Πέντε σκύλοι πεινασμένοι
μια ζωή βασανισμένοι
μέσα σε βρισιές και γιούχα
βάλανε καινούργια ρούχα
και με γιορτινή φορεσιά
βγήκαν να πάνε βόλτα
στου παράδεισου την πόρτα
πίσω από την παλιά εκκλησιά.
Μέσα στην ζωή ποτέ
μη ζητάς να βρεις
ποίος είναι ο δικαστής.
Να περπατάς
και πάντα να κοιτάς
που θα πας να κρυφτείς.
Μεσ στην ερημιά του κόσμου
ένα χέρι γράφει εντός μου:
Κάπου υπάρχει θεός
Πέντε πεινασμένοι σκύλοι
στου παράδεισου την πύλη
περίμεναν απ τους πρώτους
για να στήσουν το χορό τους.
Μα προτού η αυγή χαράξει
στου ουρανού την Αγια τάξη
χωροφύλακες άγγελοι
τους κρέμασαν στο τσιγκέλι.
Μέσα στην ζωή ποτέ
μη ζητάς να βρεις
ποίος είναι ο δικαστής.
Να περπατάς
και πάντα να κοιτάς
που θα πας να κρυφτείς.
Φίλοι σκύλοι μη κλαίτε
μεσ την σύμφορα να λέτε:
Κάπου υπάρχει θεός.
μια ζωή βασανισμένοι
μέσα σε βρισιές και γιούχα
βάλανε καινούργια ρούχα
και με γιορτινή φορεσιά
βγήκαν να πάνε βόλτα
στου παράδεισου την πόρτα
πίσω από την παλιά εκκλησιά.
Μέσα στην ζωή ποτέ
μη ζητάς να βρεις
ποίος είναι ο δικαστής.
Να περπατάς
και πάντα να κοιτάς
που θα πας να κρυφτείς.
Μεσ στην ερημιά του κόσμου
ένα χέρι γράφει εντός μου:
Κάπου υπάρχει θεός
Πέντε πεινασμένοι σκύλοι
στου παράδεισου την πύλη
περίμεναν απ τους πρώτους
για να στήσουν το χορό τους.
Μα προτού η αυγή χαράξει
στου ουρανού την Αγια τάξη
χωροφύλακες άγγελοι
τους κρέμασαν στο τσιγκέλι.
Μέσα στην ζωή ποτέ
μη ζητάς να βρεις
ποίος είναι ο δικαστής.
Να περπατάς
και πάντα να κοιτάς
που θα πας να κρυφτείς.
Φίλοι σκύλοι μη κλαίτε
μεσ την σύμφορα να λέτε:
Κάπου υπάρχει θεός.
Contributed by Gian Piero Testa - 2009/11/24 - 07:47
Language: Italian
Versione italiana di Gian Piero Testa
IL BALLO DEI CANI
Cinque cani affamati
da una vita tormentati
tra imprecazioni e sberleffi
si misero nuovi abiti
e vestiti della festa
uscirono a passeggiare
alla porta del paradiso
dietro la vecchia chiesa.
Finché sei vivo
non chiedere mai
chi sia il giudice.
Va' per la tua strada
e sempre scruta
dove puoi andare a nasconderti.
Nella solitudine del mondo
una mano scrive dentro di me:
qui o là ci sarà pure un dio
Cinque cani affamati
alla porta del paradiso
aspettavano dai capintesta
il segnale per attaccare il loro ballo.
Ma prima che l'alba si delineasse
sul Santo ordine celeste
angeli questurini
li appesero al gancio del beccaio.
Finché sei vivo
non chiedere mai chi sia il giudice
va' per la tua strada
e sempre scruta
dove puoi andare a nasconderti.
Miei cari cani non piangete
e nella sventura dite:
qui o là ci sarà pure un dio
Cinque cani affamati
da una vita tormentati
tra imprecazioni e sberleffi
si misero nuovi abiti
e vestiti della festa
uscirono a passeggiare
alla porta del paradiso
dietro la vecchia chiesa.
Finché sei vivo
non chiedere mai
chi sia il giudice.
Va' per la tua strada
e sempre scruta
dove puoi andare a nasconderti.
Nella solitudine del mondo
una mano scrive dentro di me:
qui o là ci sarà pure un dio
Cinque cani affamati
alla porta del paradiso
aspettavano dai capintesta
il segnale per attaccare il loro ballo.
Ma prima che l'alba si delineasse
sul Santo ordine celeste
angeli questurini
li appesero al gancio del beccaio.
Finché sei vivo
non chiedere mai chi sia il giudice
va' per la tua strada
e sempre scruta
dove puoi andare a nasconderti.
Miei cari cani non piangete
e nella sventura dite:
qui o là ci sarà pure un dio
Contributed by Gian Piero Testa - 2009/11/24 - 08:08
×
![]()
Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Χατζιδάκις & Αλίκη Καγιαλόγλου, 1993
Testo di Nikos Gatsos
Musica di Manos Hadjidakis
Prima interpretazione: Manos Hadjidakis con Aliki Kayaloglou, 1993
Da Αντικατοπτρισμοί, “Rifrazioni”, 1993, eredità ultima della cinquantennale collaborazione di due Greci di genio, Nikos Gatsos (morto nel 1991) e Manos Hadjidakis (morto nel 1994).
“Rifrazioni” contiene anche la bellissima canzone “Kemal”, che già da tempo si può leggere e ascoltare in AWS: ma anche questa, scritta da due uomini giusti arrivati ormai quasi alla porta del loro paradiso dubitando che il cielo non sia a immagine e somiglianza della terra, e timorosi di trovarvi anche loro, non le note di una danza definitiva, ma i ganci di angeli questurini, non è per niente male.