Μπαγάσας

26 anni senza Nikolas Asimos

Come oggi il 17 Marzo 1988 pose fine alla sua vita il cantautore Nikolas Asimos, dopo due tentativi falliti di suicdio. Si impiccò con un lenzuolo legato a un tubo dell'acqua nella sua casa-bottega al numero 55 di via Kallidromios di Exarchia.
«Mi chiamo Nikòlas Asimos. Non Nikos e nemmeno Nikòlaos. Nikòlas e "Asimos" (Άσιμος) con la iota. Non Asìmos, non ho alcun rapporto con Isaac Asimov (in greco: Asìmof - ndt) Adesso mi chiederai perché Asimos con la iota. Perché, quando diciamo " il tale è un cantante insignificante", la parola "àsimos" (άσημος con la ita - ndt) ha la funzione di una definizione aggressiva verso la parola "cantante" e si scrive con la ita ( η ). Mentre Asimos ( Άσιμος) è un nome o meglio un cognome e non una definizione aggressiva di me stesso» aveva detto.
Gli domandò qualcuno una volta. «Sei impazzito, Nicola? Stai girando intorno alla statua in piazza battendo il ritmo, e va avanti da ore». E lui allora rispose così: «Tutti, ognuno, ognuna girate in cerchio, anche se andate diritti. Girate come trottole, e non ve ne accorgete. Trattandosi di girare in tondo, io entro dentro il cerchio e lo contrasto. Per quanto mi trovi ancora verso l'esterno. Ma arriverò anche al centro».
L'anticonformista "bagasas" nacque il 20 agosto 1949 a Salonicco. Il suo vero nome era Nikòlaos Asimòpoulos (Νικόλαος Ασημόπουλος). I suoi comportamenti e le sue canzoni furono spesso considerate provocatorie. Si trattava di un individuo policizzato, la cui ideologia non apparteneva a un determinato settore.
Lui stesso non accettò la "collocazione" in una qualche ideologia. (Secondo me Nikolas era manifestamente anarchico: ma la pagina da cui attingo mi sembra, da alcuni indizi antisemitici, di quell'area di destra "sociale" che volentieri si appropria dei ribelli altrui - gpt). Agli inizi Asimos fu uno di sinistra, un poco più tardi acquisì una coscienza anarchica e in seguito superò anche l'anarchismo, mentre desiderava che non gli "appiccicassero etichette". A diciott'anni andò a Salonicco per frequentare il dipartimento neogreco della facoltà di Filosofia. Principale suo obiettivo era di passare al Corso di giornalismo, che coltivò come dilettante contemporaneamente agli studi. Fu allora che acquistò la prima chitarra. Musicista autodidatta, fece le sue prime apparizioni in piccole boîte. Ignorando tutte le prassi della censura riguardo alle sue canzoni, fu arrestato e trattenuto dalla Sicurezza. Nel 1973 pur senza diploma si trasferì a Atene. Si esibì in diverse boîte di Plaka in collaborazione con cantanti, attori e compositori, presentando un programma di musica, testi, scenette e documenti contro l'establishment: «Quinta stagione», «Undicesimo comandamento» , «Impronta» «Teatro Musicale della Povertà», «Sussurro». Nel 1975 circolarono le sue prime canzoni. Nel contempo iniziò la produzione di cassette "illegali", che registrava e distribuiva personalmente. Diede vita all' "Exarchia Square Band". Nel 1977 fu imprigionato per due mesi, con altri cinque editori-scrittori, con la formale accusa: «personalità di spicco che disturbano negativamente l'organismo sociale». Nel 1981 scrisse il libro «Alla ricerca dei Krokantropi» e nel 1982 circolò il suo primo grande disco, dal titolo «Ripetilo». Circa un anno più tardi aprì un negozietto ad Exarchia, in via Kallidromio. Lì scriveva, componeva le sue canzoni, vendeva libri, giochi infantili.. Nel 1987 fu condotto in una clinica psicoterapeutica e poco dopo nelle prigioni di Koridallòs, con l'accusa di violenza. Fu rilasciato sotto cauzione, ma non riuscì a superare questa sua peripezia. (trad. gpt)

Σαν σήμερα 17 Μαρτίου του 1988 έδωσε τέλος στη ζωή του ο τραγουδοποιός Νικόλας Άσιμος, μετά από δύο αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας. Απαγχονίστηκε μ' ένα σεντόνι δεμένο σε σωλήνα υδραυλικών στο μαγαζόσπιτό του, στο 55 της οδού Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια. "Ονομάζομαι Νικόλας Άσιμος. Ουχί Νίκος ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το "Άσιμος" με γιώτα. Ουχί Ασίμος, ουδεμίαν σχέσιν έχω με τον Ισαάκ Ασίμωφ. Τώρα θα μου πεις, γιατί το "Άσιμος" με γιώτα. Γιατί, όταν λέμε "ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής", η λέξη "άσημος" παίζει το ρόλο επιθετικού προσδιορισμού στη λέξη "τραγουδιστής" και γράφεται με ήτα. Ενώ το "Άσιμος" είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου" είχε πει.Τον ρώτησε κάποιος κάποτε. «Παλάβωσες Νικόλα; Γυρίζεις γύρω-γύρω το άγαλμα της πλατείας, κι επιταχύνεις το ρυθμό, κι έχουν περάσει ώρες;». και αυτός απάντησε τότε αυτό: «Όλοι, ο καθένας, η καθεμιά, κάνετε κύκλους, παρόλο που πάτε ευθεία. Γυρίζετε σα σβούρες και δεν παίρνετε χαμπάρι. Προκειμένου να κάνω κύκλους, εγώ μπαίνω μέσα στον κύκλο και τον αντιμετωπίζω. Παρόλο που βρίσκομαι ακόμα στην περιφέρεια. Θα φτάσω και στο κέντρο.»Ο αντισυμβατικός "μπαγάσας" γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Ασημόπουλος. Οι συμπεριφορές του και τα τραγούδια που έγραψε θεωρήθηκαν συχνά προκλητικά. Επρόκειτο για ένα έντονα πολιτικοποιημένο άτομο, που ιδεολογικά δεν ανήκε σε κάποιο χώρο.
O ίδιος ποτέ δεν αποδέχτηκε την "ταξινόμηση" σε κάποια ιδεολογία. Ο Άσιμος ήταν αρχικά αριστερός, απέκτησε όμως αναρχική συνείδηση λίγο αργότερα και στη συνέχεια ξεπέρασε και τον αναρχισμό, καθώς δεν επιθυμούσε να του "κολλούν ταμπέλες".


Στα δεκαοχτώ του έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, για να σπουδάσει στο Νεοελληνικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής. Αρχικός στόχος του ήταν να περάσει στο τμήμα δημοσιογραφίας, την οποία άσκησε ερασιτεχνικά παράλληλα με τις σπουδές του. Τότε αγόρασε και την πρώτη του κιθάρα. Αυτοδίδακτος μουσικός, άρχισε εμφανίσεις σε μικρές μπουάτ. Αγνοώντας όλες τις προειδοποιήσεις της λογοκρισίας για τα τραγούδια του συνελήφθη και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Το 1973, και χωρίς πτυχίο, κατέβηκε στην Αθήνα. Εμφανίστηκε σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα, σε συνεργασία με τραγουδιστές, ηθοποιούς και συνθέτες, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με μουσική, κείμενα, σκετς και ντοκουμέντα κόντρα στο κατεστημένο: «5η εποχή», «11η εντολή», «Χνάρι», «Μουσικό Θέατρο Φτώχειας», «Σούσουρο».Το 1975 κυκλοφόρησε τα πρώτα του τραγούδια. Παράλληλα άρχισε την έκδοση «παράνομων» κασετών, που ηχογραφούσε και διακινούσε μόνος του. Δημιούργησε την «Exarchia Square Band».Το 1977 φυλακίστηκε για δύο μήνες, μαζί με άλλους πέντε εκδότες - συγγραφείς, με επίσημη κατηγορία: «εξέχουσες προσωπικότητες που επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό σύνολο». Το 1981 έγραψε το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» και το 1982 κυκλοφόρησε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, με τίτλο «Ξαναπές το».Περίπου ένα χρόνο αργότερα άνοιξε ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, στην οδό Καλλιδρομίου. Εκεί έγραφε, συνέθετε τα τραγούδια του, πουλούσε βιβλία, παιχνίδια για παιδιά…Το 1987 οδηγήθηκε σε ψυχοθεραπευτική κλινική και λίγο αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού, με την κατηγορία του βιασμού.Αποφυλακίστηκε με χρηματική εγγύηση, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει την περιπέτειά του.