Cesta je prach
a štěrk
a udusaná hlína
a šedé šmouhy
kreslí do vlasů
a z hvězdných drah
má šperk
co kamením se spíná
a pírka touhy
z křídel Pegasů
Cesta je bič
Je zlá
jak pouliční dáma
Má v ruce štítky
v pase staniol
a z očí chtíč jí plá
když háže do neznáma
dvě křehké snítky
rudých gladiol
Seržante písek je bílý
jak paže Daniely
Počkejte chvíli!
Mé oči uviděly
tu strašně dávnou
vteřinu zapomnění
Seržante! Mávnou
a budem zasvěceni
Morituri te salutant
Morituri te salutant
Tou cestou dál
jsem šel
kde na zemi se zmítá
a písek víří
křídlo holubí
a marš mi hrál
zvuk děl
co uklidnění skýtá
a zvedá chmýří
které zahubí
Cesta je tér a prach
a udusaná hlína
mosazná včelka
od vlkodlaka
rezavý kvér
- můj brach
a sto let stará špína
a děsně velká
bílá oblaka
Seržante
písek je bílý
jak paže Daniely
Počkejte chvíli!
Mé oči uviděly
tu straně dávnou
vteřinu zapomnění
Seržante! Mávnou
a budem zasvěceni
Morituri te salutant
Morituri te salutant
a štěrk
a udusaná hlína
a šedé šmouhy
kreslí do vlasů
a z hvězdných drah
má šperk
co kamením se spíná
a pírka touhy
z křídel Pegasů
Cesta je bič
Je zlá
jak pouliční dáma
Má v ruce štítky
v pase staniol
a z očí chtíč jí plá
když háže do neznáma
dvě křehké snítky
rudých gladiol
Seržante písek je bílý
jak paže Daniely
Počkejte chvíli!
Mé oči uviděly
tu strašně dávnou
vteřinu zapomnění
Seržante! Mávnou
a budem zasvěceni
Morituri te salutant
Morituri te salutant
Tou cestou dál
jsem šel
kde na zemi se zmítá
a písek víří
křídlo holubí
a marš mi hrál
zvuk děl
co uklidnění skýtá
a zvedá chmýří
které zahubí
Cesta je tér a prach
a udusaná hlína
mosazná včelka
od vlkodlaka
rezavý kvér
- můj brach
a sto let stará špína
a děsně velká
bílá oblaka
Seržante
písek je bílý
jak paže Daniely
Počkejte chvíli!
Mé oči uviděly
tu straně dávnou
vteřinu zapomnění
Seržante! Mávnou
a budem zasvěceni
Morituri te salutant
Morituri te salutant
envoyé par Riccardo Venturi - 6/6/2006 - 22:49
Langue: italien
Versione italiana di Alessandro e Martina Valvassori
Riveduta in alcuni punti da Riccardo Venturi
Dal Sito italiano di Jaromír Nohavica
Riveduta in alcuni punti da Riccardo Venturi
Dal Sito italiano di Jaromír Nohavica
MORITURI TE SALUTANT
La strada è polvere,
è ghiaia,
è la terra che calpestiamo
e schizza macchie grigie sui capelli
e ha fatto gioielli con le stelle
incrostate nella pietra
e piume di speranza con le ali di Pegaso.
La strada è una frusta
malvagia come una puttana,
tiene in mano biglietti
e carta stagnola nella cintura
e negli occhi fiamme di lussuria
che lancia a uno sconosciuto
come due fragili petali di gladiolo rosso.
Sergente, la sabbia è bianca come le braccia di Daniela
aspetti un attimo, i miei occhi hanno visto
quei secondi di oblio tremendamente eterni,
Sergente, un solo gesto e ci consacreremo,
Morituri te salutant, morituri te salutant...
Sono andato avanti per quella strada,
dove il terreno è smosso
e le ali delle colombe
si dimenano per terra,
e il passo di marcia me lo teneva il suono dei cannoni,
che offre calma,
e riempie l'aria di morte.
La strada è catrame,
è polvere
e la terra che calpestiamo
api di bronzo di un lupo mannaro
è un fucile arrugginito, fratello mio,
e cent'anni di sudiciume
e nuvole bianche spaventosamente grandi.
Sergente, la sabbia è bianca come le braccia di Daniela
aspetti un attimo, i miei occhi hanno visto
quei secondi di oblio tremendamente eterni,
Sergente, un solo gesto e ci consacreremo,
Morituri te salutant, morituri te salutant...
La strada è polvere,
è ghiaia,
è la terra che calpestiamo
e schizza macchie grigie sui capelli
e ha fatto gioielli con le stelle
incrostate nella pietra
e piume di speranza con le ali di Pegaso.
La strada è una frusta
malvagia come una puttana,
tiene in mano biglietti
e carta stagnola nella cintura
e negli occhi fiamme di lussuria
che lancia a uno sconosciuto
come due fragili petali di gladiolo rosso.
Sergente, la sabbia è bianca come le braccia di Daniela
aspetti un attimo, i miei occhi hanno visto
quei secondi di oblio tremendamente eterni,
Sergente, un solo gesto e ci consacreremo,
Morituri te salutant, morituri te salutant...
Sono andato avanti per quella strada,
dove il terreno è smosso
e le ali delle colombe
si dimenano per terra,
e il passo di marcia me lo teneva il suono dei cannoni,
che offre calma,
e riempie l'aria di morte.
La strada è catrame,
è polvere
e la terra che calpestiamo
api di bronzo di un lupo mannaro
è un fucile arrugginito, fratello mio,
e cent'anni di sudiciume
e nuvole bianche spaventosamente grandi.
Sergente, la sabbia è bianca come le braccia di Daniela
aspetti un attimo, i miei occhi hanno visto
quei secondi di oblio tremendamente eterni,
Sergente, un solo gesto e ci consacreremo,
Morituri te salutant, morituri te salutant...
envoyé par Riccardo Venturi - 10/11/2008 - 05:14
Langue: espagnol
Versione spagnola tratta dai sottotitoli di questo video YouTube
MORITURI TE SALUTANT
El camino es el polvo,
y la grava
y la tierra que pisamos
y pinta manchas grisas en el pelo
y ha hecho joyas con estrellas
incrustadas en piedra
y plumas de esperanza
en las alas de Pegaso
El camino es un látigo,
es cruel como una puta
tiene entradas en su mano
papel de plata en su cintura
en sus ojos llamas lujuriosas
que lanza a desconocidos
como dos frágiles pétalos
de gladiolos carmesí
Sargento, la arena es blanca
como los brazos de Daniela
espere un momento
mis ojos han visto esos segundos
terriblemente eternos de olvido
sargento, una señal
y seremos santificados
morituri te salutant,
morituri te salutant.
He seguido este camino más abajo,
donde el terreno está revuelto
y las alas de las palomas
arremolinan la arena
y la marcha me fue interpretada
por el sonido de la artillería
que ofrece calma
y llena el aire de muerte.
El camino es el alquitrán
y el polvo
y la tierra que pisamos
abejas de bronce
desde un hombre lobo
espada corroida, mi hermano,
y cien años de suciedad
y aterradoras grandes nubes blancas.
Sargento, la arena es blanca
como los brazos de Daniela
espere un momento
mis ojos han visto esos segundos
terriblemente eternos de olvido
sargento, una señal
y seremos santificados
morituri te salutant,
morituri te salutant.
El camino es el polvo,
y la grava
y la tierra que pisamos
y pinta manchas grisas en el pelo
y ha hecho joyas con estrellas
incrustadas en piedra
y plumas de esperanza
en las alas de Pegaso
El camino es un látigo,
es cruel como una puta
tiene entradas en su mano
papel de plata en su cintura
en sus ojos llamas lujuriosas
que lanza a desconocidos
como dos frágiles pétalos
de gladiolos carmesí
Sargento, la arena es blanca
como los brazos de Daniela
espere un momento
mis ojos han visto esos segundos
terriblemente eternos de olvido
sargento, una señal
y seremos santificados
morituri te salutant,
morituri te salutant.
He seguido este camino más abajo,
donde el terreno está revuelto
y las alas de las palomas
arremolinan la arena
y la marcha me fue interpretada
por el sonido de la artillería
que ofrece calma
y llena el aire de muerte.
El camino es el alquitrán
y el polvo
y la tierra que pisamos
abejas de bronce
desde un hombre lobo
espada corroida, mi hermano,
y cien años de suciedad
y aterradoras grandes nubes blancas.
Sargento, la arena es blanca
como los brazos de Daniela
espere un momento
mis ojos han visto esos segundos
terriblemente eternos de olvido
sargento, una señal
y seremos santificados
morituri te salutant,
morituri te salutant.
envoyé par Riccardo Venturi - 13/11/2008 - 02:21
Sono profondamente d'accordo con questa canzone di Karel Kryl: W LE BRACCIA DI DANIELA! :-PP
Riccardo Venturi - 10/11/2008 - 19:10
Langue: anglais
Translated by Roman Kostovski
MORITURI TE SALUTANT
The road is dust and stone and soil dry and smoldered
She smears my hair with strokes of silver lines
From stellar trails her jewels with simple rock is soldered
Feathers of craving once Pegasus’s pride
From stellar trails her jewel with simple rock is soldered
Feathers of craving once Pegasus’s pride
The roads a bitch she’s cruel like a lady scorned and heartless
In a girth of foil tiny shields she holds.
A luster sparks her eyes when she heaves into the darkness
Two fragile sprigs of crimson gladiolas
A luster sparks her eyes when she heaves into the darkness
Two fragile sprigs of crimson gladiolas
Sergeant the white sand is gleaming
Like the arms of Daniela
This sense of dreaming
A point of aphelion
That long forgotten
Silence we wished to listen
Sergeant begotten and now
We’ll all be christened.
Morituri te salutant
Morituri te salutant
Along this road I marched where a gust of sand was soaring
Above this earth in a span of pigeon wings
The cannon played a march, which buries peace imploring
And stirs a down that slaughters as it sings
The cannon played a march, which buries peace imploring
And stirs a down that slaughters as it sings
The road is dust and tar and soil dry and soldered
And silver bullets a werewolf once bestowed
The aging dirt my gun rusting on my shoulders
And pale clouds drifting places I don’t know.
The aging dirt my gun rusting on my shoulders
And pale clouds drifting places I don’t know.
Sergeant the white sand is gleaming
Like the arms of Daniela
This sense of dreaming
A point of aphelion
That long forgotten
Silence we wished to listen
Sergeant begotten and now
We’ll all be christened.
Morituri te salutant
Morituri te salutant
The road is dust and stone and soil dry and smoldered
She smears my hair with strokes of silver lines
From stellar trails her jewels with simple rock is soldered
Feathers of craving once Pegasus’s pride
From stellar trails her jewel with simple rock is soldered
Feathers of craving once Pegasus’s pride
The roads a bitch she’s cruel like a lady scorned and heartless
In a girth of foil tiny shields she holds.
A luster sparks her eyes when she heaves into the darkness
Two fragile sprigs of crimson gladiolas
A luster sparks her eyes when she heaves into the darkness
Two fragile sprigs of crimson gladiolas
Sergeant the white sand is gleaming
Like the arms of Daniela
This sense of dreaming
A point of aphelion
That long forgotten
Silence we wished to listen
Sergeant begotten and now
We’ll all be christened.
Morituri te salutant
Morituri te salutant
Along this road I marched where a gust of sand was soaring
Above this earth in a span of pigeon wings
The cannon played a march, which buries peace imploring
And stirs a down that slaughters as it sings
The cannon played a march, which buries peace imploring
And stirs a down that slaughters as it sings
The road is dust and tar and soil dry and soldered
And silver bullets a werewolf once bestowed
The aging dirt my gun rusting on my shoulders
And pale clouds drifting places I don’t know.
The aging dirt my gun rusting on my shoulders
And pale clouds drifting places I don’t know.
Sergeant the white sand is gleaming
Like the arms of Daniela
This sense of dreaming
A point of aphelion
That long forgotten
Silence we wished to listen
Sergeant begotten and now
We’ll all be christened.
Morituri te salutant
Morituri te salutant
envoyé par Roman Kostovski - 18/11/2010 - 03:33
Langue: français
Version française – MORITURI TE SALUTANT – Marco Valdo M.I.– 2011
Chanson tchèque – Morituri te salutant – Karel Kryl – 1967
Chanson tchèque – Morituri te salutant – Karel Kryl – 1967
Juste une remarque à propos du vers « Et des plumes d'espoir avec les ailes de Pégase »... Il me rappelle une chanson où il est aussi question d'un Pégase porteur d'espoir. Elle s'appelle d'ailleurs « Pégase à la queue rouge » et relate un exploit d'un audacieux obstiné - Lauro De Bosis, poète aviateur - qui s'en alla en pleine gloire fasciste déverser sur Rome des tracts dénonçant cette ignominie et appelant les Romains (et au-delà les Italiens et tous les habitants de la péninsule) à retrouver la voie de leur conscience et à débarquer l'imposteur.
Débarquer l'imposteur ? Retrouver les voies de la conscience... Il n'est que temps de le faire, dit Lucien l'âne.
Ainsi Parlaient Marco Valdo M.I. et Lucien Lane
« Il est vingt heures
Je suis au-dessus de Rome
Mes lettres : une traînée blanche
Le jardin du Quirinal comme sous la neige
Les gens courent ramassent les lettres
Jusqu'à quand tolèrerez-vous
Cet homme qui vous tient en esclave ?
Je vire sur l'aile, cap vers la mer
Je vaudrai plus mort que vivant. »
Je suis au-dessus de Rome
Mes lettres : une traînée blanche
Le jardin du Quirinal comme sous la neige
Les gens courent ramassent les lettres
Jusqu'à quand tolèrerez-vous
Cet homme qui vous tient en esclave ?
Je vire sur l'aile, cap vers la mer
Je vaudrai plus mort que vivant. »
Débarquer l'imposteur ? Retrouver les voies de la conscience... Il n'est que temps de le faire, dit Lucien l'âne.
Ainsi Parlaient Marco Valdo M.I. et Lucien Lane
MORITURI TE SALUTANT
La route est poussiéreuse
Il y a du gravier
Il y a la terre que nous foulons
Qui dessine des taches grises sur les cheveux
Qui a fait des bijoux avec les étoiles
Incrustés dans la pierre
Et des plumes d'espoir avec les ailes de Pégase.
La route est un fouet
Mauvaise comme une putain
Elle tient en main des billets
Et du papier d'étain dans sa ceinture
Et dans les yeux des flammes de luxure
Qu'elle lance à un inconnu
Comme deux pétales de glaïeul rose.
Sergent, le sable est blanc comme les bras de Daniela
Attends un instant, mes yeux ont vu
Ces secondes d'oubli terriblement éternelles.
Sergent, un seul geste et nous sous sacrifierons
Morituri te salutant, morituri te salutant...
J'ai parcouru cette route
Où le terrain est retourné
Et les ailes des colombes
Se démènent à terre
Et où le son des canons scande le pas
Qui apporte le calme
Et remplit l'air de mort.
La route est goudronnée,
Il y a la poussière
Et la terre que nous foulons
Des abeilles de bronze d'un loup-garou
Il y a un fusil rouillé, mon frère,
Et cent ans de pourriture
Et des nuages blancs grands d'épouvante.
Sergent, le sable est blanc comme les bras de Daniela
Attends un instant, mes yeux ont vu
Ces secondes d'oubli terriblement éternelles.
Sergent, un seul geste et nous sous sacrifierons
Morituri te salutant, morituri te salutant...
La route est poussiéreuse
Il y a du gravier
Il y a la terre que nous foulons
Qui dessine des taches grises sur les cheveux
Qui a fait des bijoux avec les étoiles
Incrustés dans la pierre
Et des plumes d'espoir avec les ailes de Pégase.
La route est un fouet
Mauvaise comme une putain
Elle tient en main des billets
Et du papier d'étain dans sa ceinture
Et dans les yeux des flammes de luxure
Qu'elle lance à un inconnu
Comme deux pétales de glaïeul rose.
Sergent, le sable est blanc comme les bras de Daniela
Attends un instant, mes yeux ont vu
Ces secondes d'oubli terriblement éternelles.
Sergent, un seul geste et nous sous sacrifierons
Morituri te salutant, morituri te salutant...
J'ai parcouru cette route
Où le terrain est retourné
Et les ailes des colombes
Se démènent à terre
Et où le son des canons scande le pas
Qui apporte le calme
Et remplit l'air de mort.
La route est goudronnée,
Il y a la poussière
Et la terre que nous foulons
Des abeilles de bronze d'un loup-garou
Il y a un fusil rouillé, mon frère,
Et cent ans de pourriture
Et des nuages blancs grands d'épouvante.
Sergent, le sable est blanc comme les bras de Daniela
Attends un instant, mes yeux ont vu
Ces secondes d'oubli terriblement éternelles.
Sergent, un seul geste et nous sous sacrifierons
Morituri te salutant, morituri te salutant...
envoyé par Marco Valdo M.I. - 6/4/2011 - 10:54
Langue: polonais
MORITURI TE SALUTANT
Droga to kurz
i żwir
i ubita glina
i szare smugi
rysuje we włosach
i z gwiezdnych szlaków
ma klejnot
połączony kamieniem
i piórka pragnień
ze skrzydeł Pegazów
Droga to bicz
Jest zła
Jak ulicznica
Ma w dłoniach metki
a wokół pasa folię
a w jej oczach płonie chuć
gdy rzuca w niewiadome
dwa kruche płatki
czerwonych mieczyków
Sierżancie piasek jest biały
jak ramiona Danieli
Niech pan chwilę zaczeka!
Moje oczy ujrzały
tę bardzo dawną
sekundę zapomnienia
Sierżancie! Machną
i zostaniemy oświeceni
Morituri te salutant
Morituri te salutant
Tą drogą dalej
szedłem
tak gdzie na ziemi się szarpie
i podnosi piasek
skrzydło gołębia
i grał mi marsz
huk dział
co przynosi uspokojenie
i podnosi pył
przynoszący zgubę
Droga to smoła i kurz
i ubita glina
mosiężna pszczółka
od wilkołaka
zardzewiały karabin
- mój kumpel
i stuletni brud
i przerażająco wielkie
białe obłoki
Sierżancie piasek jest biały
jak ramiona Danieli
Niech pan chwilę zaczeka!
Moje oczy ujrzały
tę bardzo dawną
sekundę zapomnienia
Sierżancie! Machną
i zostaniemy oświeceni
Morituri te salutant
Morituri te salutant
Droga to kurz
i żwir
i ubita glina
i szare smugi
rysuje we włosach
i z gwiezdnych szlaków
ma klejnot
połączony kamieniem
i piórka pragnień
ze skrzydeł Pegazów
Droga to bicz
Jest zła
Jak ulicznica
Ma w dłoniach metki
a wokół pasa folię
a w jej oczach płonie chuć
gdy rzuca w niewiadome
dwa kruche płatki
czerwonych mieczyków
Sierżancie piasek jest biały
jak ramiona Danieli
Niech pan chwilę zaczeka!
Moje oczy ujrzały
tę bardzo dawną
sekundę zapomnienia
Sierżancie! Machną
i zostaniemy oświeceni
Morituri te salutant
Morituri te salutant
Tą drogą dalej
szedłem
tak gdzie na ziemi się szarpie
i podnosi piasek
skrzydło gołębia
i grał mi marsz
huk dział
co przynosi uspokojenie
i podnosi pył
przynoszący zgubę
Droga to smoła i kurz
i ubita glina
mosiężna pszczółka
od wilkołaka
zardzewiały karabin
- mój kumpel
i stuletni brud
i przerażająco wielkie
białe obłoki
Sierżancie piasek jest biały
jak ramiona Danieli
Niech pan chwilę zaczeka!
Moje oczy ujrzały
tę bardzo dawną
sekundę zapomnienia
Sierżancie! Machną
i zostaniemy oświeceni
Morituri te salutant
Morituri te salutant
envoyé par Krzysiek Wrona - 11/9/2013 - 05:24
Langue: polonais
MORITURI TE SALUTANT
Droga to piach i żwir i udeptana glina a G d a
We włosach snuje z siwej przędzy wzór C d G C
W klejnotach gwiazd się skrzy, kamieniem białym spina d G C e
Tęsknoty tiule pegazowych piór a G a
Droga jest złą jak bicz przebiegłą kurtyzaną
Tabliczki w dłoni, w pasie staniol ma
W jej oczach żądza lśni gdy rzuca w dal nieznaną
Kruchej gladioli krwawe kwiaty dwa
Sierżancie a
Jak dłonie miłej jest piach przed nami biały G
Marsz wstrzymaj chwilę bo w bieli tej ujrzałem a
Ślad bitwy dawnej, owianej zapomnieniem G
Sierżancie! Dalej! Idziemy w zatracenie a G
Morituri te salutant, morituri te salutant! a G
Tą drogą szlak wiódł w dal, gdzie piach wirował wokół
Skrzydła gołębi rwały z ziemi pył
Do marszu grał huk dział, co złudny niósł mi spokój
Wzbijając kłęby gęstej, siwej mgły
Droga to pył i piach i udeptana glina
I wilkołaka rój mosiężnych pszczół
Broń w rudej rdzy, mój brat, stuletnia krew i ślina
I niezmierzona gęstwa białych chmur
Sierżancie
Jak dłonie miłej jest piach przed nami biały
Marsz wstrzymaj chwilę bo w bieli tej ujrzałem
Ślad bitwy dawnej, owianej zapomnieniem
Sierżancie! Dalej! Idziemy w zatracenie
Morituri te salutant, morituri te salutant!
Droga to piach i żwir i udeptana glina a G d a
We włosach snuje z siwej przędzy wzór C d G C
W klejnotach gwiazd się skrzy, kamieniem białym spina d G C e
Tęsknoty tiule pegazowych piór a G a
Droga jest złą jak bicz przebiegłą kurtyzaną
Tabliczki w dłoni, w pasie staniol ma
W jej oczach żądza lśni gdy rzuca w dal nieznaną
Kruchej gladioli krwawe kwiaty dwa
Sierżancie a
Jak dłonie miłej jest piach przed nami biały G
Marsz wstrzymaj chwilę bo w bieli tej ujrzałem a
Ślad bitwy dawnej, owianej zapomnieniem G
Sierżancie! Dalej! Idziemy w zatracenie a G
Morituri te salutant, morituri te salutant! a G
Tą drogą szlak wiódł w dal, gdzie piach wirował wokół
Skrzydła gołębi rwały z ziemi pył
Do marszu grał huk dział, co złudny niósł mi spokój
Wzbijając kłęby gęstej, siwej mgły
Droga to pył i piach i udeptana glina
I wilkołaka rój mosiężnych pszczół
Broń w rudej rdzy, mój brat, stuletnia krew i ślina
I niezmierzona gęstwa białych chmur
Sierżancie
Jak dłonie miłej jest piach przed nami biały
Marsz wstrzymaj chwilę bo w bieli tej ujrzałem
Ślad bitwy dawnej, owianej zapomnieniem
Sierżancie! Dalej! Idziemy w zatracenie
Morituri te salutant, morituri te salutant!
envoyé par Krzysiek Wrona - 11/9/2013 - 05:33
Langue: polonais
MORITURI TE SALUTANT
Droga to żwir i pył, i udeptana glina
Oplata włosy siecią szarych smug
Odmierza dni, a w sny pegaza piórko wpina
I kroplę rosy – klejnot z mlecznych dróg
Droga to pięść i bat, to cwana ulicznica
Ma w ręce kartkę, ze staniolu szal
A w oczach chęć, gdy w świat wysyła obietnicę
Dwa kruche płatki karminowych malw
Sierżancie, błyszczy coś w pyle – jak mej Danieli ciało
Czekajcie chwilę! W sekundzie to ujrzałem
Zupełnie jasno - wyraźnie, jak na scenie
Sierżancie! Machną - będziemy poświęceni!
Morituri te salutant, morituri te salutant!
Tą drogą los mnie gnał, gdzie w konwulsyjnym drżeniu
Gołębia pióra kreślą w piachu wzór
Gdzie marsza gra huk dział, co zsyła ukojenie
I kręci sznury śmiercionośnych chmur
Droga to kurz i gnój, i popękane skały,
Laleczki odwłok w pełzającej mgle,
Stuletni brud i mój karabin zardzewiały,
I wielki obłok na błękitnym tle.
Sierżancie, błyszczy coś w pyle – tak, jak Danieli ciało
Czekajcie chwilę! W sekundzie to ujrzałem
Zupełnie jasno - wyraźnie, jak na scenie
Sierżancie! Machną - będziemy poświęceni!
Morituri te salutant, morituri te salutant!
Droga to żwir i pył, i udeptana glina
Oplata włosy siecią szarych smug
Odmierza dni, a w sny pegaza piórko wpina
I kroplę rosy – klejnot z mlecznych dróg
Droga to pięść i bat, to cwana ulicznica
Ma w ręce kartkę, ze staniolu szal
A w oczach chęć, gdy w świat wysyła obietnicę
Dwa kruche płatki karminowych malw
Sierżancie, błyszczy coś w pyle – jak mej Danieli ciało
Czekajcie chwilę! W sekundzie to ujrzałem
Zupełnie jasno - wyraźnie, jak na scenie
Sierżancie! Machną - będziemy poświęceni!
Morituri te salutant, morituri te salutant!
Tą drogą los mnie gnał, gdzie w konwulsyjnym drżeniu
Gołębia pióra kreślą w piachu wzór
Gdzie marsza gra huk dział, co zsyła ukojenie
I kręci sznury śmiercionośnych chmur
Droga to kurz i gnój, i popękane skały,
Laleczki odwłok w pełzającej mgle,
Stuletni brud i mój karabin zardzewiały,
I wielki obłok na błękitnym tle.
Sierżancie, błyszczy coś w pyle – tak, jak Danieli ciało
Czekajcie chwilę! W sekundzie to ujrzałem
Zupełnie jasno - wyraźnie, jak na scenie
Sierżancie! Machną - będziemy poświęceni!
Morituri te salutant, morituri te salutant!
envoyé par Krzysiek Wrona - 11/9/2013 - 05:44
Langue: anglais
Versione inglese di Edvard Sidoryk
The path is the dust,
and the gravel,
and the packed dirt,
and the grey smears it
draws onto the hair,
and from the star trail
it's got a jewel
bound to a rock,
and the fathers of desire
from the wings of Pēgasī.
The path is a whip,
it's evil,
like a street lady.
It's got tags in the hands,
and a tin foil at the waist,
and from its eyes the lust is shinning,
when into the unknown it throws
two fragile branches
of the blood-red gladiī.
Sergeant, the sand is white
like the arms of Danielle,
wait a moment!
My eyes have seen
that ancient
moment of abandon.
Sergeant! They will salute
and we'll be initiated.
Morituri te salutant,
morituri te salutant.
Down the road
I went,
where on the ground whirls
and the sand swirls
the wing of dove,
and for me was the march played
with the sound of the artillery,
which provides the comfort,
and raises the feathers
which eradicate.
The path is the tar and the dust,
and the packed dirt.
A brass bee
from the Werwolf.
A rusty gun -
my chap,
and the hundred years old dirt
and the enormous
white clouds.
Sergeant,
the sand is white
like the arms of Danielle,
wait a moment!
My eyes have seen
that ancient
moment of abandon.
Sergeant! They will salute
and we'll be initiated.
Morituri te salutant,
morituri te salutant.
and the gravel,
and the packed dirt,
and the grey smears it
draws onto the hair,
and from the star trail
it's got a jewel
bound to a rock,
and the fathers of desire
from the wings of Pēgasī.
The path is a whip,
it's evil,
like a street lady.
It's got tags in the hands,
and a tin foil at the waist,
and from its eyes the lust is shinning,
when into the unknown it throws
two fragile branches
of the blood-red gladiī.
Sergeant, the sand is white
like the arms of Danielle,
wait a moment!
My eyes have seen
that ancient
moment of abandon.
Sergeant! They will salute
and we'll be initiated.
Morituri te salutant,
morituri te salutant.
Down the road
I went,
where on the ground whirls
and the sand swirls
the wing of dove,
and for me was the march played
with the sound of the artillery,
which provides the comfort,
and raises the feathers
which eradicate.
The path is the tar and the dust,
and the packed dirt.
A brass bee
from the Werwolf.
A rusty gun -
my chap,
and the hundred years old dirt
and the enormous
white clouds.
Sergeant,
the sand is white
like the arms of Danielle,
wait a moment!
My eyes have seen
that ancient
moment of abandon.
Sergeant! They will salute
and we'll be initiated.
Morituri te salutant,
morituri te salutant.
envoyé par Edvard Sidoryk - 12/1/2020 - 16:30
×
![]()
Testo e musica di Karel Kryl
Lyrics and music by Karel Kryl
Album: Bratříčku, zavírej vrátka [1969]
LP, Panton – Praha, ČSSR
Da Proti Válce ("Contro la guerra"), il sito di canzoni contro la guerra di Martin Adámek.