Jenny Karezi e Nikos Dimitratos / Τζένη Καρέζη και Νίκος Δημητράτος

Η Τζένη Καρέζη (Ευγενία Καρπούζη), του Κωνσταντίνου, υπήρξε μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός και θεατρική επιχειρηματίας.
Πίνακας περιεχομένων

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου του 1932, σύμφωνα όμως με το λεξικό Έλληνες ηθοποιοί του ηθοποιού Θεόδωρου Έξαρχου (1930 - 2009) είχε γεννηθεί το 1934. Ο πατέρας της ήταν γυμνασιάρχης και η μητέρα της δασκάλα. Τα σχολικά της χρόνια τα πέρασε στην Ελληνογαλλική Σχολή Καλογραιών Καλαμαρί στη Θεσσαλονίκη και στην Ελληνογαλλική Σχολή Σεν Ζοζέφ στην Αθήνα. Μιλούσε γαλλικά και αγγλικά. Ο πατέρας της είχε εγκαταλείψει εκείνη και τη μητέρα της, Θεώνη, όταν του ανακοίνωσε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. Μέχρι και το 1971, που σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα, δεν τον ξαναείδε.

Η Τζένη Καρέζη έκανε δύο γάμους. Το 1962 παντρεύτηκε τον Ζάχο Χατζηφωτίου και έξι χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1968, τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο με τον οποίο και απέκτησε ένα γιο, τον επίσης ηθοποιό Κωνσταντίνο. Ήταν μόνιμη κάτοικος Αθηνών.

Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1992 στο σπίτι της, μετά από τετραετή μάχη με τον καρκίνο. Η σορός της τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Στις 29 Ιουλίου του 1992 εψάλλη η νεκρώσιμη ακολουθία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της και απλού κόσμου.
Θέατρο

Το 1951, χρονιά που αποφοίτησε από την Ελληνογαλλική Σχολή, πήρε μέρος στη θεατρική παράσταση Αντιγόνη του Σοφοκλή, που τότε παιζόταν στο ΡΕΞ. Την ίδια επίσης χρονιά έγινε δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε το 1954. Από τον Οκτώβριο του 1954, μαθήτρια ακόμα, άρχισε να εμφανίζεται στη θεατρική σκηνή στο Θέατρο Κοτοπούλη, σε ρόλους πρωταγωνιστικούς δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη στα έργα Ωραία Ελένη και Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα του Λόρκα, τα οποία και την καθιέρωσαν.

Μέχρι το 1959 ήταν βασικό στέλεχος του Εθνικού θεάτρου, ερμηνεύοντας Σαίξπηρ, Τολστόι, Μίλλερ, Αντρέγιεφ, Τερζάκη, Ρώμα και Αριστοφάνη. Το 1962 ήταν πρωταγωνίστρια στο Θέατρο Μουσούρη. Από το 1963 ηγούταν πλέον προσωπικού θιάσου, όπου, μεταξύ άλλων, ανέβασε τα έργα Κρατικές υποθέσεις, Μαίρη - Μαίρη, Κάθε Τετάρτη, κ.ά. Από το 1968 ανέβασε με τον Κώστα Καζάκο τα έργα: Θεοδώρα η Μεγάλη, Ασπασία, Το μεγάλο μας τσίρκο, Ο Εχθρός λαός. κ.ά.

Άλλα θεατρικά έργα στα οποία έχει παίξει είναι: Ανεργία μηδέν, Δοκιμασία, Άμλετ, Ζωντανό πτώμα, Ανθή, Βασιλιάς Ληρ, Ζαμπελάκι, Νύχτα στη Μεσόγειο, Ένα κουτό κορίτσι, Η κυρία δε με μέλλει, Μία ιστορία από το Ιρκούτσκ, Πάπισσα Ιωάννα, Η κυρία Προέδρου, Πολίτες β΄ κατηγορίας, Η Παναγία των Παρισίων, Οι θεατρίνοι, Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ, Έντα Γκάμπλερ, Πρόσωπο με πρόσωπο, Βυσσινόκηπος (με μεγάλη επιτυχία), Διαμάντια και μπλουζ.

Στο αρχαίο θέατρο έπαιξε επίσης στα έργα: Αντιγόνη, Εκκλησιάζουσες, Λυσιστράτη Θεσμοφοριάζουσες, Κλυταιμνήστρα, Μήδεια, Ηλέκτρα και Οιδίπους Τύραννος.

Στη θεατρική σκηνή θεωρήθηκε καλλιτεχνική αντίπαλος της Αλίκης Βουγιουκλάκη, αναβιώνοντας έτσι την καλλιτεχνική αντιπαλότητα της Κυβέλης με τη Μαρίκα Κοτοπούλη, χωρίς όμως τις πολιτικές προεκτάσεις εκείνης της διαμάχης.

Η Τζένη Καρέζη ήταν στρατευμένη στην Αριστερά συμμετέχοντας σε πολλές πορείες ειρήνης. Ήταν μέλος της ΕΔΑ. Στα χρόνια της Χούντας συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα και το 1974 έγινε μέλος του ΚΚΕ.

gr:wikipedia

*

Tzeni Karezi (Greek: Τζένη Καρέζη, January 12, 1932 – July 27, 1992) was a Greek film and theatre actress. She was considered one of the most popular and successful actresses of the cinema of Greece.

Tzeni (or Jenny) Karezi was born Evgenia Karpouzis, in Athens, to highly educated parents; her father was a mathematician and her mother a high school teacher. She studied under the direction of nuns in a private French school in Thessaloniki and as a result she spoke French fluently. When she was a teenager, her father left the family and she continued to live with her mother. She did not see her father until he died in a car accident, in 1971. Tzeni also had a sister named Euterpe, named after the nine muses, that she found after she was adopted by her mother.

In 1951 she was accepted at the Greek National Theater (Eθνικό Θέατρο), where she studied in the Drama School. The playwright Angelos Terzakis and the director Dimitris Rontiris were among her teachers. Upon graduation, in 1954, she was immediately thrust into starring roles in the theatre, playing alongside actors such as Alexis Minotis and Katina Paxinou.
Career

Her stage debut was in the Marika Kotopouli theatre in the French comedy, La belle Heléne, with Melina Mercouri and Vasilis Diamantopoulos. She continued starring in theatrical plays by Lorca, Shakespeare, Miller, Tolstoy and of Greek contemporary writers like Psathas, Fotiadis and Kampanellis.

In 1955, Karezi made her cinema debut in the Alekos Sakellarios comedy Laterna, ftoheia kai filotimo in 1955, a massive success just like its sequel, Laterna, ftoheia kai garyfallo in 1957. For the soundtrack of the 1959 film To nisi ton genneon she recorded a song by the subsequent Academy Award-winner Manos Hadjidakis "Min ton rotas ton ourano" (Do not ask the sky) later covered by Brenda Lee as "All Alone Am I".

Her career flourished in the 1960s, when she headed her own theater troupe in 1961 and starred in some of the most classic movies of the Greek cinema, like Lola in 1964, Mia trelli...trelli oikogeneia in 1965, Tzeni-Tzeni in 1966 and Kontserto gia polyvola in 1967. Maybe her greatest success was the film Ta kokkina fanaria (The Red Lanterns) in 1963, which was nominated for the Academy Award for Best Foreign Language Film and made her known outside of Greece. Her last appearance in film was in her production of Aristophanes' Lysistrata in 1972.

In the following decade Karezi continued to produce and star in stage classics, like Who's Afraid of Virginia Woolf?, and the ancient Greek tragedies Medea of Euripides and Electra of Sophocles. She appeared for the last time in theatre in 1990 in the Loula Anagnostaki play "Diamonds and the blues", while she suffered from metastatic breast cancer, was in terrible pain and she had to stop her appearances for treatment.

She was considered the greatest "rival" of the other major Greek star Aliki Vougiouklaki in terms of popularity and success, although actually the two were close friends and they followed the same paths in life, while they had the same end as both were attacked by cancer.

In 1963 Karezi made her first marriage to the journalist Zahos Hadjifotiou, but this marriage did not last for a long as it ended up in 1965. In 1967, during the filming of Kontserto gia polyvola, she met Kostas Kazakos, "the love of her life" as she continuously said, with whom she gave birth to her only child, Konstantinos Kazakos. They formed a popular duo and Karezi's repertoire shifted to more sophisticated and intellectual plays. They were led to prison where they spent several nights, for the production of the play To megalo mas tsirko (Our big circus) in 1973, which was humiliating the Greek dictatorship (1967–1974).

Tzeni Karezi died on 26 July 1992 from cancer at her home. She was buried at a public expense, while thousands of people were present to attend her funeral. As a cancer sufferer, she greatly admired the new branch of medical science for cancer pain relief and palliative care and the work of the specialized doctors who helped relieve her pain. As a result she asked those close to her, to make it widely-known and assist the development of this branch, so that other fellow sufferers could be freed from the agony of cancer and be able to live through their last days with dignity. After her death, her wish materialized and her family founded the "Tzeni Karezi Foundation", for the people who suffer great pains from cancer.

en:wikipedia

________