Vassilis Papakonstandinou (Βασίλης Παπακωνσταντίνου) è, dagli anni Settanta, uno dei più importanti personaggi della canzone greca, della quale è popolarissimo interprete e, volentieri, compositore.
E' nato nel 1950 a Vasta, borgo dell'Arcadia vicino a Megalopolis, dove a dodici anni ha imparato a suonare la chitarra. Si esibì presto con un gruppo chiamato i Crossword con il quale cantava in italiano.
Nel 1973, terminato il servizio militare e non sopportando i Colonnelli, si spostò in Germania per cantare nei locali frequentati dai connazionali. Nel 1974 incontrò a Parigi Mikis Theodorakis, con cui incominciò a collaborare al ritorno in patria dopo la caduta della Giunta. Ma prima di lavorare con Theodorakis fece importanti esperienze con Μάνος Λοΐζος/ Manos Loizos, partecipando al suo famoso disco «Τα τραγούδια του δρόμου/Le canzoni di strada" , con Θωμάς Μπακαλάκος/Thomas Bakalakos con «Τα αγροτικά/Le canzoni dei contadini» (1975), e con Θάνος Μικρούτσικος (Thanos Mikroutsikos). Per Theodorakis interpretò nel 1976 le canzoni del disco «Της εξορίας/Dell'esilio » e poi lo seguì nelle sue tournée in Europa, America e Australia.
In Grecia, essendo impegnato nei movimenti giovanili delle sinistre, accompagnava negli anni Settanta, secondo l'uso del tempo, le manifestazioni politiche e sindacali per il lavoro e la pace, e contro il razzismo e il fascismo.
Come altri musicisti greci della sua generazione è stato progressivamente conquistato dalla musica rock, dapprima nel disco del 1978 che, intitolato con il suo nome, ne sanciva la presenza ormai indiscutibile nel mondo musicale greco, e poi ancor più decisamente nel 1982 con il disco «Φοβάμαι/Ho paura», che comprendeva canzoni di Loizos, Zouganellis, Lakis Papadopoulos e Glezos.
Agli inizi degli anni Ottanta incontrò Nikos Asimos, che, come già Manos Loizos, condizionò profondamente la sua personalità artistica e umana. Di Asimos cantò due canzoni di «Ο Ξαναπές» (1982). Dopo «Διαίρεση/Divisione» (1984) si sentì maturo per i grandi concerti, di cui il primo - memorabile - fu quello dell'aprile 1985 allo Stadio della Pace e dell'Amicizia davanti a 16.000 spettatori, seguito, nel settembre, da quello dedicato alla memoria di Manos Loizos allo Stadio Olimpico, con Dalaras, la Alexiou, la Galani e Kalatzis. Dopo «Χαιρετίσματα/Saluti» (1987), che comprendeva canzoni proprie, di Nikos Asimos, di Afroditi Manou e di Hristos Tolios, e un concerto allo stadio del Panathinaikòs di viale Alessandra, ogni nuovo disco e ogni apparizione pubblica di Vassilis Papakonstandinou sono diventati un avvenimento.
Nel 1988 incise su versi di Kostas Tripolitis e musica di Thanos Mikroutsikos - con il quale dieci anni prima aveva collaborato alla versione musicale delle poesie di Nikos Kavvadias «Σταυρό του Νότου/Croce del Sud» - il bellissimo disco «Όλα Απο Χέρι Καμμένα/Tutto bruciato da una mano» e poi, sempre con Mikroutsikos, ripropose i versi di Kavvadias in «Γραμμές των Οριζόντων/Linee degli orizzonti» (1992). Nello stesso anno ritornò a Nikos Asimos con «Φαλιμέντο του κόσμου/Fallimento del cosmo». Seguirono «Σφεντόνα/Fionda» (1992), nel cui titolo c'era il ricordo della sua prima canzone, composta quando era poco più che un bambino, e «Δε Σηκώνει/Non si alza» (1994), in collaborazione con Alkis Alkeos, Stamatis Messimeris, Afroditi Manou e altri buoni poeti e versificatori. E con un significativo poeta, Tasos Livaditis, continuò con «Φυσάει/Soffia» (1994), così come dieci anni prima aveva interpretato «Καρυωτάκης» di Mikis Theodorakis.
Nel 1997 circolò il suo disco «Πες μου ένα ψέμα να αποκοιμηθώ/Dimmi una bugia per addormentarmi», nel quale tornava a interpretare il suo amatissimo Nikos Asimos, accanto ad altri autori, e subito dopo «Μάλιστα Κύριε/Signorsì» di Yorgos Zambetas e di Alekos Kayandas.
Segui quasi un decennio di successi, ottenuti in collaborazione di musicisti e poeti in parte nuovi e in parte già noti : «Να με φωνάξεις/Chiamami», «Θάλασσα στη σκάλα/Mare sulla scala» di Thanos Mikroutsikos su versi di Odisseas Ioannou, «Χαμένες Αγάπες/Amori perduti», «Προσέχω Δυστυχώς/Sfortunatamente sto attento», «Φρέσκο Χιόνι/Neve fresca».
Nel maggio del 2005 fu la star di un grande concerto all' Erodio Attico di Atene.
I successi dell'ultimo quinquennio sono: «Μετωπική/Scontro frontale», «Βατόμουρα/Roveto», «Oυράνια Τόξα Κυνηγώ/Do la caccia a arcobaleni» e, del 2010,«Το παιχνίδι παίζεται/Il gioco si gioca ».
Papakonstandinou è stato a lungo legato alla cantante Τάνια Τσανακλίδου/ Tania Tsanaklidou. Dal 1994 è sposato con l'attrice Ελένη Ράντου/Eleni Randou. (gpt)

*
Di Vasilis Papakonstandinou, importante artista greco nato in un piccolo villaggio dell'Arcadia nel 1950, non abbiamo purtroppo potuto reperire che biografie in lingua greca. Ne proponiamo comunque una completa, tratta da:

http://www.geocities.com/Athens/6133/m...

*

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό της Αρκαδίας το 1950 . Το 1957 η
μεγάλη του οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα . Άρχισε το τραγούδι το 70 , και μετά τον στρατό το 1973
πήγε στο Μόναχο της Γερμανίας για να συμμετάσχει σε αντι-δικτατορικές επιτροπές όπου τραγουδούσε
όπου πολλοί Έλληνες φοιτητές και μετανάστες πήγαιναν . Το 1974 γνώρισε τον Μίκη Θεοδωράκη στο
Παρίσι . Η συνεργασία τους θα άρχιζε σε 2 χρόνια . Το 1974 επέστρεψε στην Αθήνα όπου άρχισε πλέον
επαγγελματικά το τραγούδι . Την ίδια χρονιά πήρε μέρος στο album του Μάνου Λοϊζου "Τα τραγούδια
του δρόμου" . Το 75 ηχογράφησε "Τα αγροτικά" του Θωμά Μπακαλάκου . Ήταν εκείνη την εποχή που
γνώρισε τους : Μάνο Λοϊζο και Θάνο Μικρούτσικο , 2 συνθέτες που έφερναν ένα νέο άκουσμα στην
ελληνική μουσική . Ο Παπακωνσταντίνου ήταν ιδανικός στην έκφραση του δυναμισμού και έκφρασης των
δυο συνθετών . Το 1976 συνεργάστηκε με τον Μίκη Θεοδωράκη για πρώτη φορά στην ηχογράφηση του
"Της εξορίας" , και το 1978 ο Μ.Θεοδωράκης τον συμπεριλάμβανε στους τραγουδιστές του για την
διεθνή περιοδία , και τραγούδησε στην Ευρώπη , Αμερική και Αυστραλία . Πίσω στην Ελλάδα πήρε
μέρος σε κινήματα της νεολαίας και των εργατών . Τραγούδησε σε απεργίες και σε αντι-φασιστικές
συναυλίες .
Από εκείνο τον καιρό , άρχισε να επειδυκνείει της επιδράσεις του από την διεθνή rock . Αυτή η τάση
φάνηκε στους πρώτους 2 δίσκους που ηχογράφησε στις αρχές του 80 . Ο πρώτος είχε τίτλο το όνομα
του και είχε τραγούδια από τον Αντώνη Βαρδή και διασκευές από τους Διονύση Σαββόπουλο , Μίκη
Θεοδωράκη και Luis Lach . Ο δεύτερος είχε τίτλο "Φοβάμαι" . Στη συνέχεια γνώρισε τον Νικόλα Άσιμο
και πήρε μέρος στον πρώτο του δίσκο "Ξαναπές" . Ο Άσιμος ήταν το δεύτερο άτομο μετά τον Μάνο
Λοϊζο που τον επηρέασε αρκετά . Το 1984 ηχογράφησε τον νέο του δίσκο , την "Διαίρεση" , και
εγκαθιστά τον ήχο του στην ελληνική μουσική .
Ως τα μέσα του 80 , ο Βασίλης θεωρείτε ένας από τους πιο δημοφιλής τραγουδιστής . Τον απρίλιο του
1985 , 16000 θεατές πήγαν στο στάδιο ειρήνης και φιλίας για να τον ακούσουν . Το ίδιο
επαναλαμβάνεται το 1988 στο γήπεδο του Παναθηναϊκού . Από τότε οι συναυλίες του θεωρούνται
μεγάλα γεγονότα .
Ο Βασίλης ενώνει τρεις γενιές θαυμαστών . Στα τέλη του 80 , τον βλέπουμε να ερμηνεύει "σκληρά"
τραγούδια με στίχους του Κώστα Τριπολίτη και μουσική του Θάνου Μικρούτσικου . Στο μεταξύ ηχογραφά
τον νέο του δίσκο "Χορεύω" . Ερμήνευσε τον Νικόλα Άσιμο ξανά το 1992 στο "Φαλιμέντο του Κόσμου"
και αργότερα έκανε την "Σφεντόνα" , και το "Δε σηκώνει" το 1994 όπου συνεργάστηκε με τον Άλκη
Αλκαίο , τον Χριστόφορο Κροκίδη , Βασίλη Γιαννόπουλο , Σταμάτη Μεσημέρη , Αφροδίτη Μάνου ,
Οδυσσέα Ιωάννου και Μίνως Μάτσας . Το 1997 ηχογραφέι τον δίσκο του "Πες μου ένα ψέμα ν'
αποκοιμηθώ" . Eπόμενη δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος με τον τίτλο "Να με φωνάξεις" (1999),
.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου πέρασε στην ιστορία της ελληνικής μουσικής και με την ευαισθησία
του αγγίζει τις ψυχές όλων μας με την 25χρονη πορεία του στο ελληνικό ρεπερτόριο . Με τα τραγούδια
του ξεσηκώνει και ενθαρύνει την σημερινή νεολαία , όπως έκανε και με την νεολαία του 80 και του 70 .
Βασίλη ...ζούμε για να σ'ακούμε .