Jacob Herman Frederik Fischer (Utrecht, 18 april 1938) is een Nederlandstalige liedjeszanger en tekstdichter die bekend werd als Jaap Fischer. Hij treedt sinds 1964 niet meer onder die naam op, maar sinds 1976 wel onder de naam Joop Visser. Hij wil niet meer aan zijn eerste carrière herinnerd worden.

Fischer is de zoon van Henri Fischer, antropoloog en hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Na zijn middelbareschooltijd op het Montessori Lyceum Herman Jordan[1] begon hij in 1957 zijn studie aan de Rijksuniversiteit Leiden. Hij schreef toen liedjes die hij voor medestudenten speelde. Het noodlijdende platenlabel Studenten Grammofoonplaten Industrie (SGI) vroeg hem zijn nummers voor het label op te nemen. Fischer gaf hier in 1960 gehoor aan. Eerder had SGI al een langspeelplaat uitgebracht van het Leids Studenten Cabaret van Paul van Vliet. De opbrengst dáárvan ging naar het Comité Herstel Minerva, dat gelden bijeenbracht voor de bouw van een nieuwe sociëteit, nadat de oude in 1959 in vlammen was opgegaan.

De twee 45-toerenplaatjes (ep's) van Fischer werden aanvankelijk alleen rechtstreeks in de studentenwereld verkocht, maar door het grote succes raakte al gauw ook de commerciële platenhandel geïnteresseerd en werden Fischers platen overal in het land verkocht.

In het oude repertoire van de zanger zitten diverse Nederlandse klassiekers: Het ei, De monniken, Om je geld, Jan Soldaat en meer.

De thema's die Fischer bezong, waren gevarieerd. In een liedje zoals Sprookje – half gezongen, half parlando – liet hij verschillende personages op een bijzondere manier tot leven komen. En zo volgden ook enkele protestsongs.

Luc Wijdeveld, de directeur van de SGI, bracht uiteindelijk zelf de plaat uit nadat alle grote maatschappijen ervoor bedankt hadden. Promotie vond plaats door de plaat te verspreiden onder muziekleraren op middelbare scholen. Ook werd het gerucht verspreid dat Jaap Fischer in een gekkenhuis zat. Al in 1960 werden tienduizenden exemplaren verkocht. Volgens de tekst op een verzamel-lp uit 1982 werd Jaap Fischer na zijn succes een verwaand en ontoegankelijk persoon, met wie de samenwerking erg moeilijk was geworden.

Rond 1964 nam de populariteit van Fischer ongekende proporties aan. Vanaf dat moment verdween de zanger ondergronds. Geruchten deden de ronde dat hij zelfmoord had gepleegd. In werkelijkheid was hij eerst in Utrecht gaan studeren, om vervolgens naar het buitenland te gaan om te werken voor de voedsel- en landbouworganisatie van de VN, de FAO.

In de jaren 1970 werkte Fischer als opbouwwerker bij de Streekraad Oost-Groningen met name in het Oldambt. In 1973 promoveerde hij in Utrecht bij professor Sjoerd Groenman op zijn ervaringen in dit werkgebied.

n 1976 bracht EMI een plaat uit van een zekere 'Joop Visser'. Hoewel de platenmaatschappij ontkende, werd de stem door velen herkend als die van Jaap Fischer. Hijzelf ontkent dit niet, maar hij wil liever niet op zijn verleden van voor de naamsverandering aangesproken worden. Sarcasme was altijd al een van de instrumenten die Fischer beheerste, maar onder zijn nieuwe pseudoniem leunde hij er zwaarder op. Teksten zoals "De Volkskrant (is een kutkrant)" en "Heineken (is een harddrugdealer)" zagen het levenslicht.

Visser is zelden op de televisie te zien, maar in 1983 deed hij mee aan het VPRO-programma "Het Gebaar", een actie voor Amnesty International. Daarin zong hij onder andere dat, als hij ooit zo seniel zou worden een ridderorde aan te nemen, hij die in de Westeinderplassen zou gooien, naast die van Wim Kan en Corry Vonk. Daags na dit optreden zond Kan hem een brief waarin hij vol lof was over Visser: "Wat een persoonlijkheid, wat een schijnbare moeiteloosheid en wat een stem!"

Joop Visser brengt regelmatig nieuw werk uit. In 2001 dichtte hij bij gelegenheid van de verloving van Prins Willem-Alexander en Máxima Zorreguieta:

"Ik waarschuw hierbij Maxima en alle Argentijnen / Je mag hem hebben, trouwen ja / maar laat hem niet verdwijnen / Ik bedoel een week naar Lech / dan hoor je mij niet zeuren / maar martelen en pats-boem-weg / dat mag dus niet gebeuren." Het nummer staat op de cd ACHT.

Sinds 2004 vormt Visser een duo met Jessica van Noord. Voor hun lied De Schemering kregen zij de door Jan Rot ingestelde Okapi Liedprijs. In het juryrapport wordt het een "jaloersmakend lied" genoemd. In 2007 wonnen zij de prijs opnieuw, nu voor een heropname van het aloude Twee Monniken.

Sinds juni 2013 treedt het duo Joop & Jessica, na een afscheidstournee langs 32 theaters, niet meer op in het openbaar. Zij zijn nog wel te boeken voor privéoptredens.

In november 2013 deden Joop & Jessica mee aan de "talentenjacht" Holland's Got Talent met het liedje 'de hordeloper.' Alle juryleden stemden tegen en zij mochten meteen weer naar huis. Verschillende bekende Nederlanders maakten zich vrolijk over het feit dat duidelijk geen van de juryleden Fischer had herkend.

Fischer heeft een aantal jaar als leraar maatschappijleer gewerkt aan de IJmond MTS (inmiddels opgegaan in het ROC Nova College) in Santpoort. Bovendien heeft hij een drietal boeken uitgegeven: 'De Olifant en de Muis', 'De Grote Schilderijenroof' en 'Toekomst en Zekerheid: gids voor jonge mensen'.

nl.wikipedia