurs et de consommateurs, du producteur au consommateur,
du producteur au consommateur, et des intermédiaires à plus savoir qu'en
foutre, toute ton âme s'est usée sur ce chemin sans fin et sur ce va et
vient on y va, nous aussi, profiter, pas de raison, après tout ça ira, on
n'en aura pour tout le monde, y'en aura pour tout le monde, on a dit pour
tout le monde, pour tout le monde, pour tout l'monde et mon cul !
A quelle hauteur vas-tu ériger tes remparts ?
Où vas-tu repousser tes nouveaux murs d'enceinte ?
Quelque chose est resté en travers de la gorge et nous voulons cracher c'est
la moindre des choses mais vous pouvez, madame, vous adresser à nous car
tout n'est pas perdu non tout n'est pas perdu de vos mythes d'aurore ici le
soleil brille pour tous et on y croit.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
Voire pour le monde.
Quelque chose est resté en travers de la gorge et nous voulons cracher c'est
la moindre des choses mais vous pouvez, madame, vous adresser à nous car
tout n'est pas perdu non tout n'est pas perdu de vos mythes d'aurore ici le
soleil brille pour tous et on y croit.
La vérole sur vos gueules
Je répète :
la vérole sur vos gueules.
Les soupirs de la sainte et les cris de la fée ne sont plus entendus au
banquet des banquiers.
Une fois.
La marmite de l'ermite est remplie de rubis.
Je répète :
la marmite de l'ermite est remplie de rubis.
La vieille Europe est la maquerelle des ballets roses.
Deux fois.
Quand les sirènes se taisent, les rapaces gueulent.
Le rouge et le noir des tortures sont les fleurs du mal.
Je répète :
le rouge et le noir des tortures sont les fleurs du mal.
Le jour de l'Occident est la nuit de l'Orient.
Deux fois.
Le jour de l'Occident est la nuit de l'Orient.
Je ne suis pas chauvine mais la France est quand même la reine des fromages.
Tryphon Tournesol est un zouave.
Six fois.
Le sang versé est la tasse de thé des géants de la foire.
Deux fois.
Il pleut des cordes sur la Concorde.
Il pleut des cordes sur la Concorde.
Les petites filles modèles sont les élues de l'Europe.
Je répète :
les petites filles modèles sont les élues de l'Europe.
Merde à la sûreté.
Deux fois.
La folie des grandeurs tue les merles moqueurs.
Je répète :
la folie des grandeurs tue les merles moqueurs.
Si vous ne trouvez plus rien cherchez autre chose.
Paix en Suisse.
Je répète :
paix en Suisse.
Les noces de sang incendient l'horizon.
Deux fois.
Le rimel de l'Europe coule sur les plastrons.
Deux fois.
La vie commence maintenant, et maintenant, et maintenant.
L'Europe est une petite déesse mortelle.
Deux fois.
L'enfance de l'art est un lever de soleil.
Je répète :
l'enfance de l'art est un lever de soleil.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe...
Je répète :
les sangliers sont lachés.
Les petits patrons font les grandes rivières de diamant.
Deux fois.
Les roses de l'Europe sont le festin de Satan.
Je répète :
les roses de l'Europe sont le festin de Satan.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
Voire pour le monde.
Chère vieille Europe, cher vieux continent, putain autoritaire, aristocrate
et libertaire, bourgeoise et ouvrière, pourpre et pomponnée de grands
siècles et colosses titubants. Regarde tes épaules voûtées, pas moyen
d'épousseter d'un seul geste, d'un seul, les vieilles pellicules, les peaux
mortes d'hier et tabula rasa... D'ici on pourrait croire à de la pourriture
noble et en suspention. il flotte encore dans l'air de cette odeur de
soufre. Sale vieille Europe, celle qui entre deux guerres et même encore
pendant caressait pour son bien le ventre des pays de ses lointains ailleurs
et la bite à la main arrosait de son sperme les sexes autochtones.
On se relève de ça ? On se relève de tout même des chutes sans fond.
Nous avons su monter nous avons su descendre, nous pouvons arrêter et nous
pouvons reprendre...
Europe des lumières ou alors des ténèbres ; à peine des lucioles dans les
théâtres d'ombre. A peine une étincelle dans la nuit qui s'installe et puis
se ressaisit, et puis l'aube nouvelle, après les crimes d'enfance, les
erreurs de jeunesse on n'arrache plus les ailes des libellules d'or.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
Voire pour le monde.
Amnistie, amnistie ou alors amnésie, qu'est-ce que vous volez que ça foute,
de toutes façons il faut bien avancer, pressons le pas camarade et puis
réalisons réalisons, il en restera toujours quelque chose allez !
Matérialiste alors ça fait qu'au moins on est sûr de n'pas de tromper, et du
tangible alors jusqu'à l'indigestion, du rationnel alors et jusqu'à en
crever, des logiques implacables mais toujours pas de sens... Eh princesse
de l'Histoire dans sa marche forcée, on finit par se perdre en passant sous
tes arches multiséculaires.
Voire pour le monde.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
On est passé de tes arcanes passées, passé de tes arcanes passées, on est
passé de tes arcanes passées, aux charmes technocrates... Alors l'Europe
alors l'Europe alors l'Europe.
Bruxelles, Schengen, Stasbourg, Maastricht, PIB, PIB, CEE, Euratom, OCDE et
GATT. Protégez-nous marché de cet AMI commun d'un monde si petit.
Euromonnaie unique, Nasdaq et CAC 40, orgiaque, idyllique, faites de la
poésie, soutenez la culture, produisez du spectacle et de l'entertainment
comme on dit chez nos frères d'Outre-Atlantique et toc anciens Européens,
nouveaux maîtres du monde pendant que le dragon asiatique rêve, fait ses
étirements, il est beau et puissant, crache du feu gentillement.
Pendant qu'Ernest Antoine Seillière fait son apparition et nous déclare sa
flamme il nous aime et nous dit : " Nous ne sommes pas comme les politiques
soumis à la pression de la rue. "
Et on entend au loin résonner les clameurs de la foule, les beaux mouvements
d'ensemble, les défilés glorieux et puis la lutte des classes.
Et maintenant c'est sérieux, eh bébé, c'est sérieux, on ne croit plus en
rien, nous montons de toutes pièces ce buisness et Basta, on chevauche pas
Pégase ça c'était pour l'extase c'est fini.
Extension, expansion si possible, mais pas de rêve à porter seulement des
dynamiques. D'abord la thune, bébé et le reste suivra et le reste viendra
c'est ce qu'on dit je crois en cette époque là bénie des globophages.
Chère vieille Europe, ta tête connaît à peine tes jambes qui souvent ne
comprennent pas tes bras comment ça marche encore déjà. Comment ça marche un
corps étranger à son corps on n'sait pas on s'en fout on s'embrasse quand
même et puis on a raison.
Sale vieille Europe, te souviens-tu de la force brutale, occident mal luné,
guerre brûlante, guerre froide, et enfin de guerre lasse et enfin de guerre
lasse.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
En veux-tu en voilà des écoles de la performance et voilà des patrons
créateurs du Global buisness dialogue ou Electronic commerce pour s'asseoir
en gloussant sur toutes les exceptions à commencer par ce truc machin
culturel.
Histoires de producteurs et de consommateurs, du producteur au consommateur,
du producteur au consommateur, et des intermédiaires à plus savoir qu'en
foutre, toute ton âme s'est usée sur ce chemin sans fin et sur ce va et
vient on y va, nous aussi, profiter, pas de raison, après tout ça ira, on
n'en aura pour tout le monde, y'en aura pour tout le monde, on a dit pour
tout le monde, pour tout le monde, pour tout l'monde et mon cul !
A quelle hauteur vas-tu ériger tes remparts ?
Où vas-tu repousser tes nouveaux murs d'enceinte ?
Quelque chose est resté en travers de la gorge et nous voulons cracher c'est
la moindre des choses mais vous pouvez, madame, vous adresser à nous car
tout n'est pas perdu non tout n'est pas perdu de vos mythes d'aurore ici le
soleil brille pour tous et on y croit.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe.
Voire pour le monde.
Quelque chose est resté en travers de la gorge et nous voulons cracher c'est
la moindre des choses mais vous pouvez, madame, vous adresser à nous car
tout n'est pas perdu non tout n'est pas perdu de vos mythes d'aurore ici le
soleil brille pour tous et on y croit.
La vérole sur vos gueules
Je répète :
la vérole sur vos gueules.
Les soupirs de la sainte et les cris de la fée ne sont plus entendus au
banquet des banquiers.
Une fois.
La marmite de l'ermite est remplie de rubis.
Je répète :
la marmite de l'ermite est remplie de rubis.
La vieille Europe est la maquerelle des ballets roses.
Deux fois.
Quand les sirènes se taisent, les rapaces gueulent.
Le rouge et le noir des tortures sont les fleurs du mal.
Je répète :
le rouge et le noir des tortures sont les fleurs du mal.
Le jour de l'Occident est la nuit de l'Orient.
Deux fois.
Le jour de l'Occident est la nuit de l'Orient.
Je ne suis pas chauvine mais la France est quand même la reine des fromages.
Tryphon Tournesol est un zouave.
Six fois.
Le sang versé est la tasse de thé des géants de la foire.
Deux fois.
Il pleut des cordes sur la Concorde.
Il pleut des cordes sur la Concorde.
Les petites filles modèles sont les élues de l'Europe.
Je répète :
les petites filles modèles sont les élues de l'Europe.
Merde à la sûreté.
Deux fois.
La folie des grandeurs tue les merles moqueurs.
Je répète :
la folie des grandeurs tue les merles moqueurs.
Si vous ne trouvez plus rien cherchez autre chose.
Paix en Suisse.
Je répète :
paix en Suisse.
Les noces de sang incendient l'horizon.
Deux fois.
Le rimel de l'Europe coule sur les plastrons.
Deux fois.
La vie commence maintenant, et maintenant, et maintenant.
L'Europe est une petite déesse mortelle.
Deux fois.
L'enfance de l'art est un lever de soleil.
Je répète :
l'enfance de l'art est un lever de soleil.
Nous travaillons actuellement pour l'Europe...
envoyé par Riccardo Venturi - 6/6/2006 - 23:05
Langue: italien
Versione italiana di Riccardo Venturi e Joëlle Iannicelli
Dal newsgroup it.fan.musica.de-andre, 8 gennaio 2003.
Dal newsgroup it.fan.musica.de-andre, 8 gennaio 2003.
Una delle traduzioni di canzoni più difficili che abbia mai eseguito in assoluto, non soltanto per le CCG/AWS. A suo tempo fui decisivamente aiutato da Joëlle, che ancora ringrazio e che giustamente figura come coautrice della traduzione. Neanche un mese dopo sarebbe iniziata la raccolta delle CCG "primitive", poco meno di otto mesi dopo Bertrand Cantat, autore di questa straordinaria canzone, sarebbe finito in carcere per avere ucciso la sua compagna durante una lite. Casi. Resta questa canzone bellissima, che solo oggi inseriamo.
L'EUROPA
I cinghiali sono sciolti.
Ripeto:
i cinghiali sono sciolti.
I piccoli padroni fanno i grandi collier di diamanti.
Bis.
Le rose dell'Europa sono il festino di Satana.
Ripeto:
Le rose dell'Europa sono il festino di Satana.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Ovvero per il mondo.
Cara vecchia Europa, caro vecchio continente, puttana autoritaria,
aristocratica e libertaria, borghese e operaia, porpora e agghindata
di grandi secoli e di colossi titubanti. Guarda le tue spalle
incavate, non c'e' verso di togliere con un sol gesto, uno solo, la
polvere dalle vecchie pellicole, le pelli morte di ieri e tabula
rasa...Quindi si potrebbe credere a un marciume nobile e in
sospensione. Nell'aria soffia ancora ancora quest'odore di zolfo.
Vecchia Europa di merda, quella che fra due guerre e persino durante
accarezzava per il proprio tornaconto la pancia dei paesi d'altre e
lontane sponde e, col cazzo in mano, innaffiava col suo sperma i sessi
indigeni.
Ci si puo' risollevare. Ci si risolleva comunque anche dalle cadute
senza fondo.
Abbiamo saputo salire, abbiamo saputo discendere, ci possiamo fermare
e possiamo ricominciare...Europa dei lumi oppure delle tenebre; appena
delle lucciole nei teatri d'ombra. Appena una scintilla nella notte
che scende e si riprende, e poi l'alba nuova dopo i crimini infantili,
gli errori di gioventu', non si strappano piu' le ali alle libellule
d'oro.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Ovvero per il mondo.
Amnistia, amnistia oppure amnesia, ma che cazzo volete che importi, ad
ogni modo bisogna andare avanti, affrettiamo il passo compagni e poi
realizziamo, realizziamo! Materialisti, si', ma almeno si e' certi di
non sbagliarsi, e del tangibile fino a farne indigestione, del
razionale fino a creparne, logiche implacabili ma sempre senza
senso...eh, principessa della Storia in marcia forzata, si finisce per
perdersi passando sotto le tue arcate plurisecolari.
Ovvero per il mondo.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Si e' passati dai tuoi arcani passati, passati dai tuoi arcani
passati, si e' passati dai tuoi arcani passati alle fascinazioni
tecnocratiche...l'Europa allora, l'Europa allora, allora.
Bruxelles, Schengen, Strasburgo, Maastricht, PIB, PIB, CEE, Euratom,
OCDE e GATT. Mercato, difendici da quest'AMICO comune di un mondo
cosi' piccolo.
Moneta europea unica, Nasdaq e CAC 40, orgiastica, idilliaca, fate
poesia, sostenete la cultura, producete spettacolo e entertainment,
come dicono i nostri fratelli d'oltreoceano, e toc toc antichi
Europei, nuovi padroni del mondo mentre il drago asiatico sogna, si
stira, e' bello e potente, sputa fuoco con gentilezza.
Mentre Ernest Antoine Seillière fa la sua comparsa e ci dichiara il
suo ardore, ci ama e ci dice: "Noi non siamo come i politici soggetti
alla pressione della gente"
E si sentono risuonare da lontano i clamori della folla, i bei
movimenti delle masse, le gloriose sfilate e poi la lotta di classe.
E ora e' roba seria, piccolo mio, e' roba seria, non si crede piu' a
niente, montiamo completamente questo business e basta, non si cavalca
Pegaso, era per l'estasi e l'estasi ora e' finita/
Estensione, espansione possibilmente, ma niente sogni che portino
soltanto delle dinamiche.
Prima di tutto i quattrini, piccolo mio, e il resto arrivera', il
resto verra', e' quel che si dice in giro e io credo in quest'epoca
benedetta dai mangiatori globali.
Cara vecchia Europa, la tua testa conosce a malapena le tue gambe che
spesso non capiscono le tue braccia, ma ancora funziona. Come funzioni
un corpo estraneo al proprio corpo non si sa, ma ci se ne strafrega,
ci si bacia lo stesso e poi s'ha ragione.
Vecchia Europa di merda, ti ricordi della forza brutale, occidente con
la luna di traverso, guerra calda, guerra fredda e alla fine stanca
della guerra, stanca della guerra.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Ne vuoi? Eccotene, di scuole di rendimento, eccoteli i padroni
creatori del Global business dialogue o dell'Electronic commerce per
mettersi con dei gridolini col culo a sedere sopra tutte le eccezioni,
a cominciare da 'sta roba culturale di questa minchia
Storie di produttori e consumatori, dal produttore al consumatore, dal
produttore al consumatore, e intermediari da non saper piu' che
cazzaccio farsene, tutta la tua anima s'e' consumata su questa strada
infinita e in questo andirivieni, vieni che ci si va, si va anche noi
a profittare, niente storie, ce ne sara' per tutti, hanno detto
proprio per tutti, per tutti, per tutti
e vaffanculo!
Le tue muraglie, di che altezza le farai?
Fin dove farai arrivare le tue nuove mura di cinta?
Qualcosa e' rimasta di traverso in gola e noi vogliamo sputare, e' una
cosa da nulla ma Lei puo', signora, Lei si rivolge a noi
perche' tutto non e' ancora perduto, no, non si sono ancora persi i
Suoi miti aurorali, qui il sole splende per tutti e ci si crede.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Ovvero per il mondo.
Qualcosa e' rimasta di traverso in gola e noi vogliamo sputare, e' una
cosa da nulla ma Lei puo', signora, Lei si rivolge a noi
perche' tutto non e' ancora perduto, no, non si sono ancora persi i
Suoi miti aurorali, qui il sole splende per tutti e ci si crede.
La sifilide sui vostri musi.
Ripeto:
La sifilide sui vostri musi.
I sospiri della santa e le grida della fata non si sentono piu' al
banchetto dei banchieri.
Una volta.
La marmitta dell'eremita e' riempita di rubini.
La vecchia Europa e' la magnaccia dei balletti rosa.
Bis.
Quando le sirene tacciono, i rapaci gridano.
Ripeto:
quando le sirene tacciono i rapaci gridano.
Il rosso e il nero delle torture sono i fiori del male.
Ripeto:
il rosso e il nero delle torture sono i fiori del male.
Il giorno dell'Occidente e' la notte dell'Oriente.
Bis.
Il giorno dell'Occidente e' la notte dell'Oriente.
Non sono sciovinista
ma la Francia e' comunque la regina dei formaggi.
Tryphon Tournesol e' uno zuavo.
Sei volte.
Il sangue versato e' la tazza di the' dei giganti in fiera.
Bis.
Piove a dirotto su place de la Concorde.
Piove a dirotto su place de la Concorde.
Le modelle ragazzine sono le elette d'Europa.
Ripeto:
le modelle ragazzine sono le elette d'Europa.
Vaffanculo alla sicurezza.
Bis.
La mania di grandezza uccide i merli gracchianti.
Ripeto:
La mania di gradezza uccide i merli gracchianti.
Se non trovate piu' niente, cercate altro.
Pace in Svizzera.
Ripeto:
pace in Svizzera.
Le nozze di sangue incendiano l'orizzonte.
Bis.
Il rimmel dell'Europa cola sui baveri.
Bis.
L'Europa e' una piccola dea mortale.
Bis.
L'infanzia dell'arte e' uno spuntar del sole.
Ripeto:
l'infanzia dell'arte e' uno spuntar del sole.
Stiamo lavorando per l'Europa.
I cinghiali sono sciolti.
Ripeto:
i cinghiali sono sciolti.
I piccoli padroni fanno i grandi collier di diamanti.
Bis.
Le rose dell'Europa sono il festino di Satana.
Ripeto:
Le rose dell'Europa sono il festino di Satana.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Ovvero per il mondo.
Cara vecchia Europa, caro vecchio continente, puttana autoritaria,
aristocratica e libertaria, borghese e operaia, porpora e agghindata
di grandi secoli e di colossi titubanti. Guarda le tue spalle
incavate, non c'e' verso di togliere con un sol gesto, uno solo, la
polvere dalle vecchie pellicole, le pelli morte di ieri e tabula
rasa...Quindi si potrebbe credere a un marciume nobile e in
sospensione. Nell'aria soffia ancora ancora quest'odore di zolfo.
Vecchia Europa di merda, quella che fra due guerre e persino durante
accarezzava per il proprio tornaconto la pancia dei paesi d'altre e
lontane sponde e, col cazzo in mano, innaffiava col suo sperma i sessi
indigeni.
Ci si puo' risollevare. Ci si risolleva comunque anche dalle cadute
senza fondo.
Abbiamo saputo salire, abbiamo saputo discendere, ci possiamo fermare
e possiamo ricominciare...Europa dei lumi oppure delle tenebre; appena
delle lucciole nei teatri d'ombra. Appena una scintilla nella notte
che scende e si riprende, e poi l'alba nuova dopo i crimini infantili,
gli errori di gioventu', non si strappano piu' le ali alle libellule
d'oro.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Ovvero per il mondo.
Amnistia, amnistia oppure amnesia, ma che cazzo volete che importi, ad
ogni modo bisogna andare avanti, affrettiamo il passo compagni e poi
realizziamo, realizziamo! Materialisti, si', ma almeno si e' certi di
non sbagliarsi, e del tangibile fino a farne indigestione, del
razionale fino a creparne, logiche implacabili ma sempre senza
senso...eh, principessa della Storia in marcia forzata, si finisce per
perdersi passando sotto le tue arcate plurisecolari.
Ovvero per il mondo.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Si e' passati dai tuoi arcani passati, passati dai tuoi arcani
passati, si e' passati dai tuoi arcani passati alle fascinazioni
tecnocratiche...l'Europa allora, l'Europa allora, allora.
Bruxelles, Schengen, Strasburgo, Maastricht, PIB, PIB, CEE, Euratom,
OCDE e GATT. Mercato, difendici da quest'AMICO comune di un mondo
cosi' piccolo.
Moneta europea unica, Nasdaq e CAC 40, orgiastica, idilliaca, fate
poesia, sostenete la cultura, producete spettacolo e entertainment,
come dicono i nostri fratelli d'oltreoceano, e toc toc antichi
Europei, nuovi padroni del mondo mentre il drago asiatico sogna, si
stira, e' bello e potente, sputa fuoco con gentilezza.
Mentre Ernest Antoine Seillière fa la sua comparsa e ci dichiara il
suo ardore, ci ama e ci dice: "Noi non siamo come i politici soggetti
alla pressione della gente"
E si sentono risuonare da lontano i clamori della folla, i bei
movimenti delle masse, le gloriose sfilate e poi la lotta di classe.
E ora e' roba seria, piccolo mio, e' roba seria, non si crede piu' a
niente, montiamo completamente questo business e basta, non si cavalca
Pegaso, era per l'estasi e l'estasi ora e' finita/
Estensione, espansione possibilmente, ma niente sogni che portino
soltanto delle dinamiche.
Prima di tutto i quattrini, piccolo mio, e il resto arrivera', il
resto verra', e' quel che si dice in giro e io credo in quest'epoca
benedetta dai mangiatori globali.
Cara vecchia Europa, la tua testa conosce a malapena le tue gambe che
spesso non capiscono le tue braccia, ma ancora funziona. Come funzioni
un corpo estraneo al proprio corpo non si sa, ma ci se ne strafrega,
ci si bacia lo stesso e poi s'ha ragione.
Vecchia Europa di merda, ti ricordi della forza brutale, occidente con
la luna di traverso, guerra calda, guerra fredda e alla fine stanca
della guerra, stanca della guerra.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Ne vuoi? Eccotene, di scuole di rendimento, eccoteli i padroni
creatori del Global business dialogue o dell'Electronic commerce per
mettersi con dei gridolini col culo a sedere sopra tutte le eccezioni,
a cominciare da 'sta roba culturale di questa minchia
Storie di produttori e consumatori, dal produttore al consumatore, dal
produttore al consumatore, e intermediari da non saper piu' che
cazzaccio farsene, tutta la tua anima s'e' consumata su questa strada
infinita e in questo andirivieni, vieni che ci si va, si va anche noi
a profittare, niente storie, ce ne sara' per tutti, hanno detto
proprio per tutti, per tutti, per tutti
e vaffanculo!
Le tue muraglie, di che altezza le farai?
Fin dove farai arrivare le tue nuove mura di cinta?
Qualcosa e' rimasta di traverso in gola e noi vogliamo sputare, e' una
cosa da nulla ma Lei puo', signora, Lei si rivolge a noi
perche' tutto non e' ancora perduto, no, non si sono ancora persi i
Suoi miti aurorali, qui il sole splende per tutti e ci si crede.
Stiamo lavorando per l'Europa.
Ovvero per il mondo.
Qualcosa e' rimasta di traverso in gola e noi vogliamo sputare, e' una
cosa da nulla ma Lei puo', signora, Lei si rivolge a noi
perche' tutto non e' ancora perduto, no, non si sono ancora persi i
Suoi miti aurorali, qui il sole splende per tutti e ci si crede.
La sifilide sui vostri musi.
Ripeto:
La sifilide sui vostri musi.
I sospiri della santa e le grida della fata non si sentono piu' al
banchetto dei banchieri.
Una volta.
La marmitta dell'eremita e' riempita di rubini.
La vecchia Europa e' la magnaccia dei balletti rosa.
Bis.
Quando le sirene tacciono, i rapaci gridano.
Ripeto:
quando le sirene tacciono i rapaci gridano.
Il rosso e il nero delle torture sono i fiori del male.
Ripeto:
il rosso e il nero delle torture sono i fiori del male.
Il giorno dell'Occidente e' la notte dell'Oriente.
Bis.
Il giorno dell'Occidente e' la notte dell'Oriente.
Non sono sciovinista
ma la Francia e' comunque la regina dei formaggi.
Tryphon Tournesol e' uno zuavo.
Sei volte.
Il sangue versato e' la tazza di the' dei giganti in fiera.
Bis.
Piove a dirotto su place de la Concorde.
Piove a dirotto su place de la Concorde.
Le modelle ragazzine sono le elette d'Europa.
Ripeto:
le modelle ragazzine sono le elette d'Europa.
Vaffanculo alla sicurezza.
Bis.
La mania di grandezza uccide i merli gracchianti.
Ripeto:
La mania di gradezza uccide i merli gracchianti.
Se non trovate piu' niente, cercate altro.
Pace in Svizzera.
Ripeto:
pace in Svizzera.
Le nozze di sangue incendiano l'orizzonte.
Bis.
Il rimmel dell'Europa cola sui baveri.
Bis.
L'Europa e' una piccola dea mortale.
Bis.
L'infanzia dell'arte e' uno spuntar del sole.
Ripeto:
l'infanzia dell'arte e' uno spuntar del sole.
Stiamo lavorando per l'Europa.
envoyé par Riccardo Venturi - 6/6/2006 - 23:15
Langue: persan
اروپا
گرازها گريختهاند.
تكرار ميكنم :
گرازها گريختهاند.
اربابهاي كوچك رودخانههاي بزرگ الماس ميسازند.
دو بار.
گلهاي سرخ اروپا سور شيطان هستند.
تكرار ميكنم :
گلهاي سرخ اروپا سور شيطان هستند.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
يعني براي دنيا.
پير اروپاي عزيز، قارهي قديم عزيز، جندهي مستكبر، اشرافزادهي آزاديطلب، بورژواي كارگر، مليّن و مزيّن به قرنهاي با شكوه و مجسمههاي متزلزل. به پشت خميدهات نگاه كن، با يك حركت نميشود غبارگيري كرد، با يك حركت، غبار پليكولهاي قديمي را، غبار پوستهاي مردهي ديروز را وTabula rasa را. ازين به بعد فقط شايد بشود پوسيدگي اشرافي و در تعليق را باور كرد. هنوز توي هوا بوي گوگرد شناور است. پير اروپاي كثيف، تويي كه بين دو جنگ و حتا در طول جنگ براي منافع خودت كشورهاي دوردست را دستمال ميكشيدي و آلت به دست با اسپرمت سكسهاي محلي را آبياري ميكردي.
ازين سقوط هم ميتوانيم برخيزيم ؟ از هر سقوطي ميتوان برخاست حتا از سقوطهاي بيپايان.
توانستيم بالا بياييم توانستيم پايين برويم، ميتوانيم توقف كنيم و ميتوانيم از نو شروع كنيم...
اروپاي روشنگري يا اروپاي تاريكانديشي ؛
اروپاي روشنگري يا اروپاي تاريكانديشي ؛
فقط چند نخ توي نمايش سايهها.
تنها كورسوي جرقهاي در شبي كه فراميرسد و بعد رخت برميبندد،
و آنگاه سپيدهدم دوباره، بعد از گناهان كودكي، اشتباهات جواني، ديگر بال سنجاقكهاي طلايي را نميكنيم.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
يعني براي دنيا.
عفو عمومي، عفو يا همان فراموشي، چه فرقي مي كند، به هر حال بايد پيش رفت، محكم قدم برداريم رفيق و بسازيم بسازيم، هميشه از هر چيزي چيزي به جا ميماند، بايد ساخت !
ماترياليست كه باشيم حداقلاش اين است كه سر خودمان را كلاه نگذاشتهايم، پس امر عيني را بچسبيم تا مرز سوء هاضمه، پس امر معقول را بچسبيم تا جانمان دربيايد، منطقهاي بي برو برگرد ولي بي معني...
هي شازدهي تاريخ افتاده در مسيري ناگزير، ما آخر گم ميشويم در گذر از زير طاقهاي چندصد سالهي تو.
يعني براي دنيا.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
ما از اسرار گذشتهي تو گذشتهايم، گذشتهايم از اسرار گذشتهي تو، ما از اسرار گذشتهي تو گذشتهايم، به جاذبههاي تكنوكرات...
اي اروپا اي اروپا اي اروپا اي.
بروكسل، شنگن، استراسبورگ، ماستريچ، PIB، PIB، CEE، اُراَتم، OCDE و GATT.
بازارهاي ما را ازين AMI مشترك درين دنياي كوچك حفظ كنيد.
يورو پول واحد، Nasdaq و CAC 40، آييني، عاشقانه، شاعرانه، فرهنگ را حفظ كنيد، نمايش و Entertainment توليد كنيد به قول برادران ماوراي اقيانوس اطلسيمان و شما ساكنان اروپاي قديم، اربابان جديد دنيا، وقتي كه اژدهاي آسيايي خواب ميبيند، به بدنش كش و قوس ميدهد، او زيبا و قوي است و با محبت آتش تف
ميكند.
وقتي كه ارنست آنتوان سِييِر ظهور ميكند و با نورش ما را روشن
ميكند، او ما را دوست دارد و به ما ميگويد :
« سياست ما مثل سياستهايي نيست كه فشارهاي خياباني از پا درشان ميآورد. »
و ما از دور هياهوي جمعيت را ميشنويم، جنبشهاي گروهي، رژههاي باشكوه و هم جنگهاي طبقاتي.
و حالا مسأله جدي است، هي پسر، مسأله جدي است، ما ديگر به هيچ چيز اعتقاد نداريم، دربست سوار Business و Basta ميشويم، چارنعل ميرويم، Pégase نه اين همه براي نعشه بود ديگر تمام شد.
توسع، توسعه اگر ميشود، ولي خواب و رؤيا نه، فقط و فقط ديناميسم.
اول مايه پسر، بقيهش درست ميشود و بيخيال بقيهش، اين را همه ميگويند من به اين قرن اعتقاد دارم، متبرك باد هر چه كلانخواري.
پير اروپاي عزيز، سرت به زور پايت را ميشناسد كه به زور دستت را ميشناسد، اين چطور هنوز كار ميكند پس، چطور كار مي كند اين بدني كه با بدنهاش بيگانه است، ما نميدانيم، به ما چه مربوط، ولي هم را بغل ميكنيم و خوب چرا نكنيم.
پير اروپاي كثيف، قدرتهاي ددمنشانه را یادت هست، غرب بد خُلق، جنگ خانمانسوز را، جنگ سرد را، و آخرسر جنگ خسته را، و سرآخر جنگ خسته را.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
خيلي دلت ميخواهد، بفرما، اين هم مدرسههاي پربازده و اين هم رؤساي خلاقِ Global business dialogue يا Electronic Commerce كه قدقدكنان روي تمام استثناها نشستهاند و اول از همه روي اين چيز لامسّب فرهنگي.
تاريخ توليدكنندگان و مصرفكنندگان، از توليدكننده به مصرفكننده، از توليدكننده به مصرفكننده، و اين وسط واسطههاي تمامنشدني، تمام روح تو در اين راه بيپايان فرسوده و در اين رفت و آمد ما هم ميرويم و ميآييم، ما هم، استفادهاي ببريم، دليلي ندارد، بالاخره تمام ميشود، براي همه داريم، به همه ميرسد، گفتيم كه براي همه، براي همه، براي همه و سوراخ عقب من !
تا چه ارتفاعي باروهايت را بلند ميكني ؟
ديوارهاي محافظ تازهات را تا كجا عقب ميكشي ؟
يك چيزي توي گلوي ما گير كرده و ميخواهيم تفش كنيم اين كمترين چيز است ولي، خانم، شما ميتوانيد به ما مراجعه كنيد چون همه چيز از دست نرفته نه همهي اسطورههاي سپيدهدمتان از دست نرفته اينجا خورشيد هنوز ميدرخشد براي همه و ما باورش داريم.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
يعني براي دنيا.
يك چيزي توي گلوي ما گير كرده و ميخواهيم تفش كنيم اين كمترين چيز است ولي، خانم، شما ميتوانيد به ما مراجعه كنيد چون همه چيز از دست نرفته نه همهي اسطورههاي سپيدهدمتان از دست نرفته اينجا خورشيد هنوز ميدرخشد براي همه و ما باورش داريم.
سفليس بر دهان شما.
تكرار ميكنم :
سفليس بر دهان شما.
آه و نالههاي قديسان و فريادهاي پريان ديگر در ضيافت بانكداران به گوش نميخورد.
يك بار.
ديگهاي معتكفان پر از ياقوت است.
تكرار ميكنم.
ديگهاي معتكفان پر از ياقوت است.
اروپاي پير در بالههاي گل سرخ جاكشي ميكند.
دو بار.
وقتي سيرنها سكوت مي كنند، كفتارها فك ميزنند.
سرخوسياه شكنجهها گلهاي بدي هستند.
تكرار ميكنم :
سرخوسياه شكنجهها گلهاي بدي هستند.
روزِ غرب شبِ شرق است.
دو بار.
روزِ غرب شبِ شرق است.
من وطنپرست افراطي نيستم ولي فرانسه به طور حتم ملكهي پنيرها است.
تريفون تورنسُل سرباز الجزايري است.
شش بار.
خون ريخته استكان چاي غولهاي بازار است.
دو بار.
روي ميدان كنكورد ريسمان ميبارد.
روي ميدان كنكورد ريسمان ميبارد.
دختركان مدل برگزيدگان اروپا هستند.
تكرار ميكنم :
دختركان مدل برگزيدگان اروپا هستند.
گُه به گور اطمينان.
دو بار.
جنون قدرت مرغان مقلد را ميكشد.
تكرار ميكنم :
جنون قدرت مرغان مقلد را ميكشد.
اگر ديگر چيزي پيدا نميكنيد دنبال چيز ديگري بگرديد.
صلح در سوييس.
تكرار ميكنم :
صلح در سوييس.
عروسيهاي خون افق را به آتش ميكشند.
دو بار.
ريمل اروپا خانم روي سينههايش ميچكد.
دو بار.
زندگي الآن شروع ميشود، و الآن، و الآن.
اروپا الاههي ميراي كوچكي بيش نيست.
دو بار.
كودكي هنر طلوع خورشيد است.
تكرار ميكنم :
كودكي هنر طلوع خورشيد است.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم...
گرازها گريختهاند.
تكرار ميكنم :
گرازها گريختهاند.
اربابهاي كوچك رودخانههاي بزرگ الماس ميسازند.
دو بار.
گلهاي سرخ اروپا سور شيطان هستند.
تكرار ميكنم :
گلهاي سرخ اروپا سور شيطان هستند.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
يعني براي دنيا.
پير اروپاي عزيز، قارهي قديم عزيز، جندهي مستكبر، اشرافزادهي آزاديطلب، بورژواي كارگر، مليّن و مزيّن به قرنهاي با شكوه و مجسمههاي متزلزل. به پشت خميدهات نگاه كن، با يك حركت نميشود غبارگيري كرد، با يك حركت، غبار پليكولهاي قديمي را، غبار پوستهاي مردهي ديروز را وTabula rasa را. ازين به بعد فقط شايد بشود پوسيدگي اشرافي و در تعليق را باور كرد. هنوز توي هوا بوي گوگرد شناور است. پير اروپاي كثيف، تويي كه بين دو جنگ و حتا در طول جنگ براي منافع خودت كشورهاي دوردست را دستمال ميكشيدي و آلت به دست با اسپرمت سكسهاي محلي را آبياري ميكردي.
ازين سقوط هم ميتوانيم برخيزيم ؟ از هر سقوطي ميتوان برخاست حتا از سقوطهاي بيپايان.
توانستيم بالا بياييم توانستيم پايين برويم، ميتوانيم توقف كنيم و ميتوانيم از نو شروع كنيم...
اروپاي روشنگري يا اروپاي تاريكانديشي ؛
اروپاي روشنگري يا اروپاي تاريكانديشي ؛
فقط چند نخ توي نمايش سايهها.
تنها كورسوي جرقهاي در شبي كه فراميرسد و بعد رخت برميبندد،
و آنگاه سپيدهدم دوباره، بعد از گناهان كودكي، اشتباهات جواني، ديگر بال سنجاقكهاي طلايي را نميكنيم.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
يعني براي دنيا.
عفو عمومي، عفو يا همان فراموشي، چه فرقي مي كند، به هر حال بايد پيش رفت، محكم قدم برداريم رفيق و بسازيم بسازيم، هميشه از هر چيزي چيزي به جا ميماند، بايد ساخت !
ماترياليست كه باشيم حداقلاش اين است كه سر خودمان را كلاه نگذاشتهايم، پس امر عيني را بچسبيم تا مرز سوء هاضمه، پس امر معقول را بچسبيم تا جانمان دربيايد، منطقهاي بي برو برگرد ولي بي معني...
هي شازدهي تاريخ افتاده در مسيري ناگزير، ما آخر گم ميشويم در گذر از زير طاقهاي چندصد سالهي تو.
يعني براي دنيا.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
ما از اسرار گذشتهي تو گذشتهايم، گذشتهايم از اسرار گذشتهي تو، ما از اسرار گذشتهي تو گذشتهايم، به جاذبههاي تكنوكرات...
اي اروپا اي اروپا اي اروپا اي.
بروكسل، شنگن، استراسبورگ، ماستريچ، PIB، PIB، CEE، اُراَتم، OCDE و GATT.
بازارهاي ما را ازين AMI مشترك درين دنياي كوچك حفظ كنيد.
يورو پول واحد، Nasdaq و CAC 40، آييني، عاشقانه، شاعرانه، فرهنگ را حفظ كنيد، نمايش و Entertainment توليد كنيد به قول برادران ماوراي اقيانوس اطلسيمان و شما ساكنان اروپاي قديم، اربابان جديد دنيا، وقتي كه اژدهاي آسيايي خواب ميبيند، به بدنش كش و قوس ميدهد، او زيبا و قوي است و با محبت آتش تف
ميكند.
وقتي كه ارنست آنتوان سِييِر ظهور ميكند و با نورش ما را روشن
ميكند، او ما را دوست دارد و به ما ميگويد :
« سياست ما مثل سياستهايي نيست كه فشارهاي خياباني از پا درشان ميآورد. »
و ما از دور هياهوي جمعيت را ميشنويم، جنبشهاي گروهي، رژههاي باشكوه و هم جنگهاي طبقاتي.
و حالا مسأله جدي است، هي پسر، مسأله جدي است، ما ديگر به هيچ چيز اعتقاد نداريم، دربست سوار Business و Basta ميشويم، چارنعل ميرويم، Pégase نه اين همه براي نعشه بود ديگر تمام شد.
توسع، توسعه اگر ميشود، ولي خواب و رؤيا نه، فقط و فقط ديناميسم.
اول مايه پسر، بقيهش درست ميشود و بيخيال بقيهش، اين را همه ميگويند من به اين قرن اعتقاد دارم، متبرك باد هر چه كلانخواري.
پير اروپاي عزيز، سرت به زور پايت را ميشناسد كه به زور دستت را ميشناسد، اين چطور هنوز كار ميكند پس، چطور كار مي كند اين بدني كه با بدنهاش بيگانه است، ما نميدانيم، به ما چه مربوط، ولي هم را بغل ميكنيم و خوب چرا نكنيم.
پير اروپاي كثيف، قدرتهاي ددمنشانه را یادت هست، غرب بد خُلق، جنگ خانمانسوز را، جنگ سرد را، و آخرسر جنگ خسته را، و سرآخر جنگ خسته را.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
خيلي دلت ميخواهد، بفرما، اين هم مدرسههاي پربازده و اين هم رؤساي خلاقِ Global business dialogue يا Electronic Commerce كه قدقدكنان روي تمام استثناها نشستهاند و اول از همه روي اين چيز لامسّب فرهنگي.
تاريخ توليدكنندگان و مصرفكنندگان، از توليدكننده به مصرفكننده، از توليدكننده به مصرفكننده، و اين وسط واسطههاي تمامنشدني، تمام روح تو در اين راه بيپايان فرسوده و در اين رفت و آمد ما هم ميرويم و ميآييم، ما هم، استفادهاي ببريم، دليلي ندارد، بالاخره تمام ميشود، براي همه داريم، به همه ميرسد، گفتيم كه براي همه، براي همه، براي همه و سوراخ عقب من !
تا چه ارتفاعي باروهايت را بلند ميكني ؟
ديوارهاي محافظ تازهات را تا كجا عقب ميكشي ؟
يك چيزي توي گلوي ما گير كرده و ميخواهيم تفش كنيم اين كمترين چيز است ولي، خانم، شما ميتوانيد به ما مراجعه كنيد چون همه چيز از دست نرفته نه همهي اسطورههاي سپيدهدمتان از دست نرفته اينجا خورشيد هنوز ميدرخشد براي همه و ما باورش داريم.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم.
يعني براي دنيا.
يك چيزي توي گلوي ما گير كرده و ميخواهيم تفش كنيم اين كمترين چيز است ولي، خانم، شما ميتوانيد به ما مراجعه كنيد چون همه چيز از دست نرفته نه همهي اسطورههاي سپيدهدمتان از دست نرفته اينجا خورشيد هنوز ميدرخشد براي همه و ما باورش داريم.
سفليس بر دهان شما.
تكرار ميكنم :
سفليس بر دهان شما.
آه و نالههاي قديسان و فريادهاي پريان ديگر در ضيافت بانكداران به گوش نميخورد.
يك بار.
ديگهاي معتكفان پر از ياقوت است.
تكرار ميكنم.
ديگهاي معتكفان پر از ياقوت است.
اروپاي پير در بالههاي گل سرخ جاكشي ميكند.
دو بار.
وقتي سيرنها سكوت مي كنند، كفتارها فك ميزنند.
سرخوسياه شكنجهها گلهاي بدي هستند.
تكرار ميكنم :
سرخوسياه شكنجهها گلهاي بدي هستند.
روزِ غرب شبِ شرق است.
دو بار.
روزِ غرب شبِ شرق است.
من وطنپرست افراطي نيستم ولي فرانسه به طور حتم ملكهي پنيرها است.
تريفون تورنسُل سرباز الجزايري است.
شش بار.
خون ريخته استكان چاي غولهاي بازار است.
دو بار.
روي ميدان كنكورد ريسمان ميبارد.
روي ميدان كنكورد ريسمان ميبارد.
دختركان مدل برگزيدگان اروپا هستند.
تكرار ميكنم :
دختركان مدل برگزيدگان اروپا هستند.
گُه به گور اطمينان.
دو بار.
جنون قدرت مرغان مقلد را ميكشد.
تكرار ميكنم :
جنون قدرت مرغان مقلد را ميكشد.
اگر ديگر چيزي پيدا نميكنيد دنبال چيز ديگري بگرديد.
صلح در سوييس.
تكرار ميكنم :
صلح در سوييس.
عروسيهاي خون افق را به آتش ميكشند.
دو بار.
ريمل اروپا خانم روي سينههايش ميچكد.
دو بار.
زندگي الآن شروع ميشود، و الآن، و الآن.
اروپا الاههي ميراي كوچكي بيش نيست.
دو بار.
كودكي هنر طلوع خورشيد است.
تكرار ميكنم :
كودكي هنر طلوع خورشيد است.
ما در حال حاضر براي اروپا كار ميكنيم...
envoyé par CCG/AWS Staff - 27/5/2009 - 23:54
×
![]()
Testo di Bertrand Cantat e Brigitte Fontaine
Paroles: Bertrand Cantat et Brigitte Fontaine
Lyrics: Bertrand Cantat and Brigitte Fontaine
Musica: Noir Désir / Akosh Szelevényi
Musique: Noir Désir /Akosh Szelevényi
Music: Noir Désir / Akosh Szelevényi
Recitazione e interpretazione: Brigitte Fontaine
Récitation et interprétation: Brigitte Fontaine
Recitation and performing: Brigitte Fontaine
Dall'album/De l'album: Des visages, des figures (2001)
Non c'è che dire: un album eccellente, pieno di grande musica e di parole dure, sferzanti, politicamente scorrette, capace di contenere almeno quattro capolavori ed una traccia finale epocale nella sua lunghezza, quasi 24 minuti di pura tensione emotiva, un coraggioso ritorno alla canzone fluviale e free form, quarto lato di un quadrato psichedelico composto dalle atmosfere maudit marca Doors, da quelle metropolitane Velvet Underground e dai geniali pastiches psychoworld dei dimenticati Kaleidoscope di David Lindley.
Oltre a ciò, è necessario sottolineare due coincidenze parecchio singolari e, nel loro piccolo, sconvolgenti. La prima riguarda la data di uscita nei negozi transalpini di "Des visages des figures": 11 settembre 2001, una data che sapranno a memoria i nipoti dei nostri nipoti. La seconda particolarità è legata a doppio filo con la precedente, appartiene al discutibile campo della preveggenza e prende corpo nel testo davvero impressionante de "Le grand incendie": "…c'è fuoco dappertutto, emergenza, Babylone, Parigi crolla, a New York cadono ruzzolando ora (…) London, Delhi, Dallas nello show, omaggio all'arte dei pompieri...". Certamente Bertrand Cantat non è un novello Nostradamus, ma qui si deve essere spaventato di sé stesso.
Se "Le grand incendie" diviene il racconto in diretta di un'apocalisse e, più in generale, del disfacimento della civiltà occidentale, anche il resto delle canzoni presenti nel disco non sono da meno nel fotografare una società malata di competizione, di economia selvaggia, di gente che ti cammina sui piedi. Testi importanti, per niente demagogici, precisi e perfino ridondanti nel fotografare il nostro mondo. Le sonorità sono spesso cupe e scarne, a volte dissonanti e dissolventi come nello splendido arrangiamento d'archi della title track.
I cinque anni passati dal precedente album hanno provocato una rivoluzione nello stile della band: un esempio concreto di tale cambiamento lo si può ascoltare proprio in "Son style 1" e "Son style 2", legata ad un punk rock veloce e scontato la prima, eterea e malferma la seconda, un incrocio tra Jeff Buckley e Thom Yorke, con l'affermazione assolutamente visionaria "lupanar à Sisyphe" a chiudere il pezzo. Riuscitissimo e commovente anche l'omaggio a Léo Ferré ("Des armes"), il cui testo esistenzialista ed anarcoide è stato musicato con reverenza dai Noir Désir, mentre "Le vent nous portera" è l'unico episodio di "ottimismo della ragione" dell'opera, con Manu Chao alla chitarra a fornire profondità e ritmo ad una melodia indimenticabile. Tutto questo denso, scomodo ed emotivo materiale socio-politico viene sublimato nell'eccezionale "L'Europe", un vero e proprio pamphlet scritto assieme alla musa Brigitte Fontaine e al polistrumentista ungherese Akosh Szelevényi, un fiume in piena carico di visioni, di realtà e surreale che ci fa alzare dalla sedia per l'eccitazione, un'opera d'arte coraggiosa ed immaginifica, un urlo ed un reclamo di esistenza e libertà in un mare di burocratico ed indifferente nulla.