Μια γόμα γλυκιά (Ο ήχος της καμπάνας)

Il nostro amico greco Yorgos Doultsinos (autore anche di Η κυβέρνηση) ci ha mandato una nuovissima canzone, intitolata "Dolce Gomma", che sarebbe il popolo greco, quando si deciderà a cancellare le cambiali firmate in bianco dai suoi governanti. I versi sono suoi, la musica di un suo amico musicista, Thalìs Triandafillou (una combinazione di nome e di cognome che in italiano suonerebbe "Talete de Rosa") il quale anche la canta, in attesa che venga interpretata da qualche voce più famosa della sua. Si tratta di un'anteprima, esclusiva per AWS, e di ciò molto siamo grati a entrambi gli autori.



L'argomento è l'attuale chiodo fisso dei Greci: le misure anticrisi imposte dalla spietata finanza internazionale. Quelle misure che in Grecia si chiamano "koùrema", cioè taglio di barba e capelli, come la rapata a zero che là subiscono ancora i militari di leva. Quelle misure che hanno trasformato la "generazione dei 700 euro" (la paga media del precario greco) nella "generazione dei 450 euro"; mentre, per carità di patria, i lor signori hanno già messo al riparo nelle banche del mondo più o meno 70 miliardi dei sullodati spiccioli.



Il fatto che la danza infernale sia menata soprattutto dai tedeschi è sentito dai greci come un coltello rigirato nella piaga. Come? eccoli di nuovo qui a comandare nel nostro paese! Non gli basta che gliele abbiamo già suonate una volta; sono tornati per chiudere i conti, rimasti in sospeso, dell'ultima guerra. Noi di AWS sappiamo che la guerra è assai più lunga di quello che pensano in Grecia: la guerra che abbiamo in mente noi dura al minimo centomila anni, praticamente coincide con la presenza umana sul pianeta. Ciò non toglie che molti greci, tra i quali il nostro bravo Doultsinos, così vivono l'ingerenza tedesca; e anche quando sembrano riderci sopra, si sente che non lo fanno di certo per scherzare. I loro governanti che si sono piegati agli accordi imposti vengono tranquillamente bollati come traditori e rinnegati. E chi mostra di fidarsi ancora delle loro menzogne, invece di dar vita a una seconda resistenza, passa per inguaribile imbecille, intontito dal pallone e dalla televisione.

La canzone popolare, come accade da quando c'è la Grecia indipendente, continua ad accompagnare le vicende pubbliche, le crisi e le tragedie. E il dono che ci hanno fatto Giorgio e Talete è qui a dimostrarlo. (gpt)

Ο 'Ελληνας φίλος μας, ο Γιώργος Δουλτσίνος, μας έστειλε ένα φρέσκο τραγούδι με τίτλο «Γόμα Γλυκιά». Τους στίχους τους έγραψε αυτός, την μουσική ένας φίλος του, ο καλός συνθέτης Θαλής Τριανταφύλλου, ο οποίος και το λέει, περιμένοντας κάποιο ερμηνευτή με φωνή πιο γνωστή από την ειδική του. Προκείται για μία πρώτη ακρόαση, αποκλειστική για τα AWS, και πολύ είμαστε ευγνώμονες στους δύο δημιουργούς.

Το νόημα του τραγουδιού είναι ο τωρινός εφιάλτης των Ελλήνων: το κούρεμα επιβαλλομένο, θες η δεν θες, από τις διεθνές, κρατικές και χρηματικές, εξουσίες, δηλαδή εκείνα τα άγρια μέτρα που κάνανε "η γενιά των 700 ευρών" να γίνει "η γενιά των 450"...ενώ οι σεβαστοί Προστάτες της Πατρίδος πηγαίνανε σχεδόν 70 δυσ. ευρώ στις τράπεζες του κόσμου, για να μην κρυώσουν μεσ' στις ελληνικές βοριάδες.

Το πράγμα που αυτόν τον χορό των διαβόλων κυρίως τον στήσανε οι Γερμανοί, λιτουργεί για τους 'Ελληνες σαν μαχαίρι στριμμένο σε παλιά πληγή. Νά τους πάλι να τυραννούν την χώρα μας! Δεν τους φθάνει που μία φορά τους ξυλίσαμε όπως άξισε; 'Ηρθαν πάλι να κλείσουν τους λογαριασμούς του πολέμου, τάχα ακόμα ανοικτούς για αυτούς. Εμείς των AWS το ξέρουμε καλά που δεν υπάρχουν πόλεμοι πολλοί, μα υπάρχει μονάχα ένας πόλεμος, πάντα ο ίδιος πόλεμος, με διαρκεία εκατό χιλιάδες χρονων, τόσα είναι τα χρόνια του ανθρώπου στου πλανήτη την επιφάνεια...Αλλά σωστά οι γενιές μας περισσότερο θυμούνται τα τελευταία επισόδια του απέραντου πολέμου, και ακριβώς τα θυμούνται οι 'Ελληνες, όπως ο καλός μας ο Δουλτσίνος, όταν τους πρέπει να ζούνε σαν σε μία καινούρια γερμανική κατοχή. Για αυτό, εάν και κάπου μοιάζουν σαν να κάνουν πλάκα, πάντα μένει πολύ σοβαρός ο λόγος τους. Για αυτό δεν φοβούνται να φωνάζουν προδότες και αποστάτες τους αρχηγούς τους, που υπογράφουν συγκεκριμένες συμφωνίες με τους...εχθρούς, για αυτό περιφρωνούν όσους ανόητους πιστούς, που ξέρουν μονάχα τα στάδια και τα κανάλια, ακόμα καταπίνουν τα δηλητηριώδα δημόσια ψέματα, πουλημένα σαν υπεράσπιση του λαού.

Το λαικό τραγούδι στην Ελλάδα πάντα γεννήθηκε απ'τις κοινές περιπέτιες, τις κρίσεις και τις τραγωδίες του λαού. Το δώρο που μας κάνανε ο Γιώργος και ο Θαλής είναι εδώ για να το δείξει και τώρα. (gpt)

Notre ami grec Yorgos Doultsinos, auteur aussi de Η κυβέρνηση – LE GOUVERNEMENT , nous a envoyé une toute récente chanson intitulée « Gomme douce », laquelle serait le peuple grec, quand il se décidera à à effacer les chèques en blanc de ses gouvernants. Les vers sont de lui, la musique de son ami musicien, Thalès Triandafillou, qui la chante aussi, en attente qu'elle soit interprétée par quelque voix plus célèbre de la sienne. Il s'agit d'une avant-première, exclusive pour les CCG, et de ceci nous sommes très reconnaissants aux deux auteurs.



Le sujet est l'abcès actuel des Grecs: les mesures anticrises impitoyables imposées par la finance internationale. Ces mesures qu'en Grèce, on appelle "koùrema", c'est-à-dire coupe de barbe et cheveux à ras, comme la boule à zéro que les conscrits subissent encore là-bas. Ces mesures qui ont transformé la "génération du sirocco 700", la paye moyenne du Grec précaire, en "génération du sirocco 450 "; pendant que, par charité patriote, ces messieurs ont déjà mis à l'abri dans les banques du monde plus ou moins 70 milliards d'Euros de leurs petites monnaies.



Le fait que cette danse infernale soit menée surtout par les Allemands est ressenti par les Grecs comme un couteau retourné dans la plaie. Comment ? Les revoici à commander dans notre pays! Il ne leur suffit pas de nous avoir déjà joués une fois; ils sont revenus pour clôturer les comptes, restés en suspens, depuis la dernière guerre.
Nous des CCG, nous savons que la guerre est passablement plus longue que ce qu'ils en pensent en Grèce: la guerre qui nous avons à l'esprit ne dure pas moins de cent mille ans, elle coïncide pratiquement avec la présence humaine sur la planète. Ceci n'enlève rien au fait que beaucoup de Grecs - parmi lesquels notre bon Doultsinos – vivent ainsi l'ingérence allemande; et même quand ils semblent en rire, on sent bien qu'ils ne le font certainement pas pour plaisanter. Leurs gouvernants, qui se sont pliés aux accords imposés, sont tranquillement désignés comme traîtres et renégats. Et celui qui semble se fier encore à leurs mensonges, au lieu de donner vie à une seconde résistance, passe pour imbécile incurable, écervelé du ballon et de la télévision.

La chanson populaire, comme il arrive depuis que la Grèce est indépendante, continue à accompagner les événements publics, les crises et les tragédies. Et le cadeau que nous ont fait Yorgos et Thalès le démontre. (gpt, trad. Marco Valdo M.I.)