Rappelle-toi Barbara
Il pleuvait sans cesse sur Brest ce jour-là
Et tu marchais souriante
Épanouie ravie ruisselante
Sous la pluie
Rappelle-toi Barbara
Il pleuvait sans cesse sur Brest
Et je t'ai croisée rue de Siam
Tu souriais
Et moi je souriais de même
Rappelle-toi Barbara
Toi que je ne connaissais pas
Toi qui ne me connaissais pas
Rappelle-toi
Rappelle-toi quand même ce jour-là
N'oublie pas
Un homme sous un porche s'abritait
Et il a crié ton nom
Barbara
Et tu as couru vers lui sous la pluie
Ruisselante ravie épanouie
Et tu t'es jetée dans ses bras
Rappelle-toi cela Barbara
Et ne m'en veux pas si je te tutoie
Je dis tu à tous ceux que j'aime
Même si je ne les ai vus qu'une seule fois
Je dis tu à tous ceux qui s'aiment
Même si je ne les connais pas
Rappelle-toi Barbara
N'oublie pas
Cette pluie sur la mer
Sur ton visage heureux
Sur cette ville heureuse
Cette pluie sur la mer
Sur l'arsenal
Sur le bateau d'Ouessant
Oh Barbara
Quelle connerie la guerre
Qu'es-tu devenue maintenant
Sous cette pluie de fer
De feu d'acier de sang
Et celui qui te serrait dans ses bras
Amoureusement
Est-il mort disparu ou bien encore vivant
Oh Barbara
Il pleut sans cesse sur Brest
Comme il pleuvait avant
Mais ce n'est plus pareil et tout est abîmé
C'est une pluie de deuil terrible et désolée
Ce n'est même plus l'orage
De fer d'acier de sang
Tout simplement des nuages
Qui crèvent comme des chiens
Des chiens qui disparaissent
Au fil de l'eau sur Brest
Et vont pourrir au loin
Au loin très loin de Brest
Dont il ne reste rien
Il pleuvait sans cesse sur Brest ce jour-là
Et tu marchais souriante
Épanouie ravie ruisselante
Sous la pluie
Rappelle-toi Barbara
Il pleuvait sans cesse sur Brest
Et je t'ai croisée rue de Siam
Tu souriais
Et moi je souriais de même
Rappelle-toi Barbara
Toi que je ne connaissais pas
Toi qui ne me connaissais pas
Rappelle-toi
Rappelle-toi quand même ce jour-là
N'oublie pas
Un homme sous un porche s'abritait
Et il a crié ton nom
Barbara
Et tu as couru vers lui sous la pluie
Ruisselante ravie épanouie
Et tu t'es jetée dans ses bras
Rappelle-toi cela Barbara
Et ne m'en veux pas si je te tutoie
Je dis tu à tous ceux que j'aime
Même si je ne les ai vus qu'une seule fois
Je dis tu à tous ceux qui s'aiment
Même si je ne les connais pas
Rappelle-toi Barbara
N'oublie pas
Cette pluie sur la mer
Sur ton visage heureux
Sur cette ville heureuse
Cette pluie sur la mer
Sur l'arsenal
Sur le bateau d'Ouessant
Oh Barbara
Quelle connerie la guerre
Qu'es-tu devenue maintenant
Sous cette pluie de fer
De feu d'acier de sang
Et celui qui te serrait dans ses bras
Amoureusement
Est-il mort disparu ou bien encore vivant
Oh Barbara
Il pleut sans cesse sur Brest
Comme il pleuvait avant
Mais ce n'est plus pareil et tout est abîmé
C'est une pluie de deuil terrible et désolée
Ce n'est même plus l'orage
De fer d'acier de sang
Tout simplement des nuages
Qui crèvent comme des chiens
Des chiens qui disparaissent
Au fil de l'eau sur Brest
Et vont pourrir au loin
Au loin très loin de Brest
Dont il ne reste rien
envoyé par Altore
Langue: italien
Versione italiana
ripresa da: http://paroledipace.altervista.org
ripresa da: http://paroledipace.altervista.org
BARBARA
Ricordati Barbara
Pioveva senza tregua quel giorno su Brest
E tu camminavi sorridente
Raggiante rapita grondante,
sotto la pioggia
Ricordati Barbara
Pioveva senza tregua su Brest
E t'ho incontrata in rue de Siam
E tu sorridevi,
e sorridevo anche io
Ricordati Barbara
Tu che io non conoscevo
Tu che non mi conoscevi
Ricordati,
ricordati comunque di quel giorno
Non dimenticare
Un uomo si riparava sotto un portico
E ha gridato il tuo nome
Barbara
E tu sei corsa incontro a lui sotto la pioggia
Grondante rapita raggiante
Gettandoti tra le sue braccia
Ricordati di questo Barbara
E non volermene se ti do del tu
Io do del tu a tutti quelli che amo
Anche se non li ho visti che una sola volta
Io do del tu a tutti quelli che si amano
Anche se non li conosco
Ricordati Barbara,
non dimenticare
Questa pioggia buona e felice
Sul tuo viso felice
Su questa città felice
Questa pioggia sul mare,
sull'arsenale
Sul battello d' Ouessant
Oh Barbara,
che cazzata la guerra
E cosa sei diventata adesso
Sotto questa pioggia di ferro
Di fuoco acciaio e sangue
E lui che ti stringeva fra le braccia
Amorosamente
È forse morto disperso o invece vive ancora
Oh Barbara
Piove senza tregua su Brest
Come pioveva prima
Ma non è più cosi e tutto si è guastato
È una pioggia di morte desolata e crudele
Non è nemmeno più bufera
Di ferro acciaio sangue
Ma solamente nuvole
Che schiattano come cani
Come cani che spariscono
Seguendo la corrente su Brest
E scappano lontano a imputridire
Lontano lontano da Brest
Dove non c'è più niente
Ricordati Barbara
Pioveva senza tregua quel giorno su Brest
E tu camminavi sorridente
Raggiante rapita grondante,
sotto la pioggia
Ricordati Barbara
Pioveva senza tregua su Brest
E t'ho incontrata in rue de Siam
E tu sorridevi,
e sorridevo anche io
Ricordati Barbara
Tu che io non conoscevo
Tu che non mi conoscevi
Ricordati,
ricordati comunque di quel giorno
Non dimenticare
Un uomo si riparava sotto un portico
E ha gridato il tuo nome
Barbara
E tu sei corsa incontro a lui sotto la pioggia
Grondante rapita raggiante
Gettandoti tra le sue braccia
Ricordati di questo Barbara
E non volermene se ti do del tu
Io do del tu a tutti quelli che amo
Anche se non li ho visti che una sola volta
Io do del tu a tutti quelli che si amano
Anche se non li conosco
Ricordati Barbara,
non dimenticare
Questa pioggia buona e felice
Sul tuo viso felice
Su questa città felice
Questa pioggia sul mare,
sull'arsenale
Sul battello d' Ouessant
Oh Barbara,
che cazzata la guerra
E cosa sei diventata adesso
Sotto questa pioggia di ferro
Di fuoco acciaio e sangue
E lui che ti stringeva fra le braccia
Amorosamente
È forse morto disperso o invece vive ancora
Oh Barbara
Piove senza tregua su Brest
Come pioveva prima
Ma non è più cosi e tutto si è guastato
È una pioggia di morte desolata e crudele
Non è nemmeno più bufera
Di ferro acciaio sangue
Ma solamente nuvole
Che schiattano come cani
Come cani che spariscono
Seguendo la corrente su Brest
E scappano lontano a imputridire
Lontano lontano da Brest
Dove non c'è più niente
envoyé par Riccardo Venturi - 12/6/2005 - 01:59
Langue: anglais
Versione inglese di Lawrence Ferlinghetti.
BARBARA
Do you remember Barbara
it rained all day on Brest that day
And you walked smiling
Flushed enraptured streaming-wet
In the rain
Remember Barbara
It rained all day on Brest that day
And I ran into you in Siam Street
You were smiling
And I smiled too
Remember Barbara
You whom I didn't know
You who didn't know me
Remember
Remember that day still
Don't forget
A man was taking cover on a porch
And he cried your name
Barbara
And you ran to him in the rain
Streaming-wet enraptured flushed
And you threw yourself in his arms
Remember that Barbara
And don't be mad if I speak familiarly
I speak familiarly to everyone I love
Even if I've seen them only once
I speak familiarly to all who are in love
Even if I don't know them
Remember Barbara
Don't forget
That good and happy rain
On your happy face
On that happy town
That rain upon the sea
Upon the arsenal
Upon the Ushant boat
Oh Barbara
What shitstupidity the war
Now what's become of you
Under this iron rain
Of fire and steel and blood
And he who held you in his arms
Amorously
Is he dead and gone or still so much alive
Oh Barbara
It's rained all day on Brest today
As it was raining before
But it isn't the same anymore
And everything is wrecked
It's a rain of mourning terrible and desolate
Nor is it still a storm
Of iron and steel and blood
But simply clouds
That die like dogs
Dogs that disappear
In the downpour drowning Brest
And float away to rot
A long way off
A long long way from Brest
Of which there's nothing left.
Do you remember Barbara
it rained all day on Brest that day
And you walked smiling
Flushed enraptured streaming-wet
In the rain
Remember Barbara
It rained all day on Brest that day
And I ran into you in Siam Street
You were smiling
And I smiled too
Remember Barbara
You whom I didn't know
You who didn't know me
Remember
Remember that day still
Don't forget
A man was taking cover on a porch
And he cried your name
Barbara
And you ran to him in the rain
Streaming-wet enraptured flushed
And you threw yourself in his arms
Remember that Barbara
And don't be mad if I speak familiarly
I speak familiarly to everyone I love
Even if I've seen them only once
I speak familiarly to all who are in love
Even if I don't know them
Remember Barbara
Don't forget
That good and happy rain
On your happy face
On that happy town
That rain upon the sea
Upon the arsenal
Upon the Ushant boat
Oh Barbara
What shitstupidity the war
Now what's become of you
Under this iron rain
Of fire and steel and blood
And he who held you in his arms
Amorously
Is he dead and gone or still so much alive
Oh Barbara
It's rained all day on Brest today
As it was raining before
But it isn't the same anymore
And everything is wrecked
It's a rain of mourning terrible and desolate
Nor is it still a storm
Of iron and steel and blood
But simply clouds
That die like dogs
Dogs that disappear
In the downpour drowning Brest
And float away to rot
A long way off
A long long way from Brest
Of which there's nothing left.
envoyé par Riccardo Venturi - 12/6/2005 - 02:00
Langue: turc
Versione turca di Abdullah Rıza Ergüven, da:
http://www.siir.gen.tr/
http://www.siir.gen.tr/
BARBARA
Anımsa Barbara
Yağmurlar yağıyordu o gün Brest'e durmadan
Sen gülerek geçiyordun
Şaşkın hayran sırılsıklam
Yağan yağmurlar altında
Anımsa Barbara
Yağmurlar yağıyordu Brest'e durmadan
Seninle karşılaştım Siam sokağında
Sen gülümsüyordun
Ben de
Hatırla Barbara
Seni tanımıyordum
Sen de beni
Anımsa
Anımsa azıcık n'olur o günü
Unutma
Kapına sığınan adamı
Adını ünleyen
Barbara
Koşup gelmiştin yağmurlar altında
Şaşkın hayran sırılsıklam
Atılmıştın kollarına
Anımsa Barbara
Sen diyorum sana kızma bana
Bir kez görsem de onları
Sen diyorum bütün sevişenlere
Tanımasam da
Anımsa Barbara
Unutma
O yumuşak mutlu yağmur
Senin mutlu yüzüne
Bu mutlu kentte
Bu yağmur denizler üstünde
Tersaneler üstünde
Quessant gemilerinin üstünde
Ah Barbara
Ne aptal savaş
N'oldun ya şimdi sen
Kurşun sağnakları altında
Kandan ateşten çelikten
Ya o adam n'oldu
Kucaklıyan seviyle
Öldü mü kaldı mı
Ah Barbara
Yağmurlar yağıyor Brest'e durmadan
Yağardı önceleri yağmurlar ya
Şimdi bitmiş ne varsa
Bu yağmurlar ayrılık yağmurlarıdır
Artık ne o fırtınalar
Kandan çelikten ateşten
Yalnız bulutlar şimdi
İtler gibi ölen
Gözden yiten itler
Brest'e sular boyunca
Uzaklarda çürüyüp giden
Uzaklarda Brest'e çook uzak
Hiçbir şey kalmıyan Brest'den.
Anımsa Barbara
Yağmurlar yağıyordu o gün Brest'e durmadan
Sen gülerek geçiyordun
Şaşkın hayran sırılsıklam
Yağan yağmurlar altında
Anımsa Barbara
Yağmurlar yağıyordu Brest'e durmadan
Seninle karşılaştım Siam sokağında
Sen gülümsüyordun
Ben de
Hatırla Barbara
Seni tanımıyordum
Sen de beni
Anımsa
Anımsa azıcık n'olur o günü
Unutma
Kapına sığınan adamı
Adını ünleyen
Barbara
Koşup gelmiştin yağmurlar altında
Şaşkın hayran sırılsıklam
Atılmıştın kollarına
Anımsa Barbara
Sen diyorum sana kızma bana
Bir kez görsem de onları
Sen diyorum bütün sevişenlere
Tanımasam da
Anımsa Barbara
Unutma
O yumuşak mutlu yağmur
Senin mutlu yüzüne
Bu mutlu kentte
Bu yağmur denizler üstünde
Tersaneler üstünde
Quessant gemilerinin üstünde
Ah Barbara
Ne aptal savaş
N'oldun ya şimdi sen
Kurşun sağnakları altında
Kandan ateşten çelikten
Ya o adam n'oldu
Kucaklıyan seviyle
Öldü mü kaldı mı
Ah Barbara
Yağmurlar yağıyor Brest'e durmadan
Yağardı önceleri yağmurlar ya
Şimdi bitmiş ne varsa
Bu yağmurlar ayrılık yağmurlarıdır
Artık ne o fırtınalar
Kandan çelikten ateşten
Yalnız bulutlar şimdi
İtler gibi ölen
Gözden yiten itler
Brest'e sular boyunca
Uzaklarda çürüyüp giden
Uzaklarda Brest'e çook uzak
Hiçbir şey kalmıyan Brest'den.
envoyé par Riccardo Venturi - 2/7/2005 - 03:11
Langue: turc
Ulteriore versione turca di Teoman Aktürel, da:
http://www.siir.gen.tr/
http://www.siir.gen.tr/
BARBARA
Anımsa Barbara
Yağmur yağıyordu o gün Brest'te durmadan
Yürüyordun gülümseyerek yağmur altında
Şaşkın hayran sırılsıklam
Anımsa Barbara
Siam sokağında rastladım sana
Yağmur yağıyordu Brest'te durmadan
Gülümsüyordun
Gülümsüyordum
Tanımıyordum seni
Sen de beni tanımıyordun
Anımsa gene de anımsa o günü
Unutma
Saçağın altına sığınmış bir adam
Adını ünledi
Barbara
Seğirttin ona doğru yağmur altında
Şaşkın hayran sırılsıklam
Atıldın kollarına
Anımsa bunu Barbara
Sen diyorum diye de bana kızma
Sen diyorum bütün sevdiklerime
Ancak bir kez görmüşsem bile
Sen diyorum bütün sevişenlere
Tanımasam bile
Anımsa Barbara
Unutma
O yumuşak mutlu yağmuru
Mutlu yüzüne yağan
O mutlu kente yağan
Denize yağan
Tersaneye yağan
Quessant gemisine yağan yağmuru
Ah Barbara
Ne hırboluktur savaş
N'oldun şimdi sen
O demir o çelik o kan yağmuru altında
Ya o adam n'oldu seni yürekten
Kucaklayan
Öldü mü kaldı mı n'oldu
Ah Barbara
Yağmur yağıyor Brest'te durmadan
Eskiden nasıl yağıyorsa öyle
Ama artık bildiğin gibi değil bura yok oldu her şey
Yıkık bitik bir yas yağmuru şimdi yağan
Demir çelik kan fırtınası bile değil
İtler gibi kuyruğunu titreten
Bulutlar yalnız bulutlar
Brest'te sular boyunca yitip giden itler
Çürümek için gidiyor uzaklara
Hiçbir şey kalmayan Brest'ten
Çoook uzaklara
Anımsa Barbara
Yağmur yağıyordu o gün Brest'te durmadan
Yürüyordun gülümseyerek yağmur altında
Şaşkın hayran sırılsıklam
Anımsa Barbara
Siam sokağında rastladım sana
Yağmur yağıyordu Brest'te durmadan
Gülümsüyordun
Gülümsüyordum
Tanımıyordum seni
Sen de beni tanımıyordun
Anımsa gene de anımsa o günü
Unutma
Saçağın altına sığınmış bir adam
Adını ünledi
Barbara
Seğirttin ona doğru yağmur altında
Şaşkın hayran sırılsıklam
Atıldın kollarına
Anımsa bunu Barbara
Sen diyorum diye de bana kızma
Sen diyorum bütün sevdiklerime
Ancak bir kez görmüşsem bile
Sen diyorum bütün sevişenlere
Tanımasam bile
Anımsa Barbara
Unutma
O yumuşak mutlu yağmuru
Mutlu yüzüne yağan
O mutlu kente yağan
Denize yağan
Tersaneye yağan
Quessant gemisine yağan yağmuru
Ah Barbara
Ne hırboluktur savaş
N'oldun şimdi sen
O demir o çelik o kan yağmuru altında
Ya o adam n'oldu seni yürekten
Kucaklayan
Öldü mü kaldı mı n'oldu
Ah Barbara
Yağmur yağıyor Brest'te durmadan
Eskiden nasıl yağıyorsa öyle
Ama artık bildiğin gibi değil bura yok oldu her şey
Yıkık bitik bir yas yağmuru şimdi yağan
Demir çelik kan fırtınası bile değil
İtler gibi kuyruğunu titreten
Bulutlar yalnız bulutlar
Brest'te sular boyunca yitip giden itler
Çürümek için gidiyor uzaklara
Hiçbir şey kalmayan Brest'ten
Çoook uzaklara
envoyé par Riccardo Venturi - 2/7/2005 - 03:13
Langue: espagnol
Traduzione spagnola di Javier Aguirre Ortiz da Trovadores
BARBARA
Bárbara acuérdate
Aquel día llovía sin parar sobre Brest
Y tú andabas sonriente
Radiante alegre desbordante
Bajo la lluvia
Bárbara acuérdate
Aquel día llovía sobre Brest sin parar
Corrí hacia ti en la calle de Siam
Tú sonreías
Sonreí también
Bárbara acuérdate
Tú a quien no conocía, tú que no
Me conocías
Acuérdate aunque sea de aquel día
No olvides
Un hombre resguardado bajo un pórtico
Gritó tu nombre
Bárbara
Y tú corriste a él bajo la lluvia
Rebosante desbordante feliz
Te lanzaste a sus brazos
Bárbara acuérdate
No te molestes porque te tutee,
A los que quiero les trato de tú,
Aunque les haya visto una vez sólo,
Y tuteo también a los que se aman,
Aunque no les conozca,
Bárbara, acuérdate,
No te olvides
De la buena lluvia feliz
Sobre tu rostro feliz
Sobre esta ciudad feliz
La lluvia sobre el mar
Sobre el arsenal
Sobre el barco de Ouessant
Oh Bárbara
Qué estupidez la guerra
En qué te has convertido ahora
Bajo esta lluvia férrea
De fuego de acero de sangre
Y aquel que te estrechaba entre sus brazos
Amorosamente
Estará muerto desaparecido o quizás todavía vivo
Oh Bárbara
Llueve sin pausa sobre Brest
Como llovía entonces
Pero ya no es lo mismo, todo está destrozado
La lluvia ahora es de luto terrible y desolada
No es ni siquiera la tormenta
De hierro de acero de sangre
Sólo nubes
Que mueren como perros
Perros que desaparecen
Siguiendo el agua sobre Brest
Y se van a pudrir a lo lejos,
Lejos, muy lejos ya de un Brest
del que no queda nada.
Bárbara acuérdate
Aquel día llovía sin parar sobre Brest
Y tú andabas sonriente
Radiante alegre desbordante
Bajo la lluvia
Bárbara acuérdate
Aquel día llovía sobre Brest sin parar
Corrí hacia ti en la calle de Siam
Tú sonreías
Sonreí también
Bárbara acuérdate
Tú a quien no conocía, tú que no
Me conocías
Acuérdate aunque sea de aquel día
No olvides
Un hombre resguardado bajo un pórtico
Gritó tu nombre
Bárbara
Y tú corriste a él bajo la lluvia
Rebosante desbordante feliz
Te lanzaste a sus brazos
Bárbara acuérdate
No te molestes porque te tutee,
A los que quiero les trato de tú,
Aunque les haya visto una vez sólo,
Y tuteo también a los que se aman,
Aunque no les conozca,
Bárbara, acuérdate,
No te olvides
De la buena lluvia feliz
Sobre tu rostro feliz
Sobre esta ciudad feliz
La lluvia sobre el mar
Sobre el arsenal
Sobre el barco de Ouessant
Oh Bárbara
Qué estupidez la guerra
En qué te has convertido ahora
Bajo esta lluvia férrea
De fuego de acero de sangre
Y aquel que te estrechaba entre sus brazos
Amorosamente
Estará muerto desaparecido o quizás todavía vivo
Oh Bárbara
Llueve sin pausa sobre Brest
Como llovía entonces
Pero ya no es lo mismo, todo está destrozado
La lluvia ahora es de luto terrible y desolada
No es ni siquiera la tormenta
De hierro de acero de sangre
Sólo nubes
Que mueren como perros
Perros que desaparecen
Siguiendo el agua sobre Brest
Y se van a pudrir a lo lejos,
Lejos, muy lejos ya de un Brest
del que no queda nada.
envoyé par Alessandro - 26/10/2009 - 08:33
The composer of this beautiful poem by Jacques Prévert was not Jean-Pierre Kosma as written above but the Hungarian-French composer Josef Kosma, born Kozma József (1905 - 1969).
Juha Rämö - 16/3/2015 - 12:51
Langue: finnois
Versione finlandese di Pentti Saaritsa
Finnis translation by Pentti Saaritsa
Suomennos Pentti Saaritsa
performed by Harri Saksala
Finnis translation by Pentti Saaritsa
Suomennos Pentti Saaritsa
performed by Harri Saksala
BARBARA
Muistathan, Barbara, tietyn päivän sateisen
Brestissä, kun hymyillen, hehkuen, vettä valuen
riensit halki sateen sen
Muistathan, Barbara, jaksoi sataa silloin kun
ohimennen vain sinut näin
kun hymyilit ja hymyilinhän itsekin
Muistathan, Barbara, kun tuntenut en sinua
kun tuntenut et minua
Muistathan, muista sittenkin
voi, et saa unohtaa
Ja mies portin suojassa seisoi
ja huusi kutsuen: Barbara
Ja niin poikki kadun sen sateisen
juoksit hehkuen, vettä valuen
miehen syliin heittäytyen
Toki muistat sen, Barbara
Pahastua et saa, vaikka puhun näin
Sen teen, koska rakastuneita
aina sinutella voin
vaikka yhden kerran nähtyäni
sillä myös itse heitä rakastan
Muistathan, Barbara, et pisaraakaan saa unohtaa
Kasvosi hurmioiset, kaupungin ja varikot
ja laivojen silhuetit sade peitti hellien
Oi, Barbara, voi, sotaa kauheaa
Miten sinun käynyt on nyt
kun sataa terästä ja tulta tappavaa
Ja vieläkö lie elossa se mies joka kerran sai
sinut käsivarsilleen
Kai hänkin kuollut on
Oi, Barbara, nyt sataa vieläkin
vaan kaikki toisin on
ja täysin surkeaa
on sade lohdutonta, kurjaa lotinaa
Enää ei edes rautaa eikä vertakaan
Vain pelkät jähmeät pilvet laahautuvat
kuin koiran raadot pois
Ne Brestin vesi vie
niin kauas jonnekin
ja kadonnuthan lie
kaupunki itsekin
Muistathan, Barbara, tietyn päivän sateisen
Brestissä, kun hymyillen, hehkuen, vettä valuen
riensit halki sateen sen
Muistathan, Barbara, jaksoi sataa silloin kun
ohimennen vain sinut näin
kun hymyilit ja hymyilinhän itsekin
Muistathan, Barbara, kun tuntenut en sinua
kun tuntenut et minua
Muistathan, muista sittenkin
voi, et saa unohtaa
Ja mies portin suojassa seisoi
ja huusi kutsuen: Barbara
Ja niin poikki kadun sen sateisen
juoksit hehkuen, vettä valuen
miehen syliin heittäytyen
Toki muistat sen, Barbara
Pahastua et saa, vaikka puhun näin
Sen teen, koska rakastuneita
aina sinutella voin
vaikka yhden kerran nähtyäni
sillä myös itse heitä rakastan
Muistathan, Barbara, et pisaraakaan saa unohtaa
Kasvosi hurmioiset, kaupungin ja varikot
ja laivojen silhuetit sade peitti hellien
Oi, Barbara, voi, sotaa kauheaa
Miten sinun käynyt on nyt
kun sataa terästä ja tulta tappavaa
Ja vieläkö lie elossa se mies joka kerran sai
sinut käsivarsilleen
Kai hänkin kuollut on
Oi, Barbara, nyt sataa vieläkin
vaan kaikki toisin on
ja täysin surkeaa
on sade lohdutonta, kurjaa lotinaa
Enää ei edes rautaa eikä vertakaan
Vain pelkät jähmeät pilvet laahautuvat
kuin koiran raadot pois
Ne Brestin vesi vie
niin kauas jonnekin
ja kadonnuthan lie
kaupunki itsekin
envoyé par Juha Rämö - 16/3/2015 - 12:52
×
![]()
Poesia di Jacques Prévert
Musica di Joseph Kosma
Solo silenzio per questa cosa.
Ricordiamo solo che la città di Brest, uno dei principali porti militari francesi, fu completamente rasa al suolo durante la II guerra mondiale.